Τον «γνώρισα» και τον «άκουσα» για πρώτη φορά, όταν ήρθε στο γραφείο μου – στα παλιά και θρυλικά, όπως πολλοί υποστηρίζουν, ΣΠΟΡ - σε μια επίσκεψη γνωριμίας που τη ζήτησε ο ίδιος και την μεθόδευσε ο αείμνηστος Μήτσος Καλογιάννης (ο αξέχαστος «τσατάλας» του ΠΑΟΚ). Νέος, πρωτόβγαλτος και άμαθος παράγοντας, πρόεδρος μια φιλόδοξης ομάδας που εκπροσωπούσε την σφύζουσα από οικονομική ευρωστία Καστοριά των γουναράδων με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή γιατί μου άφησε σχεδόν άμεσα την εντύπωση ότι η επίσκεψη του δεν ήταν μια απλή εκδήλωση αβροφροσύνης, αλλά κάτι περισσότερο και μεγαλύτερο. Αυτό αποδείχθηκε πολύ σύντομα.
Η γνωριμία μας ήταν η αρχή και το ξεκίνημα για το νεαρό Καστοριανό πρόεδρο, ενός πολύ φιλόδοξου σχεδίου και μιας πολύ σημαντικής και ουσιώδους επικοινωνιακής στρατηγικής, που σε βάθος χρόνου τον ανέδειξαν όχι μόνο σαν τον αδιαμφισβήτητα ιστορικό ηγέτη και πρόεδρο της ομάδας της ακριτικής Καστοριάς, αλλά και τον κατέταξαν στη λίστα με τις ξεχωριστές προσωπικότητες του χώρου. Αν θα ήθελε κάποιος να σκιαγραφήσει το Σωτήρη Σιάνο με δυο απλές αράδες, θα κυριολεκτούσε αν τον χαρακτήριζε σαν ένα χαρισματικό και ταλαντούχο άνθρωπο.
Πράος, θυμόσοφος, νουνεχής, οξυδερκής και κοινωνικότατος, αυτός ο μέχρι…«πρότινος»…συμμαζεμένος και μονίμως σκεπτικός και λιγόλογος επαρχιώτης πρόεδρος, προκαλούσε και απέπνεε σεβασμό και αποδοχή. Ισοϋψής με τους ομοτράπεζους ομόλογους του, τα μεγαθήρια δηλαδή της εποχής, Γουλανδρή, Βάρλο, Βαρδινογιάννη, ο Σωτήρης Σιάνος κατάφερε να κάνει την Καστοριά ισότιμη με τις μεγάλες ομάδες και υπολογίσιμη σε όλους τους θεσμούς της χώρας. Αποκλειστικά δικό του δημιούργημα το καστοριανό ποδοσφαιρικό διπλό θαύμα (άνοδος Α Εθνικής, κατάκτηση κυπέλλου).
Οι συνεργάτες του επιλεγμένοι με αυστηρά κριτήρια. Η περιβόητη ντριμ – τριμ του διοικητικού του συμβουλίου, την οποία αποτελούσαν ο Νικόδημος Γκώνος, ο Γιώργος Παναγιωτίδης, ο Κώστας Βλάχος, ο Πέτρος Κουράκλης, ο Γιώργος Κεσίδης, ο Τάκης Κωνσταντινίδης και μια σειρά ακόμη από επιτυχημένους επιχειρηματίες, εθεωρείτο εκείνη την εποχή ότι καλύτερο είχε να επιδείξει πανελληνίως σε επίπεδο διαχειριστικό το ποδόσφαιρο. Ο Σωτήρης Σιάνος αναντίρρητα, «άπλωσε» την μικρή Καστοριά, την «μεγάλωσε» και διατράνωσε σε όλα τα επίπεδα την παρουσία της. Προσέφερε πολλά περισσότερα από όσα μπορεί κανείς να του πιστώσει με τη δημιουργία και τη θαυματουργή πορεία της μεγάλης ομάδας.
Ήταν και έτσι θα καταγραφεί στην ιστορία της γενέτειρας του, σαν ένας μεγάλος και σπουδαίος Καστοριανός για τον οποίο θα πρέπει να νιώθουν υπερήφανοι οι συμπολίτες του. Μαζί του με συνέδεε μια αδιατάραχτη και πολύχρονη (πάνω από 40 χρόνια) φιλία και αλληλοεκτίμηση. Οι οικογένειες μας «δέθηκαν» άρρηκτα και με τον ίδιο τρόπο.
Τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας βρίσκονται στον ίδιο δρόμο. Πατώντας στα δικά μας χνάρια. Ειλικρινά θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο τόμο για αυτόν τον σπάνιο και χαρισματικό άνθρωπο.
Μένω σε αυτές τις λίγες και σκόρπιες αναμνήσεις με την ελπίδα ότι κάποιοι Καστοριανοί επιτέλους θα αφυπνιστούν και θα φιλοτιμηθούν να τις συμπληρώσουν και να παρουσιάσουν ολοκληρωμένο το κεφάλαιο της τεράστιας προσφοράς του στην πόλη. Κλείνω ευχόμενος και προσευχόμενος για την ανάπαυση της ψυχής του. Και απευθυνόμενος στην αγαπημένη του Ζίτσα (η κολώνα - όπως την αποκαλούσε – της οικογένειας), στα παιδιά του (Σπύρο κι Ελπίδα) και στα εγγόνια του (Βαγγέλη, Ουρανία και Σωτηράκη) και τους υπόσχομαι, ότι όσο «κρατάω» ακόμη δεν θα αφήσω να ξεθωριάσει το «πορτρέτο» του αδερφικού μου φίλου, του μεγάλου προέδρου και εμπνευσμένου Καστοριανού, για τον οποίο όλοι τους θα πρέπει να είναι υπερήφανοι.
ΥΓ1: Η Φενέρμπαχτσε επανέρχεται για την σκανδαλώδη εύνοια που επέδειξε και επιδεικνύει η ΟΥΕΦΑ στον Ολυμπιακό το, οποίο δεν τιμώρησε όπως την τουρκική ομάδα. Ο ΠΑΟΚ όμως σιωπά!!!Είναι να απορεί κανείς με αυτού του είδους τις προσεγγίσεις της ΠΑΕ του Δικέφαλου σε τόσο σοβαρά θέματα.
ΥΓ2: Αν με ρωτάτε τι έχω να πω για τα όσα συμβαίνουν στο ποδοσφαιρικό τμήμα του ΠΑΟΚ θα σας απαντούσα: «Ναι, στην πειθαρχεία, όχι στις υπερβολές».