Το τέλος της εποχής του Αρσέν Βενγκέρ ως προπονητής της Άρσεναλ δίνει το έναυσμα για την καταγραφή των στατιστικών του ως προπονητής της, μερικά εκ των οποίων ξεχωρίζουν.
Νικήθηκε απ’ τον εαυτό του και το χρόνο..
Άλεξ Φέργκιουσον: «Δεν έχει καμιά εμπειρία απ'το αγγλικό ποδόσφαιρο. Έχει έρθει απ' την Ιαπωνία και τώρα λέει σε όλους στην Αγγλία πως να οργανώσουν το ποδόσφαιρό τους. »
..Δεν είχε άδικο βέβαια. Ο Βενγκέρ όντως είχε έρθει απ'την Ιαπωνία. Όντως δεν είχε ιδέα από αγγλικό ποδόσφαιρο. Και όντως τους έλεγε τι να κάνουν. Ο Φέργκι είχε δίκιο, αλλά στο σημαντικό είχε λάθος: Ο Βενγκέρ τους έκανε όλους ν'ακούσουν!!
1998..2002 ΚΑΙ ΜΠΑΑΑΜ!!
Όταν πέτυχε, έκανε μια ολόκληρη χώρα να φάει τα λόγια της, γιατί δεν είχε τη στήριξη κανενός. Όλοι έβρισκαν κι από έναν διαφορετικό λόγο για τον οποίο θα αποτύγχανε κι εκείνος πέτυχε, εμφατικά. Όχι μόνο μέσω τίτλων, αλλά μέσω του ποδοσφαίρου με το οποίο ήρθαν εκείνοι οι τίτλοι. Πήρε νταμπλ στην πρώτη του γεμάτη σεζόν στην Αγγλία το 1998 και το πήρε ξανά τέσσερα χρόνια αργότερα το 2002. Δημιούργησε το κορυφαίο δίδυμο αντιπαλότητας στην ιστορία της Premier League: Γιουνάιτεντ εναντίον Άρσεναλ, Φέργκιουσον εναντίον Βενγκέρ.
Με λίγα λόγια δεν υπήρξε επιτυχία του ενός που να μην συμπεριλάμβανε αποτυχία του άλλου.
2004 και Invincibles...
Η Άρσεναλ πανηγύριζε το ιστορικό αήττητο πρωτάθλημα του 2004. Οι Invincibles έμειναν στην ιστορία και είναι απίστευτο να σκεφτεί κανείς πως το κατόρθωμα δεν το πέτυχε κάποια σφιχτή, αμυντική ομάδα, αλλά ένα σύνολο που πάντα προσπαθούσε να παίζει και να κυριαρχεί με passing game.
Στις πρώτες επτά σεζόν στην Άρσεναλ ο Βενγκέρ πήρε τρία πρωταθλήματα και δύο νταμπλ. Πέτυχε αλλάζοντας την ομάδα που βρήκε και μετά φτιάχνοντας τη δική του. Η κόντρα με τη Γιουνάιτεντ ήταν η πραγματικά χρυσή εποχή της Premier League.
ΑΠΕΤΥΧΕ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΝΕ
Η Άρσεναλ έμεινε πίσω. Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο Βενγκέρ έγινε θύμα της επιτυχίας του. Έδωσε εγχειρίδιο επιτυχίας στους υπόλοιπους. Αργά ή γρήγορα, όλοι τον μιμήθηκαν, όλοι υιοθέτησαν τις αλλαγές του, ο καθένας φυσικά με τον δικό του τρόπο.
Η εικόνα των παικτών που μεθάνε έξι μέρες την εβδομάδα ανήκει στις ταινίες και τα ντοκιμαντέρ, όλοι έχουν διατροφή, επιστημονική υποστήριξη, data analysis, όλα όσα έκανε πρώτος εκείνος. Η πρωτοπορία του ήταν πια καθεστώς, δεν του έδινε κανένα πλεονέκτημα. Η Άρσεναλ έμεινε πίσω οικονομικά, αλλά είχε στο τιμόνι κάποιον που επέμενε να θέλει να τα κάνει "όπως παλιά". Ρομαντικός ή αφελής, ξεπερασμένος ή απλώς πιστός στις αρχές του, ο Βενγκέρ έμεινε πίσω και άφησε την εικόνα του να φθαρεί. Πρώτα τον νίκησε το χρήμα και μετά ο χρόνος.
...Ακόμα κι η επιλογή του να μείνει μοιάζει μια ηλιθιότητα μέσα απ’το πρίσμα του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Όλοι φεύγουν, πετυχημένοι ή όχι, πάνε αλλού να εξαργυρώσουν την επιτυχία και το όνομά τους. Λέτε να μην είχε πάρει κι άλλους τίτλους ο Βενγκέρ αν διάλεγε αυτόν τον δρόμο; Δεν θα κέρδιζε αν πειθόταν απ’τη Ρεάλ; Αν το καλοκαίρι του 2005 έφευγε απ’την Άρσεναλ, άραζε και μετά πήγαινε στην Τσέλσι ως διάδοχος του Μουρίνιο; ;
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ; ; ;
Το έγραψε εύστοχα ο Ρόρι Σμιθ στους New York Times: « Ο Βενγκέρ έγινε τέτοιο μέγεθος, που για να γεμίσει το κενό του η Άρσεναλ πρέπει να φέρει όχι έναν, αλλά τέσσερις αντικαταστάτες. O Σανλεχί ήρθε απ’την Μπαρτσελόνα και ανέλαβε προπονητής ποδοσφαίρου, ο Μισλιντάντ ήρθε απ’την Ντόρτμουντ ως chief scout, ο Φαχμί ήρθε απ’την ποδηλασία(!) για να αναλάβει τις μιντιακές διαπραγματεύσεις και συμφωνίες.»
Οι Λονδρέζοι πήραν ήδη τρεις και τους μένει ο τέταρτος, ο προπονητής. Μπορεί να πετύχει άμεσα, μπορεί και όχι. Ο,τι κι αν συμβεί, δεν θα είναι Βενγκέρ.
ΕΙΔΩΜΕΝ..