Με την «εικόνα» μιας ομάδας της οποίας οι παίκτες έδειχναν από το πρώτο λεπτό της έναρξης, ότι θεωρούσαν τελειωμένη την υπόθεση της νίκης τους, οι Κυπελλούχοι Ελλάδος και πρωτοπόροι του πρωταθλήματος για μια ακόμη φορά, έκαναν τα εύκολα – δύσκολα. Υποτιμώντας τους αντιπάλους τους, προφανώς και υπερεκτιμώντας την άποψη, ότι μπορούν να κερδίζουν παιχνίδια μόνο με τη φανέλα και τη διαφορά επιπέδου και δυναμικότητας, πήραν ακόμη ένα μάθημα από μια ομάδα την οποία σίγουρα πίστευαν ότι την είχαν στο τσεπάκι τους.
Όποιος ουδέτερος ή άσχετος κατά τύχη έβλεπε μόνο το β΄ ημίχρονο της αναμέτρησης, σίγουρα θα θεωρούσε τον Εργοτέλη, ΠΑΟΚ και τον ΠΑΟΚ, Εργοτέλη. Οι γηπεδούχοι με δυο ταχύτητες πιο πάνω, διεκδικητικοί, με ρυθμούς σύγχρονου ποδοσφαίρου, ποιοτικοί και μαχητές έφεραν τα πάνω – κάτω και έβαλαν στα δύσκολα τους μεγαλόσχημους φιλοξενούμενους, οι οποίοι ιδιαίτερα στο δεύτερο σαρανταπεντάλετο έδειχναν και πάλι ασυντόνιστοι και προβλέψιμοι.
Εν πάση περιπτώσει, οι κινούμενοι με ταχύτητα Μπολτ - σε σύγκριση με τους αντιπάλους τους – παίκτες του Εργοτέλη δεν κατάφεραν να πάρουν αυτό που το διεκδίκησαν με ιδιαίτερο πάθος. Έτσι οι υπερόπτες αντίπαλοι, οι οποίοι όμως στο πρώτο ημίχρονο παρά τις όποιες αδυναμίες τους είχαν και τη κατοχή και τις ευκαιρίες, απέδρασαν με το τρίβαθμο χωρίς να πληρώσουν «φόρο» και «τελωνείο» σε όσα αρνητικά είχαν στις αποσκευές τους. Αφήνοντας στην άκρη τα «μείον» επιβάλλεται νομίζουμε να σταθούμε και σε κάποια «συν» τα οποία τα θεωρούμε εξαιρετικά σημαντικά. Ένα από αυτά, αφορά τη διαπίστωση ότι ο Λουτσέσκου δείχνει πλέον να προσγειώνεται στην άποψη ότι τα εκτεταμένα και ανερμάτιστα rotation δεν ταιριάζουν στο ρόστερ του και στην ομάδα του.
Έτσι χθες προτίμησε μια συντηρητική και περιορισμένη «διαχείριση». Συμπερασματικά, μπορούμε να καταλήξουμε στο ότι το χθεσινό rotation δεν είχε καμία σχέση με τα προηγούμενα. Το δεύτερο θετικό στοιχείο είναι η απόδοση συγκεκριμένων παικτών οι οποίοι με τη χθεσινή τους εικόνα έδειξαν πως η σωστή «διαχείριση» τους – ψυχολογική και αγωνιστική – τους δίνει την ευκαιρία και τους επιτρέπει να αναδείξουν τις πραγματικές τους δυνατότητες και ως εκ τούτου και τη χρησιμότητα τους στο σύνολο. Δυο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι ο Κίτσιου και ο Βέρνμπλουμ που κατά την προσωπική μας άποψη ήταν οι πιο σοβαρές παρουσίες μαζί με τον «καταλυτικό» Μπίσεσβαρ.
Ο νεαρός μπακ είχε μείνει ως γνωστόν για αρκετό καιρό στον πάγκο και στη σκουριά. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι ο Μάτος χρειαζόταν ξεκούραση. Ο κόουτς όμως δεν του έδωσε χρόνο ούτε και ευκαιρίες έστω και σαν μια δεύτερη αλλαγή. Ύστερα από πολύ καιρό τον έριξε στα βαθιά και στην πρώτη του εμφάνιση όπως ήταν επόμενο ήταν μουδιασμένος και δεν ικανοποίησε. Στη δεύτερη όμως σαν βασικός (στη χθεσινή) ο Κίτσιου βρήκε τον χρόνο και την ευκαιρία για να ξαναδούν οι ΠΑΟΚτσήδες το μαχητικό μοντέρνο και νεαρό φουλ – μπακ, ο οποίος σημειωτέον είχε επιλεγεί και για το εθνικό αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Χθες πιστεύουμε πως ο Κίτσιου θα πρέπει να «έπεισε» τον Ραζβάν ότι είναι χρήσιμος.
Όσο για τον Βέρνμπλουμ, ο Ρουμάνος κόουτς πολύ σωστά διαχειρίστηκε από την αρχή συντηρητικά την προσαρμογή του. Στη συνέχεια όμως και όταν ο Σουηδός ανέβαζε την απόδοση του, κάποια στιγμή τον φρενάρισε και δεν του έδωσε τα παιχνίδια (τώρα τελευταία) που θα τον βοηθούσαν να ολοκληρώσει πολύ πιο γρήγορα τον κύκλο της προσέγγισης του στα αδιαμφισβήτητα προσόντα που διαθέτει. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στα ανωτέρω «συν» και τη δεύτερη μετά τον τραυματισμό του, εμφάνιση του Μαουρίσιο.
Ο Βραζιλιάνος επιτελικός σιγά – σιγά δείχνει να βρίσκει τα πατήματα του. Όπως αντιλαμβάνεστε στο χθεσινό δύσκολο πέρασμα και τον αγώνα Κυπέλλου από την Κρήτη, είχαμε και θετικά στοιχεία τα οποία σίγουρα θα βοηθήσουν ώστε η ομάδα να πετύχει το «δέσιμο» και τη «σταθερότητα» που χρειάζονται, για το δύσκολο και επίπονο δρόμο της προσπάθειας για την κατάκτηση του νταμπλ.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (15/11)