Μία νίκη έμεινε από το να λάβει σάρκα και οστά το μότο του κόσμου του Αρη “μέχρι τα όνειρά μας να πάρουν εκδίκηση”, η οποία -για τη φετινή- σεζόν μεταφράζεται σε έξοδο στην Ευρώπη, έπειτα από την επιστροφή στη Super League.
Με τέτοιες εμφανίσεις και σκορ, όμως, όπως το χθεσινό, πόσοι αλήθεια θυμούνται τί μεσολάβησε, για να φτάσει ο Αρης στις θέσεις που οδηγούν στην Ευρώπη; Στην παρούσα φάση, ίσως και να μη χρειάζεται, διότι η ομάδα κάνει το παν, για να αρχίσει να γράφει με διαφορετικό τρόπο την πιο σύγχρονη σελίδα του συλλόγου.
Στη θεωρία, το ματς με τον Απόλλωνα Σμύρνης ήταν το πιο πονηρό, που έδωσαν οι “κιτρινόμαυροι” μέχρι χθες. Εντός αγωνιστικού χώρου, οι παίκτες του Σάββα Παντελίδη απλοποίησαν την κατάσταση και έφεραν την ομάδα με τα δύο -σχεδόν- πόδια στην Ευρώπη, χωρίς να αφήσουν τον αντίπαλο να πάρει... ανάσα. Ούτε άγχος, ούτε σημάδια πίεσης, λόγω της κερκίδας,
Θα χρειαστεί, απλώς, λίγη υπομονή μέχρι την επιστροφή στις αγωνιστικές υποχρεώσεις, για να αλλάξει -μια και καλή- η σελίδα. Η αναμέτρηση με τον ΟΦΗ θα έχει διαφορετική υπόσταση και, αν οι Θεσσαλονικείς αγωνιστούν με την ίδια συνέπεια, όπως κόντρα στον Απόλλωνα, τότε όλοι γνωρίζουν τί θα επακολουθήσει.
Και ενώ όλα αυτά γίνονται στις τέσσερις γραμμές, η οργάνωση της επόμενης μέρας, είναι ζήτημα που έχει αρχίσει να απασχολεί και όχι τυχαία. Τα πράγματα μοιάζουν καλύτερα και σε αυτόν τον τομέα, καθώς η διαφαινόμενη εξασφάλιση του στόχου, δίνει το σχετικό περιθώριο στους διοικούντες να φτιάξουν την ομάδα, που θέλουν, έτσι όπως εκείνοι θέλουν.
Θέμα βιασύνης δεν τίθεται σε καμία περίπτωση. Το αντίθετο. Τα λάθη του παρελθόντος είναι γνωστά, έχουν αναλυθεί και υπάρχει ο χρόνος, για να μην επαναληφθούν. Είναι ο μονόδρομος, για μπορεί η ομάδα, από εδώ και πέρα, να γιορτάσει (και) τα γενέθλιά της, έτσι όπως της πρέπει.
Χρόνια πολλά, Αρη...
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (19/3)