ΙΝΦΟ
Το προς πώληση «εμπόρευμα» των ερυθρολεύκων (Φορτούνης-Κούτρης) στην Αττάλεια έχασε πόντους και τη λάμψη του, με τους υποψήφιους αγοραστές – ιδιαίτερα τοτυς Τούρκους – να προβληματίζονται. Ανησυχίες στο λιμάνι, αν δεν εισρεύσει ρευστό στο ταμείο
Παρακολουθώντας τη μεταγραφική δραστηριότητα των ανταγωνιστών του ΠΑΟΚ, σε συνδυασμό με ό,τι προπαγανδιστικό πλασάρεται από τα φίλα προσκείμενα προς αυτούς ΜΜΕ, σε σχέση και με τις όποιες μέχρι στιγμής «επιτυχίες» τους, εύκολα μπορείς να οδηγηθείς με σιγουριά σε μια σταθερή άποψη για το πού βρίσκονται. Αν δηλαδή κινούνται εντός των λογικών πλαισίων μιας ποδοσφαιρικής κανονοκότητας ή το αντίθετο, στα περιθώρια μιας εικονικής ποραγαμτικότητας.
Σε ό,τι αφορά την ομάδα του δημοσίου (ο χαρακτηρισμός ισχύει με την οποιαδήποτε κυβέρνηση ισοβίως), η επισήμανση που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφορά την αγωνία που εμμέσως εκδηλώνεται για την περίπτωση μην τυχόν δεν εκπληρωθούν κάποιες προσδοκίες τους (μάλλον ονειρώξεις τους) και τα προς πώληση «ασημικά» μείνουν και πάλι στο ράφι.
Ασφαλώς θα παρακολουθείτε κι εσείς τον «χαλασμό» - τον επικοινωνιακό βέβαια – που γίνεται και τη σειρά των υποψηφίων αγοραστών που δεν έχει αρχή και τέλος για το προϊόν που βρίσκεται απείραχτο τα τελευταία χρόνια στη βιτρίνα του λιμανιού. Κλασσικό παράδειγμα ο τρισμέγιστος Σισέ (πραγματικό... δρεπανηφόρο) που τον θέλει όλη η Ευρώπη, αλλά κανείς δεν τον πλησιάζει.
Όπως επίσης και μια πεντάδα που έχει επιλεγεί και είναι επί μονίμου βάσεως στα μεταγραφικά παζάρια και που προφανώς προτάσεις γίνονται μόνο στα σενάρια που κατασκευάζει η ερυθρόλευκη προπαγάνδα. Επί του προκειμένου ακόμη και για τον αξιόλογο Φορτούνη, το παραμύθι πάει σύννεφο για τα ποσά που διακινούνται προς την απόκτησή του, όχι ασφαλώς ότι δεν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά για το αν οι υποψήφιοι αγοραστές τον έχουν αξιολογήσει για τα ποσά που αναφέρονται στα ΜΜΕ του λεκανοπεδίου.
Είναι φανερό ότι «σπρώχνεται» σχεδόν… βάναυσα και η περίπτωση του Κούτρη. Τον θέλει λένε η Μπενφίκα, αλλά το ποσό τπου δίνει δεν είναι ανάλογο της αξίας του. Δεν ξέρουμε όμως αν και μετά το παιχνίδι της εθνικής μας στην Αττάλεια και την εμφάνισή της και συγκεκριμένα με την εικόνα των δύο προς πώληση παικτών του Ολυμπιακού, οι υποψήφιοι αγοραστές (και ιδιαίτερα οι οικοδεσπότες Τούρκοι) επηρεάστηκαν και ως εκ τούτου υπάρχει κίνδυνος να μην εισρεύσει το ρευστό στα ταμεία του δαφνοστεφανωμένου, γιατί όπως και να το κάνουμε η βιτρίνα κάπως χάλασε και το εμπόρευμα σχετικά υποβαθμίστηκε, έστω και προσωρινά ή μπορεί και άδικα.
Σε ό,τι έχει σχέση λοιπόν με τον έναν εκ των δύο ανταγωνιστών, τον Ολυμπιακό, το πράγμα κυλάει με ένα μόνιμο σκεπτικό στις μεταγραφές τα τρία τελευταία χρόνια ίσως και περισσότερα. Αγοράζουμε παίκτες που έχουν όνομα άσχετα αν βρίσκονται σε ηλικία συνταξιοδότησης όπως οι περιπτώσεις Τουρέ και Βαλμπουενά) και πουλάμε ό,τι πολύτιμο έχουμε.
Είναι ασφαλώς ένα αρνητικό μεταγραφικό «ισοζύγιο» που δεν έχει καμία σχέση και βρίσκεται πολυ μακριά από την ορθολογική άποψη ότι στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο πουλάς και αγοράζεις ανά πάσα στιγμή και ελεύθερα, αλλά με κάποιες προοπτικές ενδυνάμωσης και ανανέωσης του έμψυχου υλικού και όχι της αποδυνάμωσής του, εκτός αν το επιβάλλουν οι ανάγκες. Κάτι όμως που θα πρέπει να δικαιολογηθεί και να εξηγηθεί με ειλικρίνεια στον κόσμο και όχι να αποτελεί ευκαιρία εξάσκησης και επίδειξης των ικανοτήτων του πανίσχυρου προπαγανδιστικού μηχανισμού που διαθέτει. Όσο για τη χάρτινη περσινή πρωταθλήτρια η προσπάθεια της μεταγραφικής ενίσχυσης γίνεται μονίμως ση σκιά και με το άλλοθι της Αγια-Σοφιάς.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport