Το ταλέντο πάει χαμένο δίχως την ευκαιρία. Κι η ευκαιρία πάντως, χαμένη πάει δίχως την προσπάθεια. Έτσι και τότε χαμένο πάει και το ταλέντο. Τόσο απλά…
Ο Δημήτρης Πέλκας έχει αστείρευτο ταλέντο. Το λέει κι η ψυχή του. Είχε και πολλές ευκαιρίες. Θεωρούμε πως δεν γράπωσε κάποια από αυτές. Ναι μεν, άρπαξε μερικές αλλά… Δεν τις κράτησε ορθά; Δεν τις κράτησε σφιχτά; Δεν τις γράπωσε, με δυο λόγια. Πήγαν χαμένες.
Τώρα του δίνονται κι άλλες. Δεν θα του δίνονται συνέχεια. Ως εκ τούτου ο «κοντορεβιθούλης» του ΠΑΟΚ πρέπει να εντείνει την προσπάθεια. Να θυσιάσει κι άλλα στον βωμό της ανάδειξης κατ’ αρχήν και της καθιέρωσης στη συνέχεια ως επιτελικού χαφ του ΠΑΟΚ. Ακόμη κι ως «μαέστρου» του. Το κόστος ανάδειξης και καθιέρωσης είναι αίμα δάκρυα κι ιδρώτας…
Ίσως βέβαια, δεν του δόθηκαν και τόσες πολλές ευκαιρίες. Ίσως δεν αξιοποιήθηκε όπως θα έπρεπε αυτό το ανεκτίμητο «κεφάλαιο» του ΠΑΟΚ. Ίσως πέρα από τις δικές του δεδομένες ευθύνες για την απώλεια τόσων ευκαιριών, υπάρχουν κι ευθύνες άλλων.
Λένε στην Κίνα: Οι ευκαιρίες έχουν μαλλιά στο μπροστινό μέρος της κεφαλής. Δεν έχουν – μήτε τρίχα – στο οπίσθιο. Περνούν ταχύτατα. Εάν δεν τις γραπώσεις από μπροστά, τις χάνεις. Δεν ξαναπερνούν.
Χάθηκαν αναμφίβολα ευκαιρίες από τον Δημήτρη Πέλκα. Η εθνικής Ελλάδας, για παράδειγμα. Έφθασε σε αυτήν μα δεν έμεινε, αλλά… ‘Ο γέγονε, γέγονε. Πέρασαν ανεπιστρεπτί εκείνες οι ευκαιρίες. Ο «Τεν Τεν» (επιμένουμε στην ομοιότητα του με τον μεγάλο Τζον Κόρφα και στην προοπτική να του μοιάσει κι αγωνιστικά ως πλέι μέικερ) στέκεται τυχερός. Ήρθαν κι άλλες ευκαιρίες. Δεν θα έπρεπε να τις αφήσει (κι αυτές…), να περάσουν. Οφείλει να τις γραπώσει. Αλλιώς; Θα πάει χαμένο τόσο ταλέντο.
Και ξέρετε. Στο ποδόσφαιρο η αποδοκιμασία με την επιδοκιμασία είναι πλάτη, πλάτη. Σε χρόνο dt η μία κυριαρχεί της άλλης. Με έναν ή δυο ή τρεις αγώνες διάκρισης δεν καθίστασαι «μαέστρος» του ΠΑΟΚ. Θέλει δουλειά, πολλή, πάρα πολλή δουλειά για να καταστείς. Τέτοια δουλειά – κατά την ταπεινή μας άποψη - δεν πιστώνεται στον Δημήτρη Πέλκα.
Κι επιμένουμε… Πέρα από τις δικές του ευθύνες επειδή το ταλέντο του λάμπει μεν, αλλά ουχί εκτυφλωτικά (όπως αναλογούν στα lux των προδιαγραφών της λάμψης του ταλέντου του), υπάρχουν κι ευθύνες άλλων.
Τι τον νοιάζουν όμως, σήμερα τον Δημήτρη Πέλκα, οι ευθύνες των άλλων χθες; Πρέπει να τον νοιάζει που είναι και πάλι στα …πόδια του η ευκαιρία. Για να φθάσει τη λάμψη του στα lux των προδιαγραφών του πηγαίου ταλέντου του.
Αρκεί να δουλέψει περισσότερο. Να θυσιάσει περισσότερα. Να αφοσιωθεί περισσότερο στο ποδόσφαιρο και στον ΠΑΟΚ…
Και που είστε; Τα αυτά ακριβώς, μήτε τελείας ή κόμματος αναιρουμένων, ισχύουν και για τον συνονόματο του, τον Λημνιό.
Απλά ο Δημήτρης Λημνιός μόλις ανατέλλει. Αν και δικαιούνταν νωρίτερα. Τέλος πάντων. Αυτός οφείλει να κάνει δικά του μαθήματα, παθήματα άλλων. Να μην ξελογιασθεί από τις σειρήνες του Τύπου. Να θυμάται παντού και πάντοτε πως με …πυροτεχνήματα δεν κτίζεται καριέρα. Κτίζεται όταν η λάμψη έχει διάρκεια. Σταρ σε καθιστά η δράση εντός γηπέδου κι ουχί εκτός!
Οφείλουν βασικά, στον εαυτόν τους αμφότεροι. Να προσπαθήσουν με αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα, να δικαιώσουν τον Θεό, ο οποίος απλόχερα Τους χάρισε τέτοιο ταλέντο...
ΥΓ 1: Ο Γιώργος Προύσαλης ήταν, είναι και θα είναι μία σημαντική ξεχωριστή προσωπικότητα του . Επί της ηγεσίας του στην γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου, ο ΠΑΟΚ μεγαλούργησε. Είναι σημαντικό πλήγμα η αποχώρηση του. Όπως και να το κάνουμε πάντως, ο – εκ των αφανών εργατών αλλά με εμφανές έργο - Γιώργος Προύσαλης με τη σημαντική προσφορά, άφησε ανεξίτηλα χαραγμένη την σφραγίδα του στον ΠΑΟΚ…
ΥΓ 2: Σα σήμερα το 1975, έκανε ντεμπούτο με τον Ηρακλή στο ελληνικό Πρωτάθλημα, ο μέγιστος Βασίλης Χατζηπαναγής! Έπαιξε στον αγώνα (1-1) με τον Ατρόμητο, ο οποίος διεξήχθη στον… βάλτο του γηπέδου της Βέροιας λόγω τιμωρίας των «κυανόλευκων». Όταν βγήκε για ζέσταμα ο «Βάσια», νόμισε πως ήταν το βοηθητικό. Κι αδημονούσε, για να πατήσει το …κύριο! Ε, μετά…Έμαθε. Έπαιξε… Στόλισε συνολικά, με την παρουσία του 281 αγώνες. Πέτυχε δε, 61 γκολ. Το ένα καλύτερο από το άλλο!