Αλλιώς ξεκίνησε, αλλιώς καταλήγει. Με άλλους στόχους και προοπτικές, αλλά και με διαφορετικά δεδομένα. Από το… τίποτα του Αυγούστου, ο Ηρακλής μπήκε στο Πρωτάθλημα για την άνοδο. Έχοντας πλέον διοικητική κατάσταση και χρηματοδότες, έχει φτάσει πια στη διαδικασία αποφυγής της 11ης θέσης και κάτω που οδηγεί στην επόμενη Football League (τρίτη κατηγορία αν περάσει η αναδιάρθρωση).
Μέσα σε διάστημα ενός μήνα ο Ηρακλής αλλάζει στόχο. Από τη νίκη στο Βόλο με 2-0 που συνδυάστηκε με καλή εμφάνιση, στην ήττα από τον Αιγινιακό, και την 4η ισοπαλία στα 5 τελευταία του ματς, αυτή με την Παναχαϊκή.
Μετά τη νίκη στο Βόλο η απόσταση από τη 2η θέση ήταν σε ανεκτά επίπεδα που επέτρεπαν στον Ηρακλή με υπερπροσπάθεια και συγκυρίες μεν, να προλάβει δε το τρένο. Όσο σταθερός ήταν ο Ιανουάριος των νικών (με Κισσαμικό, Εργοτέλη και Βόλο, με μια ισοπαλία στα Τρίκαλα), τόσο απογοητευτικός ήταν ο Φεβρουάριος των ισοπαλιών (Πλατανιά, Ηρόδοτο, Κέρκυρα) και της ήττας από τον Αιγινιακό.
Κι αν τον Φλεβάρη ο Ηρακλής έχασε κάθε ελπίδα να προλάβει το τρένο της 2ης θέσης, η ισοπαλία με την Παναχαϊκή στο ξεκίνημα του Μάρτη (και δη η εικόνα του) τον βάζει σε μια άλλη διαδικασία, την εξασφάλιση της συμμετοχής στην επόμενη Superleague 2. Ντροπιαστικό; Ρεαλιστικό; Οποιαδήποτε ομάδα που μετράει 3 νίκες μέσα σε… 3 μήνες (5/1 ως 5/3) και αγνοεί την επιτυχία από τις 26 Ιανουαρίου, θα κατρακυλούσε στη βαθμολογία. Πώς όμως ο Ηρακλής έφτασε σ’ αυτή την κατάσταση;
1. Χωρίς Περόνε… αγκομαχάει στο γκολ
Εχει πετύχει τα 8 από τα 20 γκολ του Ηρακλή. Σχεδόν τα μισά. Είναι ηγετική προσωπικότητα στο γήπεδο, με πολυεπίπεδη συνεισφορά, τόσο στο γκολ όσο και στις βοήθειες στους περιφερειακούς.
Ιδιαίτερα στο τελείωμα των φάσεων έχει το «εύκολο» γκολ. Όσο λείπει ο Περόνε, ο Ηρακλής χάνει το 80% της δύναμής του επιθετικά. Αντικαταστάτης του δεν υπήρχε από το καλοκαίρι και δεν αποκτήθηκε ούτε τον χειμώνα.
Ως εκ τούτου κανείς δεν ξέρει αν είναι μόνο θέμα καθαρά της μεγάλης εμπειρίας, ποιότητας και αποτελεσματικότητας του Εμάνουελ Περόνε ή γενικώς της έλλειψης φορ περιοχής για τον Ηρακλή. Το σίγουρο είναι πως δίχως την παρουσία του ο Ημίθεος… αγκομαχάει στο γκολ.
2. Τελικά, δεν είχε δομή και ποιότητα ανόδου
Ο Ηρακλής ξεκίνησε όπως ξεκίνησε το καλοκαίρι, με στραβά και λάθη, αλλά με παίκτες έμπειρους και πρωταγωνιστές στην κατηγορία, που η πλειονότητα πίστεψε πως τα όποια προβλήματα ανομοιογένειας θα έμεναν πίσω σε κάθε ματς από την ποιότητα των μονάδων. Τα πρώτα αρνητικά αποτελέσματα ταρακούνησαν τόσο έντονα την ομάδα που ειδικά μετά την ήττα από τον Ατρόμητο δεν συνήλθε ποτέ. Το ερώτημα όμως που «βασανίζει» πολύ κόσμο που πίστεψε το καλοκαίρι είναι, μήπως τελικά ο φετινός Ηρακλής δεν είχε τη δομή, τις βάσεις και την ποιότητα για να πάρει την άνοδο;
3. Αποχωρήσεις και έλλειψη σταθερότητας
Σε μια ομάδα, σ’ έναν οργανισμό, όλα τα κομμάτια της αλυσίδας χρειάζονται σε αρμονία. Αν ένα χαλάσει προβληματίζει το σύνολο. Ο φετινός Ηρακλής (εκτός του αγωνιστικού προβληματικού προφίλ) αυτή τη φορά μπορεί να έχει οικονομικούς στυλοβάτες, αλλά του λείπει ξανά η εντός των τειχών σταθερότητα και ηρεμία.
Οι αποχωρήσεις στελεχών διοικητικών και επί του αγωνιστικού, τα όσα έχουν μεταφέρει ως εικόνα και εκτίμηση, δεν άφησαν ανεπηρέαστο τον οργανισμό που λέγεται Ηρακλής.
Ιδιαίτερα οι αλλαγές προπονητών μόνο κλίμα ηρεμίας δεν εξασφάλισαν σε μια ομάδα που επίσης άλλαξε πολύ σε πρόσωπα τον χειμώνα.
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
