Οσοι απ’ αυτούς που αποδοκιμάζονται για την συναίνεσή τους και την ψήφο τους με την οποία στήριξαν την συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν «φασίστες» και «χιτλερικούς» τους απλούς πολίτες που εκφράζουν την οργή τους, δεν κάνουν τίποτε άλλο εκτός από το να προκαλούν περισσότερο, να πολώνουν και να καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικό κλίμα στην χώρα.
Εχει αρχίσει να γίνεται πάρα πολύ επικίνδυνη αυτή η τακτική. Εχει φτάσει στα όρια του επιδιωκόμενου διχασμού.
Διότι, πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η στάση υπουργών, βουλευτών και στελεχών της κυβέρνησης, οι οποίοι αντί να ακούσουν τον κόσμο, αντί να προσπαθήσουν να τον καταλάβουν, αντί να σκεφτούν ότι υπάρχει και άλλη άποψη εκτός από την δική τους, το μόνο που κάνουν είναι να βάζουν… ταμπέλες, να κατηγοριοποιούν τους πολίτες, να «βαφτίζουν» εθνικιστές και πατριδοκάπηλους όσους πιστεύουν ότι είναι μια κακή συμφωνία, ενάντια στα εθνικά συμφέροντα, αυτή που υπέγραψαν;
Ανθρωποι που είναι προβληματισμένοι, ενοχλημένοι από την στάση της κυβέρνησης σε ένα μείζον εθνικό θέμα, εξοργίζονται διαπιστώνοντας ότι κινδυνεύουν εκτός από… κερατάδες, να βγούνε και… δαρμένοι.
Είναι προκλητική η συμπεριφορά των μελών της κυβέρνησης. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην πολιτική ιστορία του τόπου, από τη μεταπολίτευση και μετά, κυβέρνησης η οποία να επιτίθεται στους απλούς πολίτες, να κατηγορεί τον καθένα που εκφράζει απόψεις με τις οποίες διαφωνεί, να τον κατατάσσει ανάλογα με την θέση που έχει.
Είναι τρομερό και άκρως επικίνδυνο αυτό που συμβαίνει. Πρόκειται για μια κατάσταση που οι παλαιότεροι την έζησαν και θεωρούσαν πως δεν πρόκειται να την ξαναζήσουμε στην χώρα μας, καθώς όσα στραβά κι αν υπήρξαν στην Ελλάδα τα χρόνια της μεταπολίτευσης, ειδικά από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μετά έπαψε, τουλάχιστον, να υπάρχει διάθεση εξόντωσης –παντί τρόπω- των αντιπάλων τους από τους πολιτικούς.
Βέβαια, τίποτε δεν είναι τυχαίο. Ετσι και γι’ αυτή την στάση υπάρχει εξήγηση και δεν είναι άλλη από την έλλειψη επιχειρημάτων, αφηγήματος το οποίο να μπορεί να υποστηριχθεί.
Όταν οι πολίτες βρίσκονται σε απόγνωση, τα εισοδήματά τους μειώνονται και οι υποχρεώσεις τους αυξάνονται, όταν οι συντάξεις περικόπτονται, όταν πάρα πολλοί χάνουν κάθε μέρα τα σπίτια τους στους πλειστηριασμούς, όταν δεν υπάρχει κοινωνική πολιτική, στην υγεία τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, στην παιδεία το ίδιο, η ασφάλεια των πολιτών έχει καταντήσει… ανέκδοτο, πώς να κρατήσει μια κυβέρνηση πολιτικό κεφάλαιο, πώς να συγκρατήσει ψηφοφόρους;
Μόνο με την πόλωση… Η τακτική αυτή, βέβαια, ακολουθήθηκε και από άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν. Ποτέ, όμως, με αυτή την ένταση, με αυτό το μίσος, με αυτή την αδιαφορία για τις συνέπειες μιας σύγκρουσης μέχρις εσχάτων…
*Από την έντυπη έκδοση της Metroport (20/6)
