Είναι ξεκάθαρο, πλέον, το παραδέχονται, άλλωστε, ακόμη και αυτοί που μήνες τώρα προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ο ήλιος βγαίνει από τη… δύση κι όχι από την ανατολή, ότι ήταν μεγίστη ανοησία να προσφερθεί ο έλεγχος του ελληνικού ποδοσφαίρου στην κυβέρνηση και στην ΦΙΦΑ.
Ακόμη και κάποιος που λίγο ασχολήθηκε με αυτή την υπόθεση τους έξι τελευταίους μήνες, αντιλαμβάνεται ότι απολύτως τίποτε δεν άλλαξε, κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε και φορτωθήκαμε μια… εκτρωματική κατάσταση, από την οποία είναι άγνωστο πότε θα απαλλαγούμε.
Επίσης, στην διάρκεια των έξι αυτών μηνών και της αλλαγής συσχετισμών ανάλογα με τον ποιον τοποθέτησε ο καθένας από τους εμπλεκόμενους στην προσωρινή διοικούσα επιτροπή, ζήσαμε το σπάσιμο της συμμαχίας, αλλά και την δουλειά που κάποιοι εκ των πρώην συμμάχων κάνουν ώστε να αυξήσουν την επιρροή τους στους κρίσιμους τομείς (έλεγχος Ενώσεων και επηρεασμός διαιτητών) στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Με πιάνουν τα γέλια κάθε φορά που θυμάμαι τις επιθέσεις που δεχόμασταν από γνωστά… παπαγαλάκια, όσοι ισχυριζόμασταν ότι σε καμία περίοδος εξυγίανσης δεν βρισκόμαστε, σε καμία κανονικότητα δεν έχουμε επιστρέψει, ότι είναι… ανέκδοτο η συζήτηση περί ανθρώπινων λαθών από τους διαιτητές.
Αυτά τα… παπαγαλάκια, που γράφανε ύμνους για την πολιτική ηγεσία του Αθλητισμού, που αποθεώνανε τον Κουτσοκούμνη, που δήλωναν ότι εμπιστεύονται τυφλά την ΦΙΦΑ, τώρα αμφισβητούν όλους τους προαναφερθέντες, θεωρούν έως και ύποπτο το ρόλο τους.
Προσωπικά, δεν εκπλήσσομαι. Όταν η προσέγγιση δεν είναι δημοσιογραφική αλλά οπαδική, όταν γράφεις κατ’ εντολή, όταν ο στόχος δεν είναι να ενημερώσεις αλλά να εξυπηρετήσεις προσωπικά συμφέροντα, στο τέλος εκτίθεσαι…
Όμως, ας ξαναγυρίσουμε στην ουσία. Είναι σαφές, όπως κατ’ επανάληψη έχουμε επισημάνει, ότι υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν κανένα λόγο να βιάζονται για να γίνουν εκλογές στην ΕΠΟ.
Δεν βιάζονται, κυρίως, αυτοί που χτίζουν προσωπικό μηχανισμό τους τελευταίους μήνες και βλέπουν μπροστά, στοχεύοντας να εκμεταλλευτούν πιθανή νέα αλλαγή συσχετισμών, λόγω εκλογών σε πολλές ΕΠΣ στα τέλη του 2017 και ιδιαίτερα το 2018.
Φαίνεται, δηλαδή, ότι έχουμε μπει σε μια περίοδο που αναμένεται να είναι πολύ ρευστή, καθώς ο καθένας από τους ισχυρούς στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει τις δικές του προτεραιότητες, ακολουθεί προσωπική πολιτική, τα επιχειρηματικά συμφέροντα μοιάζει να μπαίνουν πιο πάνω από τα ποδοσφαιρικά.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, προσωπικά δεν θα παραξενευτώ αν δω κάποιους εξ αυτών να αλλάζουν στάση, να μην υποστηρίζουν με την ίδια θέρμη πρόσωπα που νωρίτερα υποστήριξαν, ή και να αίρουν την εμπιστοσύνη τους.
Όπως και να ‘χει, το μόνο σίγουρο είναι ότι το επόμενο διάστημα αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον…
