Καθώς μας χωρίζουν πολύ λίγες μέρες, πλέον, από τις εκλογές για τους Δήμους, τις Περιφέρειες και την Ευρωβουλή, ελάχιστα ήταν τα ζητήματα που μπήκαν στην προεκλογική ατζέντα σχετικά με τις αθλητικές υποδομές, τις αθλητικές δράσεις, το σχέδιο των υποψηφίων δημάρχων, περιφερειαρχών, ευρωβουλευτών, για τον αθλητισμό.
Σε ό,τι με αφορά, παρότι… προκάλεσα με κάποια άρθρα μου τους υποψηφίους για τον δήμο Θεσσαλονίκης, δεν είδα κανέναν να ευαισθητοποιείται, να αντιδρά, να φέρνει στο προσκήνιο το συγκεκριμένο θέμα και να καταθέτει τις προτάσεις του.
Δεν υποστήριξα ότι είναι θέμα μείζονος σημασίας οι αθλητικές υποδομές στο δήμο Θεσσαλονίκης, δεν λέω ότι θα έπρεπε να μπει πάνω από την καθαριότητα, την αντιπλημμυρική προστασία, την ασφάλεια των πολιτών, το κυκλοφοριακό, το πάρκινγκ.
Είναι ένα θέμα, όμως, το οποίο απασχολεί χιλιάδες αθλητές που οι σύλλογοί τους αδυνατούν να βρούνε αθλητικούς χώρους για να καλύψουν τις ανάγκες τους, απασχολεί χιλιάδες πολίτες που ζούνε στο δήμο Θεσσαλονίκης και δεν βρίσκουν χώρους για να αθληθούν.
Όπως έχω ξαναγράψει, στην Ελλάδα έχουμε το υψηλότερο ποσοστό αθλητικών εγκαταστάσεων ανά πολίτη, αναλογούν 18 τετραγωνικά μέτρα ανά κάτοικο. Είναι αδιανόητο για τον δήμο Θεσσαλονίκης αυτό το ποσοστό να πέφτει στο 1,3 τετραγωνικά μέτρα ανά κάτοικο! Και ουδείς να ασχολείται…
Ο επόμενος δήμαρχος Θεσσαλονίκης είναι υποχρεωμένος να βάλει και το θέμα των αθλητικών υποδομών στις προτεραιότητές του από την 1η Σεπτεμβρίου που θα αναλάβει καθήκοντα.
Το παράδειγμα δήμων όπως αυτοί της Πυλαίας-Χορτιάτη με τον κ. Καϊτεζίδη, Αμπελοκήπων-Μενεμένης με τον κ. Κυρίζογλου, θα πρέπει να το δούνε και η νέα διοίκηση του δήμου Θεσσαλονίκης και οι νέες διοικήσεις άλλων δήμων στο νομό Θεσσαλονίκης.
Είναι ξεκάθαρο ότι όταν ο δήμαρχος έχει την βούληση και θέλει να προσφέρει στους δημότες του δυνατότητες άθλησης, όσες δυσκολίες κι αν χρειαστεί να αντιμετωπίσει θα βρει τον τρόπο για να ξεκινήσει και να ολοκληρώσει αθλητικά έργα, αξιοποιώντας κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται.
Και υπάρχουν τέτοιες ευκαιρίες. Τόσο μέσω προγραμμάτων που «τρέχουν» εντός της χώρας, όσο και μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Και χώροι που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν υπάρχουν, όπως και σχεδιασμοί οι οποίοι να επιτρέπουν στις διοικήσεις των δήμων που λειτουργούν αθλητικές εγκαταστάσεις να βγάζουν τα έξοδά τους.
Το επαναλαμβάνω: βούληση χρειάζεται, να πιστεύουν οι τοπικοί άρχοντες στην αξία της άθλησης, και σχέδιο…
Από την έντυπη έκδοση της Metrosport
