Λένε πως ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Οι εκτελεστές όμως του Ηρακλή, που δεν ήταν οπωσδήποτε οι παίκτες του Λεβαδειακού ( τα παιδιά βρήκανε και κάνανε) πήγαν πριν την ολοκλήρωση όχι ενός, αλλά ακόμη ενός εγκλήματος. Ηταν μάλιστα δυο. Ο «μεγάλος» ο οποίος ως γνωστόν κυκλοφορεί κάπου στις παρυφές της Αττικής και ο δεύτερος, ένας από το τρίο, που μαθηματικά και μεθοδευμένα πλέον οδηγεί τον Ηρακλή όχι μόνο σε υποβιβασμό, αλλά σε αφανισμό.
Ο Ημίθεος όπως αναμενόταν, αφού του ακυρώθηκε ένα κανονικότατο γκολ, στη συνέχεια, πάντα στο Α΄ ημίχρονο, έστω και με τις όποιες γηγενείς αδυναμίες του, επιχείρησε να επιβάλλει τον ρυθμό του, αλλά επί ματαίω. Στην επανάληψη, μέχρι και το 60΄περίπου απλά οι παίκτες κάνανε πως αγωνιζόταν και στη συνέχεια παραδόθηκαν άνευ όρων στον υπέρτερο αντίπαλο. Με δικά του λόγια περιέγραψε τη κατάσταση ο Παντελίδης, ο οποίος μάλιστα μίλησε και για ντροπή. «Χάναμε πολύ εύκολα τη μπάλα. Χάσαμε κάθε μονομαχία, 9 στις 10 ήταν για τον αντίπαλο» τόνισε μεταξύ των άλλων στις δηλώσεις του.
Θα είχε δίκιο αν αναφερόταν σε ομάδα με παίκτες άνω του μετρίου σε ταλέντο. Ο Ηρακλής όμως δεν διαθέτει τέτοιους και εκτός των άλλων οπωσδήποτε παραδομένους ψυχικά και σωματικά. Ο Παντελίδης υπέθεσε μάλλον και κάτι άλλο «αν έχουμε δέκα βαθμούς και πάνω στον πρώτο γύρο η ομάδα θα έχει πολλές πιθανότητες να σωθεί». Μπορεί, όμως με αυτά τα «μωρά» είναι ανθρωπίνως αδύνατο. Και θα το επαναλάβω. Δεν φταίνε. Αλλοι τα κουβάλησαν βέβαιοι για την ανέλιξή τους στον Ηρακλή για να τους μοσχοπουλήσουν στο κατόπιν. Όμως διάλεξαν άγουρα καρπούζια κατά πως φαίνεται.
