Τέσσερις αναμετρήσεις σημαντικών ευρωπαϊκών προοπτικών και διακρίσεων, έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο πως η ομάδα η οποία πέρασε θριαμβευτικά και θεαματικά από τα ισάριθμα τεστ και τις αντίστοιχες συγκρίσεις αγωνιστικής ανωτερότητας (όχι μιας απλής αναγνώρισης της αξίας της αλλά κάτι περισσότερο), είναι ο ΠΑΟΚ.
Και αυτό το «κάτι περισσότερο» είμαστε υποχρεωμένοι να το «διαβάσουμε» και να το «ερμηνεύσουμε» - αν χρειαστεί – καθαρά με ποδοσφαιρικό σκεπτικό, το οποίο μας οδηγεί μονόδρομα στο να αποδεχθούμε πως ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του αυτή τη στιγμή βρίσκονται ήδη στον προθάλαμο των ισχυρών της Ευρώπης και επιπρόσθετα δείχνουν αποφασισμένοι να κάνουν όσα βήματα παραπάνω χρειαστεί για να καταταγούν στην περιβόητη ελίτ των ομάδων, που απολαμβάνουν ιδιαίτερων προνομίων και μιας ξεχωριστής επικοινωνιακής προβολής.
Σε προηγούμενο σημείωμα μας και αναφερόμενοι στον «ξέφρενο καλπασμό» των Κυπελλούχων Ελλάδας με τις εκπληκτικές εμφανίσεις και υπερβάσεις τους απέναντι στους πρώτους αντιπάλους τους – ομάδες με προϊστορία και ευρωπαϊκή πείρα στο θεσμό – όπως είναι η πανίσχυρη Βασιλεία και το μεγαθήριο η Σπαρτάκ, είχαμε εκφράσει την άποψη πως η εικόνα του θεωρούμενου λογικά αουτσάιντερ ΠΑΟΚ, σε πολύ μεγάλα διαστήματα αποτύπωνε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα, αφήνοντας στην άκρη κάποιες αστάθειες και αβεβαιότητες που την χαρακτήριζαν στο παρελθόν.
Μια αξιοθαύμαστη συνοχή κι ένα μέταλλο που μόνο καταξιωμένες ομάδες το δείχνουν κατ΄ επανάληψη στους αγώνες τους συμπλήρωνε την αισιόδοξη άποψη ότι ο ΠΑΟΚ των τεσσάρων εντυπωσιακών εμφανίσεων και αποτελεσμάτων, πατούσε γερά στα πόδια του, εκπέμποντας μια εκτυφλωτική λάμψη ψυχικού και αγωνιστικού μεγαλείου που είχε διάρκεια. Αυτό το τελευταίο είναι το πιο σημαντικό κι ελπιδοφόρο τη συγκεκριμένη στιγμή. Ο ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου ενθουσιάζει τους οπαδούς του, προβληματίζει τους αντιπάλους του και όπως όλα δείχνουν προκαλεί δέος και τρόμο στους γνωστούς εχθρούς του που δεν είναι και λίγοι. Το τελευταίο βήμα έγινε προχθές μέσα στη φλογισμένη και απρόσμενα εχθρική «Οτκρίτιε Αρένα» της Σπαρτάκ. Θα μείνουμε για λίγο σε αυτό με μια γενικόλογη τοποθέτηση.
Σαφέστατα προηγούνται τα συγχαρητήρια μας στον Ραζβάν Λουτσέσκου για το άψογο κοουτσάρισμα του. Σε ατομικό επίπεδο, ο Πασχαλάκης ήταν εκεί όταν χρειάστηκε. Φλογερός μαχητής ο Μάτος, όμως θα πρέπει να αποφεύγει τα αχρείαστα φάουλ τα οποία πιθανότατα να έχουν αφορμή το ασίγαστο πάθος του. Κυματοθραύστης ο Βαρέλα. Πολύ καλός ο Κρέσπο, μεγάλη συμμετοχή και βοήθεια από τον αρχηγό που έσφιξε τα δόντια μετά τον τραυματισμό του κι έδωσε το παρών σε αυτή την τόσο καθοριστική αναμέτρηση. Μαουρίτσιο – Κάνιας έδωσαν και κέρδισαν πολλές μάχες και συγκίνησαν με τον τρόπο που αντιμετώπισαν όλες τις δυσκολίες αναχαίτισης των επικίνδυνων Ρώσων.
Εντυπωσιακή η παρουσία του Πέλκα, το ίδιο και του νεαρού Λημνιού. Ο Πρίγιοβιτς μπορεί να έχασε την κλασική ευκαιρία, αλλά κράτησε γερά σαν εμπροστοφυλακή, δυσκολεύοντας τους αμυντικούς των αντιπάλων να βγουν μπροστά. Πολύ καλή απόδοση είχε και ο Ελ Καντουρί που θα πρέπει όμως κι αυτός να μάθει να συγκρατεί τα νεύρα του. Οι αλλαγές του Λουτσέσκου τον δικαίωσαν. Με τον Ουάρντα να αποδεικνύει ότι αποτελεί ένα εργαλείο υψηλού επιπέδου και μεγάλης χρησιμότητας και τον Χατσερίδη να δίνει τις βοήθειες στο δύσκολο κομμάτι του δεύτερου μέρους.
ΥΓ: Στο χθεσινό μας σημείωμα το «info» «καρατομήθηκε» σε ένα σημαντικό κομμάτι του, με συνέπεια να μην καταλήγει ομαλά ο συλλογισμός του. Ζητούμε συγνώμη.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport