Εχoντας δύο όψεις η ομάδα του Φερέιρα, πήρε μια σημαντική νίκη αποφεύγοντας το ναρκοπέδιο της πίεσης και του άγχους, που έτσι κι άλλιώς θα υπάρχει σε κάθε αγώνα της σε αυτή τη διεκδίκηση της πρωτιάς με τον συγκεκριμένο ανταγωνιστή και τις συγκεκριμένες συνθήκες που καθορίζονται και διαμορφώνονται εντός των γραμμών, εξαιτίας της ανικανότητας ή της χειραγώγησης των Ελλήνων διαιτητών.
Οι οποίοι με τις αποφάσεις τους «σπρώχνουν» ή «απωθούν» κατ’ εντολήν πάντοτε του πανίσχυρου παρασκηνίου. Ο ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου σαφέστατα παρουσίασε μια καλή εικόνα παρά τους αργούς ρυθμούς ανάπτυξης που είχε, δημιούργησε ευκαιρίες, είχε την κατοχή και τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού, προηγήθηκε στο σκορ και με το κλείσιμο του πρώτου ημιχρόνου θα μπορούσε και θα έπρεπε να πάει στα αποδυτήρια με ένα σκορ σιγουριάς (2-0) και αντίστοιχης καλής και ανεβασμένης ψυχολογίας. Ομως, όταν ένας διαιτητής που έχει δώσει εξετάσεις και κρίθηκε ικανός να διευθύνει αγώνες μεγάλης κατηγορίας ακυρώνει ένα γκολ αναμφισβήτητης εγκυρότητας και σου στερεί το δικαίωμα να αντιμετωπίζεις με άλλον αέρα το υπόλοιπο αγώνα, διαμορφώνοντας τελείως διαφορετικές συνθήκες από αυτές που λογικά θα υπήρχαν, προσθέτοντας και ευθύνες και άγχος σε ένα εύθραυστο σκορ, έχει ιδιαίτερη σημασία ότι κάπου και κάπως κλονίζονται οι ισορροπίες.
Μετά από την απαράδεκτη αυτή ακύρωση ίσως θα πρέπει οι υπεύθυνοι να καλέσουν τον εν λόγω ρέφερι και να τον ρωτήσουν αν έχει δει ποτέ σε παιχνίδια διοργανώσεων κάποιου επιπέδου γκολ υποδεικνύοντας αντικανονική την ενέργεια ενός παίκτη που κυριολεκτικά επικρατεί και υπερτερεί στο άλμα του κατανικώντας τον αντίπαλό του, με τη δικαιολογία ότι έπεσαν οι δύο παίκτες και όχι με κριτήριο το ποιος ήταν ο καθαρός νικητής της διεκδίκησης.
Απίστευτο θα έλεγα και ασυγχώρητο αυτό που συνέβη χθες σε βάρος του ΠΑΟΚ. Στην αντίπερα όχθη όμως, στο παιχνίδι του Σαββάτου ένας άλλος διαιτητής, ο περιβόητος Κομίνης έψαξε και βρήκε στα σκουπίδια ένα πέναλτι, διατηρώντας προκλητικά μέσα στον αγώνα έναν παίκτη (Μαντί Καμαρά) των φιλοξενουμένων συμπληρώνοντας την εικόνα του και ανταγωνιζόμενος το ρεκόρ του αλησμόντητου Βοσκάκη, ο οποίος επινοώντας παρατάσεις πάνω στις παρατάσεις μέχρι να βάλει γκολ ο Ολυμπιακός, είχε οδηγήσει τη διάρκεια της αγωνιστικής αναμέτρησης κοντά στο σούρουπο. Σαφέστατα το ότι δεν έγινε το 2-0 στην Τούμπα οδήγησε σε κάποιες πιεστικές και αγχώδεις καταστάσεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι γηπεδούχοι έχασαν την αυτοπεποίθηση και την αγωνιστική τους πειθαρχία.
Αυτό το τελευταίο νομίζουμε ότι δε θα απασχολήσει τον Φερέιρα, είμαστε σίγουροι όμως ότι και ο Πορτογάλος κόουτς θα προβληματίστηκε από την εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου εν όψει μάλιστα και του αγώνα της Κυριακής. Χθες ωστόσο είχε την ευκαιρία να δει και να εκτιμήσει αρκετά πράγματα. Μερικά από αυτά αφορούν στην αγωνιστική ετοιμότητα συγκεκριμένων παικτών πάνω στους οποίους επιμένει, αλλά και στον αργό ρυθμό ανάπτυξης που παρατηρήθηκε ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο. Σε ατομικό επίπεδο ο Ζίβκοβιτς δεν είχε δύσκολο έργο, θα πρέπει όμως να είναι προσεκτικός και να αποφεύγει τις παρακινδυνευμένες και αφελείς ενέργειες.
Ο Μάτος είχε διάθεση, πάθος και προκάλεσε αρκετά ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα. Για μία ακόμη φορά σταθερός ο Ινγκασον και καλός ο Κρέσπο. Σημαντικές πρωτοβουλίες από τον Γιαννούλη. Ο Ελ Καντουρί είναι καλός μπαλαδόρος αλλά δε βοηθάει ανασταλτικά και έχει κενά στην απόδοσή του, ο Μίσιτς σε μια εμφάνιση που μπορεί να κριθεί ουσιαστική. Ο Μπίσεσβαρ είχε κέφια αλλά δεν του βγήκαν οι εμπνεύσεις και οι τελικές προσπάθειες. Το παστέλλωσε ο Σφιντέρσκι που έχασεε όμως το άχαστο και δυσκόλεψε έτσι μαζί με την ακύρωση του πεντακάθαρου γκολ τις συνθήκες της επανάληψης. Διαβήτης η σέντρα του αρχηγού στο γκολ και οι λίγες προσπάθειές του λόγω του νέου του ρόλου. Πάντοτε χρήσιμος ο Ακπομ, βοήθησε ο Λημνιός, ο Αουγκούστο θα πρέπει να δώσει ζωντάνια και σπιρτάδα στο παιχνίδι του. Έχει προσόντα αλλά…
Αποφεύγοντας λοιπόν τις νάρκες και τις παγίδες της χθεσινής αναμέτρησης ο ΠΑΟΚ πάτησε στην κορυφή και βλέπει με ψυχραιμία αλλά και με ανάλογη σοβαρότητα το παιχνίδι της Κυριακής, θα πρόσθετα με το ίδιο σκεπτικό και με την ίδια ποδοσφαιρική λογική που έχουν όλα τα παιχνίδια και αυτή δεν είναι άλλη από την κατάκτηση του τρίβαθμου. Και δύο λόγια για τον συμπαθέστατο σχολιαστή του αγώνα. Νομίζουμε ότι θα πρέπει να τοποθετείται θαρραλέα και να παίρνει θέση σε φάσεις τόσο καθαρές όσο ήταν το ακυρωθέν γκολ. Το να κρατά αποστάσεις δεν εξυπηρετεί την ομαλή ροή της δικής του κριτικής αλλά και γκριζάρει σίγουρα τη σοβαρή δική του εικόνα. Ο τηλεθεατής σε τέτοιες περιπτώσεις θέλει αλήθειες, λεβεντιά και ένα ξεκάθαρο ύφος κριτικής.
*Από την έντυπη έκδοση της Metrosport (25/11)
