Μια ομάδα για να πάρει Πρωτάθλημα, όταν δεν είναι φανερά ανώτερη από τους ανταγωνιστές της, χρειάζεται να έχει και ρέντα.
Δόξα τω Θεώ, ο ΠΑΟΚ την έχει μέχρι στιγμής. Δεν είναι λίγα τα ματς στα οποία έχουν πέσει γκολ από τον ουρανό. Οπως και χθες. Τη νίκη την άξιζε, παρά τη μετριότατη εμφάνιση, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήρθε με ένα πέναλτι από το πουθενά. Αλλά και το πέναλτι που «έπνιξε» ο Θάνος να το έδινε, στο χέρι του Μιχάι στο γύρισμα του Κάμπος, πάλι ένα πέναλτι από το πουθενά θα ήταν και πάλι η νίκη θα ερχόταν επειδή η τύχη ευνόησε τον ΠΑΟΚ.
Λέγαμε μετά το 2-0 επί του Ατρομήτου για το Κύπελλο ότι ο στόχος επιτεύχθηκε, αλλά παίκτες και προπονητής πρέπει να κάνουν αυτοκριτική για να βελτιώσουν την ομάδα στις αγωνιστικές αδυναμίες. Λέγαμε ότι ωφέλιμο θα ήταν αν έπαιζε ο ΠΑΟΚ καλό ποδόσφαιρο, διότι όσο πιο καλά παίζει μια ομάδα τόσο πιο πολύ αυξάνει τις πιθανότητές της για τη νίκη.
Στο πρώτο ημίχρονο χθες, η κατάσταση ήταν τραγική. Δυο-τρεις ωραίες ενέργειες του Κάμπος και άλλες δυο –τρεις του Βιεϊρίνια και του Μάτος, ήταν όλος ο ΠΑΟΚ. Θα μπορούσε να σκοράρει ο Πρίγιοβιτς, θα μπορούσε να σκοράρει στο «άχαστο» που έχασε ο Κάμπος (είναι δυνατόν;), αλλά ΠΑΟΚ δεν υπήρχε. Και ευτυχώς που ο Πασχαλάκης έκανε μια σπουδαία απόκρουση γιατί ποιος ξέρει τι έργο θα βλέπαμε αν γινόταν το 1-0.
Στο δεύτερο, έπαιξε μονότερμα τον Παναιτωλικό. Λίγο οι καλές ενέργειες του Μπίσεσβαρ, λίγο οι φοβερές προσπάθειες του Μάτος, λίγο οι φαρμακερές σέντρες του Βιεϊρίνια, λίγο και το φιλότιμο του Κάμπος, έφταναν για να δούμε μονότερμα. Ποδόσφαιρο, όμως, δεν είδαμε.
Το ωραίο είναι ότι ο ΠΑΟΚ «έσπασε» το ρεκόρ που είχε η υπερομάδα του Λες Σάνον την περίοδο 1972-73! Είναι γελοίο ακόμη και έμμεσα να συγκρίνουμε εκείνη την ομάδα που μάγεψε όλη την Ελλάδα με το ποδόσφαιρο που έπαιξε, ειδικά εκείνη τη χρονιά, με τη σημερινή. Αλλά οι αριθμοί έχουν τη δική τους λογική. Και τώρα λένε ότι ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου έχει 11 σερί νίκες.
Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο μερίδιο της χθεσινής επιτυχίας ανήκει στον μεγάλο Μάτος. Ο Βραζιλιάνος, για όσους δεν το πρόσεξαν, είναι ο πρωταγωνιστής των αγώνων που ο ΠΑΟΚ δυσκολεύεται να κερδίσει. Είναι ο παίκτης που τα παίρνει όλα πάνω του και που προσπαθεί όχι μόνο να δημιουργήσει, αλλά και να σκοράρει, κάθε φορά που η ομάδα δεν «καθαρίζει» το παιχνίδι από νωρίς. Ο,τι και να πεις γι’ αυτόν είναι λίγο.
Συγχαρητήρια αξίζουν και σε έναν... παγκίτη. Με τραυματία τον Πέλκα και μετά τον νέο χθεσινό τραυματισμό του Ελ Καντουρί, ο Λουτσέσκου θυμήθηκε υποχρεωτικά ότι διαθέτει έναν πραγματικό επιτελικό χαφ που τον λένε Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Κάτι μου λέει ότι στο τέλος της σεζόν θα του... φιλάει τα πόδια για την προσφορά του.
Πολύ μεγάλος ο προβληματισμός για την εμφάνιση του Μαουρίσιο. Επιθετική προσφορά μηδέν. Κάκιστος, δημιουργικά, ο Κάνιας. Με δύο χαφ στον άξονα να μην μπορούν να σπρώξουν σωστά την μπάλα πέντε μέτρα μπροστά, τι είδους ανάπτυξη να έχεις και τι είδους ποδόσφαιρο να παίξεις;