Άλλοι γράφουν ιστορία και άλλοι…«στήνουν παράγκες». Άλλοι βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να δώσουν ζωή, ελπίδα και όραμα και άλλοι βάζουν…«το χέρι σε ξένες τσέπες» προκειμένου να συντηρήσουν «γίγαντες» με …πήλινα πόδια αλλά και για να συντηρηθούν οι ίδιοι. Τεράστιο το χάσμα ανάμεσα τους. Ηγέτες και…«ηγέτες». Οι μεν στο φως της ημέρας και οι δε στο σκοτάδι της νύχτας. Παράλληλες…(;) πορείες, αβυσσαλέες διαφορές, ακόμη και στην απλή καταγραφή της καθημερινότητας τους. Οι μεν, αφήνουν ελεύθερη πρόσβαση στην άνετη ανάλυση και σκιαγράφηση σε ότι τους αφορά, οι δε εκμισθώνουν φθηνούς καιροσκόπους προπαγανδιστές για να «πλασάρουν» το χολεριασμένο «προϊόν» τους και για να «ρετουσάρουν» την γκρίζα εικόνα τους. Δύο διαφορετικοί «κόσμοι». Ο φωτεινός και ο ερεβώδης, με τους εκπροσώπους τους να ξεχωρίζουν πολύ εύκολα.
Όσο κι αν οι μηχανισμοί της μιντιακής ελεγχόμενης διαπλοκής προσπαθούν ψευδολογώντας και συκοφαντώντας να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη. Στόχος τους όλοι όσοι έρχονται απρόσκλητοι και προφανώς ενοχλητικοί για το σύστημα και τα αφεντικά τους. Οι εργολάβοι της προπαγάνδας αγωνίζονται λυσσαλέα για να κρατήσουν όρθιο το μοντέλο ηγετών ανίκανων, επικίνδυνων και με διεστραμμένες νοοτροπίες. Δίνουν σκληρή μάχη τόσο με το χρόνο όσο και με τη σκληρή πραγματικότητα που τελικά δεν χαρίζονται και κάποια στιγμή προχωρούν στα αναπόφευκτα αποκαλυπτήρια παρουσιάζοντας αυτού του είδους τους ηγέτες, όπως ακριβώς είναι. Άθλιους και γυμνούς!
Ηγέτες και «ηγέτες» λοιπόν, με τον απλό κόσμο (όχι ασφαλώς την αγελαία και ελεγχόμενη μάζα) να έχει το δίλημμα αλλά και την πρόκληση της επιλογής και του διαχωρισμού. Θέλω να πιστεύω ότι στην Ελλάδα αυτή η «διάκριση» και αυτός ο «διαχωρισμός» από μόνα τους κέρδισαν τον χαρακτηρισμό του αυτονόητου και του δεδομένου. Ακόμη και οι γνωστοί κρετίνοι όπως και οι στρατευμένοι εργολάβοι της προπαγάνδας, έχουν αντιληφθεί κι έχουν συνειδητοποιήσει ποιοι είναι οι πραγματικοί ηγέτες και πως ανάμεσα τους δεν συγκαταλέγεται κανείς από αυτούς τους σοβαροφανείς τενεκέδες και τους επικίνδυνους μαφιόζους που υποστηρίζουν. Αντίθετα είναι εκείνοι που έμειναν όρθιοι κόντρα στο βρώμικο πόλεμο που εξαπέλυσε σε βάρος τους το αθηναϊκό κατεστημένο (επιχειρηματικό – αθλητικό) και δεν έσκυψαν το κεφάλι. Δεν λύγισαν και κράτησαν αναλλοίωτες τις αξίες και τις αρχές τους και ζωντανό το όραμα τους. Ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδης αυτή τη στιγμή τους εκπροσωπεί.
Τα αθηναϊκά ΜΜΕ επιχείρησαν ανέντιμα και ανήθικα να τον αποδομήσουν, εκτελώντας εντολές των όσων ενόχλησε και φόβισε η παρουσία του. Έβαλαν τη λάσπη στον ανεμιστήρα και για τρία ολόκληρα χρόνια επιχειρούσαν να περάσουν το μήνυμα ότι…«ο Ρώσος δεν έχει μία» και κοροϊδεύει τον κόσμο του ΠΑΟΚ υποσχόμενος ότι θα πληρώσει το βαρύτατο χρέος που άλλοι φόρτωσαν στο σύλλογο. Να όμως που ήρθε η στιγμή την οποία κάποιοι δεν την περίμεναν και όπως φαίνεται την έτρεμαν όπως ο διάβολος το λιβάνι και ο «τυχάρπαστος», ο «άφραγκος», ο «ψεύτης», Ρωσοπόντιος τσαλαπάτησε σαν κατσαρίδες τους λασπολόγους που οργανωμένα επιχείρησαν να τον αποδομήσουν και να τον απαξιώσουν.
Χθες ο Ιβάν Σαββίδης έγραψε ιστορία και βούλωσε απύλωτα και βρώμικα στόματα. Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο, απλά ένα τεράστιο ευχαριστώ από όλους μας. Μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες των φίλων του ΠΑΟΚ που δεν έκρυβαν τον ενθουσιασμό τους και την περηφάνια τους για τον ηγέτη τους. Και όταν λέμε όλοι εννοούμε όσους στη χθεσινή εντυπωσιακή «παρέμβαση» του Ιβάν Σαββίδη «είδαν» και κάτι άλλο - λίγο πιο μακριά - από τις συλλογικές προτιμήσεις. Είδαν δηλαδή έναν ηγέτη που εκπροσωπεί την «υγεία» και το «φως» κόντρα στο σκοτάδι των μαφιόζων της Αθήνας. Οι Παοκτσήδες ευγνωμονούν και οι Βορειοελλαδίτες ελπίζουν.
ΥΓ: Υγιές και θαρραλέο μήνυμα εκπέμπει σαφέστατα και η παρουσία του Σπύρου Παπαθανασάκη στη Θεσσαλονίκη. Η συμπρωτεύουσα ισχυροποιείται διοικητικά και εκπροσωπείται από ένα αξιοπρεπέστατο και αξιόλογο «δίδυμο».
