Μια πολύ ζεστή ημέρα στα τέλη Ιουνίου του 1886, ο Gaston Maspero, επικεφαλής της Αιγυπτιακής Υπηρεσίας Αρχαιοτήτων, ήταν απασχολημένος με τις μούμιες των 40 βασιλιάδων και βασιλισσών που είχαν ανακαλυφθεί λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1881, κοντά στην Κοιλάδα των Βασιλέων.
Η ανακάλυψη των τάφων στην κοιλάδα Deir El Bahri, σε απόσταση 480 χιλιομέτρων νοτίως του Καΐρου, είχε αποδώσει εντυπωσιακά και άφθονα ευρήματα. Κρυμμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο επί αιώνες, βρίσκονταν εκεί ορισμένοι από τους μεγάλους αιγυπτίους φαραώ, όπως ο Ραμσής ο Μέγας και ο Τούθμωσις Γ'. Ωστόσο, μεταξύ των μελών της βασιλικής οικογένειας υπήρχε και ένα απλό φέρετρο χωρίς διακόσμηση, που δεν προσέφερε ενδείξεις για την ταυτότητα του αποθανόντος.
Ο Maspero, ο οποίος αντιλήφθηκε εξαρχής ότι βρισκόταν μπροστά σε έναν απροσδόκητο γρίφο, εξεπλάγη ακόμη περισσότερο μόλις άνοιξε το φέρετρο.
Μέσα σε αυτό, τυλιγμένη με το δέρμα προβάτου ή γίδας, βρισκόταν η σορός ενός νεαρού άνδρα, στο πρόσωπο του οποίου είχε αποτυπωθεί κάτι πραγματικά συγκλονιστικό: η κραυγή που είχε προκαλέσει ένας κατά τα φαινόμενα έντονος πόνος ελάχιστα πριν επέλθει ο θάνατος. Αξίζει να σημειωθεί ότι για τους αρχαίους Αιγυπτίους η κάλυψη της σορού με δέρμα προβάτου σήμαινε ότι ο αποθανών είχε πράξει κάτι κακό στη ζωή του. Επιπλέον, τα χέρια και τα πόδια του νεκρού ήταν τόσο στενά δεμένα, ώστε τα σημάδια είχαν παραμείνει στα οστά του.
Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός ο άνδρας που ούρλιαζε, που υπέφερε; Ποιος ήταν ο μυστηριώδης «Άνθρωπος Ε», όπως ονομάστηκε ο νεκρός εν αγνοία του πραγματικού του ονόματος; Η αυτοψία που πραγματοποιήθηκε από ιατρούς το 1886, παρουσία του Maspero, δεν απέδωσε κάτι ουσιαστικό επί του προκειμένου.
Ένας από τους ιατρούς, ο Daniel Fouquet, διατύπωσε την άποψη ότι ο «Άνθρωπος Ε», που δεν είχε υποβληθεί στην παραδοσιακή διαδικασία ταρίχευσης, είχε δηλητηριαστεί. Μάλιστα, έκανε λόγο στην έκθεσή του για τους τελευταίους σπασμούς, τις τελευταίες συσπάσεις εξαιτίας του φρικτού πόνου, την έκφραση αγωνίας που ήταν δυνατόν να δει κανείς αποτυπωμένη στο πρόσωπο του νεκρού ύστερα από χιλιάδες χρόνια.
Δεν ήταν λίγες οι εικασίες που διατυπώθηκαν στη συνέχεια από τους ειδικούς. Μερικοί ισχυρίστηκαν ότι ο «Άνθρωπος Ε» ήταν γιος του Ραμσή Γ', ο οποίος είχε επιδείξει προδοτική συμπεριφορά και είχε εμπλακεί σε ένα πραξικόπημα για να απομακρύνει τον πατέρα του από το θρόνο. Άλλοι θεώρησαν ότι ήταν ένας αιγύπτιος κυβερνήτης που είχε αποβιώσει στο εξωτερικό και είχε μεταφερθεί στην πατρίδα του, προκειμένου να ενταφιαστεί. Κάποιοι άλλοι πάλι υποστήριξαν ότι η αντισυμβατική μουμιοποίηση που είχε εφαρμοστεί στην περίπτωση του «Ανθρώπου Ε» φανέρωνε ότι δεν ήταν Αιγύπτιος, αλλά μέλος μιας αντίπαλης χεττιτικής δυναστείας, που είχε πεθάνει επί αιγυπτιακού εδάφους.
Μέχρι σήμερα φαινόταν ότι η αληθινή ταυτότητα τής υπό εξέταση μούμιας θα παρέμενε διά παντός ένα μυστήριο. Όμως, τα άκρως εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα της εποχής μας επέτρεψαν τελικά στους ειδικούς να επιβεβαιώσουν τη θεωρία ότι ο μυστηριώδης μέχρι τούδε «Άνθρωπος Ε» είναι κατά πάσαν πιθανότητα ο πρίγκιπας Πεντεουέρε (Pentewere), ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο λόγω του ότι είχε καταστρώσει, με τη βοήθεια της μητέρας του, σχέδιο δολοφονίας του πατέρα του, Ραμσή Γ', ο οποίος είχε βασιλεύσει το 12ο αιώνα π.Χ. (από το 1187/84 έως το 1156/53 π.Χ.).
Η μούμια του «Ανθρώπου Ε» εκτέθηκε πρόσφατα στο Μουσείο Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων του Καΐρου και προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, το ενδιαφέρον των πολυάριθμων επισκεπτών.
