Το γεγονός ότι ο Άρης δεν «τσουλάει» το αποδεικνύει η βαθμολογία. Εννέα βαθμούς πίσω από τον Απόλλωνα Σμύρνης και έξι βαθμούς πίσω από τη Λαμία στο κυνήγι της ανόδου στη Σούπερ λίγκα. Όσοι δεν πιστεύουν τους αριθμούς πρέπει να αρκεστούν στα μάτια τους. Ο Άρης δεν παίζει ποδόσφαιρο, δεν μαζεύει βαθμούς, δεν πείθει!
Οι παίκτες είναι πληρωμένοι μέχρι κεραίας. Στη διοίκηση, όπως λένε, τους έχουν όλους εξοφλήσει μέχρι και τον Φεβρουάριο! Οικονομικά προβλήματα δεν υπάρχουν, ούτε εξωτερικά γεγονότα που μπορούν να τους επηρεάζουν και να αποσπούν την προσοχή τους.
Αν είναι έτσι, τότε γιατί δεν παίζουν; Μετά από ενάμιση μήνα, η κακή φυσική κατάσταση έχει βελτιωθεί και η χτυπητή αδυναμία να μην μπορεί η ομάδα να βγάλει με αξιώσεις ένα δεύτερο ημίχρονο, παύει να υφίσταται. Το σίγουρο είναι ότι ο Άρης δεν έχει την καλύτερη φυσική κατάσταση του πρωταθλήματος. Όχι όμως και την χειρότερη. Άρα το γεγονός αυτό ως μειονέκτημα έχει πάψει να υφίσταται;
Αυτό που λείπει δεν είναι η δύναμη του σώματος αλλά η δύναμη της ψυχής. Αν εξαιρέσουμε τον Σωκράτη Διούδη και τον Σόουζα, ελάχιστοι παίκτες μπορούν να υποστηρίξουν ότι καταθέτουν ψυχή μέσα στο γήπεδο. Οι περισσότεροι παίζουν με κληρονομιά το όνομα που απέκτησαν στη Σούπερ λίγκα. Εδώ όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Υπάρχουν και κάποιοι που βρίσκονται σε εξαιρετικά κακή περίοδο όπως ο Καράμπελας. Και δεν είναι ο μόνος. Τα ονόματα δεν μπορούν μόνα τους να παίξουν μπάλα. Χρειάζεται προσπάθεια. Δυστυχώς δεν υπάρχει. Ή αυτή που υπάρχει δεν φτάνει. Για να γίνει η υπέρβαση οι παίκτες του Άρη πρέπει να αλλάξουν στάση και νοοτροπία. Αν συνεχίσουν έτσι τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, μετά την αποπομπή του Νίκου Αναστόπουλου, το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στους ώμους τους. Ο Κωστένογλου είναι φρέσκος, κάνει λάθη- όπως η χρησιμοποίηση του Ραούλ Μπράβο σε θέση αμυντικού μέσου μετά από απουσία ενάμιση μήνα- αλλά δεν είναι εκείνος που θα λογοδοτήσει στο τέλος!