Οι ίδιοι οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ, που, όπως διαβάσατε σήμερα στη Metrosport και το metrosport.gr, φρόντισαν να εξασφαλίσουν τη διάδοχη κατάσταση που λέγεται Ράζβαν Λουτσέκου, δεν κρύβουν την ανησυχία τους για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ομάδα, αλλά είναι υποχρεωμένοι να απαντήσουν σε ένα βασανιστικό δίλημμα: Η αλλαγή του προπονητή τώρα θα ωφελήσει ή θα βλάψει ενόψει των αγώνων με την Εστερνουντ; Ποιος θα μπορούσε να απαντήσει; Μόνο ένα μέντιουμ.
Βέβαια, εξαρτάται και από το ποιος είναι ο διάδοχος. Ενας Λουτσέσκου, που ξέρει τι σημαίνει Ελλάδα και έχει εμπεδωμένη άποψη για τους παίκτες του ΠΑΟΚ, πλην του Ρέι, για τον οποίο όμως δεν χρειάζεται φιλοσοφία, είναι πολύ πιο εύκολο να πάρει στα χέρια του την ομάδα και να τη βελτιώσει ακόμη και μέσα σε μια εβδομάδα, τουλάχιστον από άποψη τακτικής και αξιοποίησης των κατάλληλων παικτών στις κατάλληλες θέσεις και τους κατάλληλους ρόλους.
Αλλά, για να μιλήσουμε ειλικρινά, δεν πιστεύω ότι το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι ο προπονητής. Το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι η έλλειψη της ποιότητας του ρόστερ. Ποιότητας ικανής να αναδείξει τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή και να τον οδηγήσει σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ναι, ο Στανόγεβιτς δεν είναι κανένας σπουδαίος προπονητής. Κάποτε ίσως γίνει. Σήμερα δεν είναι τίποτε. Ούτε εμπειρίες έχει, ούτε σημαντικές παραστάσεις, ούτε πρόλαβε να αποκτήσει τις γνώσεις που έχει ένας φτασμένος τεχνικός με περγαμηνές. Αυτό το ξέρουμε. Το ξέραμε από την πρώτη στιγμή. Αλλά και σπουδαίος να ήταν, αναρωτιέμαι τι είδους μαγικά θα μπορούσε να κάνει για να δούμε από τον ΠΑΟΚ πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο. Είναι σα να ζητάμε από έναν μάστερ σεφ να μας ετοιμάσει ένα απολαυστικό φαγητό, χωρίς να του δώσουμε τα υλικά που χρειάζονται. Χωρίς τα απαραίτητα υλικά, πρέπει να είναι μάγος ο μάγειρας για να ετοιμάσει το σπέσιαλ πιάτο.
Δέχομαι ότι ο Στανόγεβιτς έχασε χρόνο με τους άσκοπους πειραματισμούς, δέχομαι ότι δεν διδάσκει τακτική στην ομάδα, όπως διαρρέουν αρκετοί παίκτες, δέχομαι ακόμη και ότι δεν ξέρει τι του γίνεται. Δέχομαι επίσης ότι αν ήταν πιο ικανός θα μπορούσε τουλάχιστον να παρουσιάσει έναν ΠΑΟΚ σαν αυτόν που παρουσίαζε πέρσι τέτοια εποχή ο Ιβιτς, με δεδομένο ότι ίδιοι είναι οι παίκτες, με την προσθήκη, μάλιστα, των Ρέι, Λεβέκ και Μακ. Θα ήταν, όμως, ικανός ακόμη και ο ΠΑΟΚ του Ιβιτς να πάρει το Πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό και να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ; Δεν το πιστεύω με τίποτε. Και δεν το πιστεύω γιατί δεν έγιναν φέτος το καλοκαίρι οι πολλές προσθήκες ποιοτικών παικτών που χρειάζονταν για να γίνει ο ΠΑΟΚ αγωνιστικά παντοδύναμος.
Είναι εύκολο να αλλάζεις συνεχώς τους προπονητές. Το δύσκολο είναι να έχεις ένα πολύ καλό ρόστερ. Ξέρω πολλούς μέτριους, ακόμη και άσημους προπονητές, που πήραν τίτλους επειδή διέθεταν καλούς παίκτες, αλλά δεν ξέρω κανέναν μεγάλο προπονητή που πήρε τίτλους με παίκτες που δεν ήταν ικανοί να κατακτήσουν τίτλους. Είτε θέλουν ορισμένοι να συμφωνήσουν, είτε όχι, πολύ μεγαλύτερη σημασία για την πορεία μιας ομάδας έχουν οι ποδοσφαιριστές και πολύ μικρότερη ο προπονητής. Και ιδιαίτερα τον προπονητή πρέπει να τον κρίνουμε ανάλογα με το αν διέθετε τους παίκτες για να πετύχει τους στόχους που του ανέθεσαν.
Για ένα κατηγορώ τον Στανόγεβιτς. Από ευγνωμοσύνη στον Ιβάν Σαββίδη, που τον έφερε στην Ευρώπη από τα αζήτητα στη δεύτερη κατηγορία της Κίνας, δεν ύψωσε ανάστημα για να του μιλήσει ρεαλιστικά, πριν καν αναλάβει. Να του πει, δηλαδή, «από τη στιγμή που μου ζητάς να πάρω το Πρωτάθλημα, εγώ οφείλω να σου ζητήσω κάποιους μεγάλους παίκτες για να κάνουμε ομάδα ικανή να ανταποκριθεί σε έναν τέτοιο στόχο». Ο Σέρβος έσκυψε το κεφάλι, περιορίστηκε στον Ρέι, του ήρθε απρόσμενα και ο Μακ, με αποτέλεσμα να βουτήξει στα βαθιά και να κινδυνεύει πλέον με πνιγμό, σε έναν συνδυασμό της απειρίας του και της αδυναμίας των παικτών να παίξουν το ποδόσφαιρο που θα άρμοζε σε έναν επίδοξο πρωταθλητή...
