O Σπύρος Παπαθανασάκης ήδη ταξιδεύει για το Τορόντο, αφήνοντας πίσω του τις καλύτερες των εντυπώσεων, τουλάχιστον σε όσους τις τελευταίες μέρες βρέθηκαν κοντά του. Και δεν ομιλώ για τον Μάκη Σεντελίδη, ο οποίος ούτως ή άλλως τον γνώρισε πρώτος και ήδη είχε εντυπωσιαστεί.
Απλός, όσο και διεισδυτικός. Πράος μα και αποφασιστικός. Εντύπωση προκάλεσε η τόλμη του, να μοιράσει κοντά 105 χιλιάρικα, χωρίς ίσως να ακούσει τον δικηγόρο του, ο οποίος προφανώς θα του ζητούσε να υπάρξουν και κάποια σχετικά παραστατικά. Σημειώνω βεβαίως, πέραν των κάποιων υπογεγραμμένων προσυμφώνων, επίσημο έγγραφο κατοχής εξουσίας της ΠΑΕ δεν υφίσταται. Αυτή θα περιέλθει στα χέρια του με συγκεκριμένο τρόπο, αφού ολοκληρωθεί ο οικονομικός έλεγχος της εταιρίας από ορκωτούς λογιστές. Ο Παπαθανασάκης μοίρασε τα χρήματα σε υπαλλήλους και παίκτες, όπως ο Αη Βασίλης τα δώρα.
Εφυγε υποσχόμενος την επιστροφή του σε ένα δεκαήμερο περίπου. Οσο παρέμεινε στη Θεσσαλονίκη, αν και δεν το γνωρίζαμε ήρθε σε επαφή με συγκεκριμένα άτομα, πιθανότατα κατόπιν συστάσεως του Μάκη Σεντελίδη. Δική μου πηγή, όταν της έθεσα το ερώτημα, «μα πως έτσι ξαφνικά ο κεραυνοβόλος έρωτας για τον Ηρακλή και πως μοιράζει λεφτά χωρίς ιδιαίτερες εγγυήσεις;», μου απάντησε ορθα-κοφτά. «Ξέρει τι κάνει». Όπως λένε περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και αναγκαστικά συμφώνησα. Ετσι έμαθα πως όλος αυτός ο σχεδιασμός που προέκυψε, ήδη είχε τεθεί επί τάπητος προ πολλού.
Επίσης το ότι δεν είναι μόνος ο Ελληνοκαναδός ούτε λόγος. Οσο καιρό ήταν εδώ, το τηλέφωνο του δεν έμενε σιωπηλό ούτε στιγμή. Πολιτικά πρόσωπα, δήμαρχοι, επιχειρηματίες επικοινωνούσαν μαζί του, κι όταν τελείωνε, απευθυνόμενος στους γύρο του έλεγε αφοπλιστικά, για κάποιον πολιτικό να πούμε.«Ηταν ο τάδε» σα να επρόκειτο για τον καφετζή της γειτονιάς. Λέγεται ότι πίσω του κρύβονται οικονομικοί κολοσσοί, άλλά μακριά από μένα η απόρριψη ή η αποδοχή παρομοίων πληροφοριών, που δεν απέχουν από τα όρια του υπερβολικού, ακόμη και του παραμυθιού. Ο Σπύρος Παπαθανασάκης θα επιστρέψει. Ως τότε είμαστε αναγκασμένοι μόνο ν απαντέχουμε. Το άρωμα καμιά φορά, που αφήνει πίσω της μια ωραία γυναίκα αναγκάζει όλους μας να την λαχταράμε πιότερο, απ ότι αν ήταν κοντά μας.
Και το άρωμα του χρήματος εδώ που τα λέμε παιδιά ,είχαν καιρό να το οσφρανθούν στον Ηρακλή. Κι ήταν μπρος τα μεγέθη ελάχιστο. Ολες αυτές τις μέρες δεν ήταν λίγοι που έλεγαν πολλά στον Ελληνοκαναδό ομογενή. Και μεταξύ αυτών, το κυριότερο που ως φαίνεται αποτύπωσε περισσότερο απ τα άλλα ήταν. « Σπύρο και το τελευταίο σου ευρώ, να πάει στον Ηρακλή και πρόσεξε ,μακριά απ τα αρπακτικά». Τα οποία αρπακτικά υποθέτω εγώ, να πέταγαν ολόγυρα όλες τούτες τις μέρες, μα δεν τολμούσαν ούτε καν να πλησιάσουν.
