Είναι αλήθεια ότι στην πιάτσα των παντός είδους διαμεσολαβητών (μανατζαρέων και μυστικοσυμβούλων) τον ΠΑΟΚ τον χαρακτηρίζουν μεταγραφικό «παράδεισο» και «ευλογία Θεού» την παρουσία του γενναιόδωρου επενδυτή του.
Όπως το ίδιο αλήθεια είναι ότι ο τελευταίος όντας καλοπροαίρετος και ευκολόπιστος μερικές φορές οδηγείται σε επιλογές που στοιχίζουν ακριβά και σε κάποιες περιπτώσεις τον απογοητεύουν και τον εξοργίζουν. Ενίοτε «στήνοντας αυτί» και σε ορισμένους συμβουλάτορες - με καθαρές ή πονηρές προθέσεις δεν έχει σημασία – αποδέχεται εισηγήσεις που καταλήγουν σε μπούμερανγκ. Στη διάρκεια της πενταετίας ο μεγαλομέτοχος του Δικέφαλου αποδεδειγμένα (εν πολλοίς και δικαιολογημένα) είχε λόγο πάντοτε στο μεταγραφικό σχεδιασμό.
Ολες οι κινήσεις των εκάστοτε υπευθύνων τελούσαν υπό τον απόλυτο έλεγχο του, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ήταν εκ προοιμίου αρνητικός και απορριπτικός. Και αυτό, γιατί δεν τον τρόμαζε το οποιοδήποτε κόστος αρκεί να είχε πειστεί πως θα άλλαζε προς το καλύτερο το επίπεδο της ομάδας του. Η εικόνα ενός επενδυτή που δεν δίσταζε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και να τινάξει τη μπάνκα στον αέρα, για να φέρει στην Τούμπα αστέρια πανευρωπαϊκής ακτινοβολίας όπως ο Μπερμπάτοφ, ο Νομπόα και ο Νάτχο, λειτούργησε όμως αποτρεπτικά και θα έλεγε κανείς και εκφυλιστικά στο χώρο των παντός είδους διαμεσολαβητών. Των μανατζαρέων δηλαδή (διπλωματούχων και μη) οι οποίοι στο πρόσωπο του Ιβάν έβλεπα τον γαλαντόμο άρχοντα και το μεταγραφικό τους el dorado στην Τούμπα. Στα χρόνια που κύλησαν όπως ήταν επόμενο, από τον μικρότερο ως τον μεγαλύτερο, οι πάντες (ακόμη και ο διαβόητος Ραϊόλα), έσπευσαν να προσεγγίσουν τον Ιβάν πλασάροντας του, το δικό τους εμπόρευμα με τον οποιοδήποτε τρόπο. Είτε απευθείας στον ίδιο, είτε μέσω των ξένων τεχνικών διευθυντών που είχε στη δούλεψη του, είτε με κάποια πρόσωπα, την άποψη των οποίων εμπιστευόταν. Σιγά-σιγά βέβαια αυτό το μπλοκ μεγάλωνε και ο ιστός της αράχνης αιχμαλώτιζε τεράστια ποσά χωρίς όμως να υπάρχει και ανταποδοτικότητα.
Το πρόβλημα βέβαια που προέκυψε στη συνέχεια, ήταν ένας άγριος και βρώμικος ανταγωνισμός ανάμεσα στο κύκλωμα με συνέπεια να τορπιλιστούν μεταγραφές με πλειοδοσίες και να ακολουθήσουν ακυρώσεις, αθέμιτοι ανταγωνισμοί και ότι μπορεί να διανοηθούν όλοι αυτοί οι τύποι που δρουν ανεξέλεγκτα και τα οποία στο σύνολο τους πλήγωναν τον ΠΑΟΚ και δυσκόλευαν τους ανθρώπους του να κινηθούν άνετα και αποδοτικά στην ενίσχυση της ομάδας τους. Οι συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι, αλληλοεξυπηρετήσεις μεταξύ των λαμογιών και στην «ούγια» πάντοτε το χρήμα που έρεε άφθονο. Στον αντίποδα οι εκάστοτε υπεύθυνοι του μεταγραφικού σχεδιασμού (τεχνοκράτες εισαγωγής) έδειχναν μια ιδιαίτερη προτίμηση σε συγκεκριμένους μάνατζερ όπως επίσης και μια περίεργη εμμονή να ψωνίζουν μόνο από την ξένη αγορά. Για τους γνωρίζοντες πολύ καλά τον χώρο, τους παροικούντες στην μεταγραφική Ιερουσαλήμ αυτή η κατάσταση στρεβλή και επικίνδυνη, έμοιαζε με μια «αιχμαλωσία» και σε ένα είδος «ομηρίας» για τον ΠΑΟΚ.
Η περίπτωση που αναφέρουμε ίσως με την πρώτη ματιά να σας παραξενεύει και να μην τη θεωρείτε τόσο σημαντική. Αν όμως εξεταστεί με τη δέουσα προσοχή και μπει κάτω από το μικροσκόπιο μιας εξειδικευμένης προσπάθειας και έρευνας σίγουρα θα αιτιολογήσει την προβολή της γιατί θα βγάλει στην επιφάνεια απίστευτα πράγματα. Μεταγραφές-λαβράκια, προμήθειες μαμούθ, ακυρώσεις και επικυρώσεις από το πουθενά και με το τίποτε και γενικά μια θολούρα που θα πρέπει επιτέλους να απομακρυνθεί τελείως από την Τούμπα. Ο Ιβάν σίγουρα έχει υπόψιν του, περιπτώσεις και στοιχεία που του δίνουν το δικαίωμα να παρέμβει καταλυτικά και να απελευθερώσει τον ΠΑΟΚ από αυτό το αυτοκαταστροφικό μπλοκάρισμα.
Υ.Γ. Το δίδυμο Καραπαπά-Θεοδωρίδη θα μπορούσε κάλλιστα να αντικαταστήσει το αντίστοιχο Άμποτ-Κοστέλο με το οποίο διασκέδαζε δεκαετίες ολόκληρες και μάλιστα σε παγκόσμιο επίπεδο ο κάθε πικραμένος. Συνεπέστατοι διασκεδαστές έδωσαν την καθιερωμένη παράσταση τους και μετά το παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννενα.
