Μπρός το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα θα μπορούσαμε να μουρμουρίζαμε στο τέλος του χθεσινού παιχνιδιού αν και εφόσον το σκορ παρέμενε στο 0-0 ή τέλος πάντων οι κυανόλευκοι ισοφάριζαν το 1-0 του Λαγού σε διάρκεια αγώνα περίπου μισής ώρας.
Δεν κατάφεραν όμως ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Ετσι με τη γενικότερη μέτρια χθεσινή τους εικόνα κι από ένα τέρμα σχεδόν αυτογκόλ (η μπάλα χτύπησε στο κεφάλι του Ζιαμπάρη) έχασαν το ματς, δίχως όμως και να χάσουν και το σημαντικό προβάδισμα ( μειώθηκε στους 9 βαθμούς) που έχει έναντι του Απόλλωνα. Κοστολογώντας την ποιότητα του αγώνα και τις αιτίες ας πούμε της ήττας άνετα μπορούμε να ισχυριστούμε πως ο Ηρακλής παραχώρησε το δικαίωμα στον Απόλλωνα να καυχάται ότι κέρδισε την καλύτερη ομάδα της κατηγορίας.
Και αυτό είχε να κάνει κυρίως με την μέτρια παρουσία των παικτών της από τη μέση και μπροστά. Ο Ρομάνο είχε συνεχώς λανθασμένες επιλογές, ο Τσιλιανίδης είχε διάθεση αλλά όχι ουσία παίζοντας στην πτέρυγα, ο Κυριακίδης λίγα πράγματα, ενώ εκτός αγώνα και ο Περόνε, που αντικαταστάθηκε λόγω τραυματισμού στο ημίωρο. Ο Λουκίνας που μπήκε έτρεξε αρκετά, αλλά δεν πήρε την μπάλα στην περιοχή.
Και τι γίνεται θα μου πείτε τώρα; Τι να γίνει ρε συντρόφια. Δεν θα τα βάψουμε και μαύρα. Ούτε να μας ζώνουν φίδια. Αν , ας υποθέσουμε, ότι ,η Λάρισα ή μάλλον ο Σούλης εξακολουθεί να πιστεύει στο 6Χ6 από τούδε και στο εξής και ο Απόλλων με αναπτερωμένο ηθικό θα φέρει τα πάνω-κάτω ε τότε μαγκιά του αν τα καταφέρει.
Γίνονται όμως αυτά; ΟΧΙ βεβαίως. Απλά αν οι του Ηρακλή πάρουν τη χθεσινή ήττα τοις μετρητοίς και δεν βάλλουν τη μπάλα κάτω, όπως μόνο εκείνοι γνωρίζουν, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να μας πλαντάξουν. Για παράδειγμα. Την ερχόμενη αγωνιστική στο Καυτανζόγλειο «καθαρίζουν» τη Λάρισα και τελειώνουν με αυτήν. Απλά πράγματα. Δεν είναι παιδιά άλλωστε για να παίζουν τις κουμπάρες όπως χθες, επειδή ο αντίπαλος έμοιαζε του χεριού τους. Διότι ένα χαζογκόλ χρειάστηκε μόνο. Τίποτε άλλο. Κούλ λοιπόν κι άντε όλοι μαζί μέχρι το τέλος.
