Όπως αποδεικνύεται, καθώς αρχίζουν να γίνονται γνωστά διάφορα στοιχεία -έστω κι αν δεν γνωρίζουμε ακόμη το σύνολο- της συμφωνίας με τα Σκόπια, ο φόβος ότι υπάρχουν σε αυτή πολύ σοβαρότερα προβλήματα από αυτό του ονόματος για το κράτος των γειτόνων μας, είναι υπαρκτός.
Όπως προκύπτει, η χώρα μας δεν κατάφερε μέσω αυτής της συμφωνίας να εξασφαλίσει ούτε ότι δεν θα υπάρχει μακεδονική γλώσσα για τους γείτονές μας, ούτε ότι δεν θα υφίσταται γι’ αυτούς μακεδονική εθνότητα.
Οι αστερίσκοι και οι διευκρινίσεις ότι οι Σκοπιανοί θα χρησιμοποιούν την μακεδονική γλώσσα η οποία ανήκει στην ομάδα των νότιων σλαβικών, στην καθημερινότητα δεν θα έχουν καμία αξία και καμία απολύτως σημασία, αφού αυτοί ως Μακεδόνες θα εμφανίζονται παντού.
Ως Μακεδόνες θα παρουσιάζονται και δεν θα μπαίνουν στην διαδικασία, δεν θα αισθάνονται καμία απολύτως ανάγκη να εξηγήσουν σε ποια ομάδα ανήκει η γλώσσα τους, ποια σχέση έχουν με την αρχαία Ελλάδα, ή οτιδήποτε άλλο.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για την εθνότητα των γειτόνων μας. Ως Μακεδόνες θα αναγνωρίζονται και έτσι θα αποκαλούνται απ’ όλους –εκτός από εμάς τους Ελληνες- αφού κανείς δεν πρόκειται, όταν αναφέρεται στην υπηκοότητά τους, να λέει ότι είναι Μακεδόνες/πολίτες της δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας.
Η μακεδονική γλώσσα και η μακεδονική εθνότητα, έτσι όπως θα χρησιμοποιούνται, δεν επιτρέπουν, ασφαλώς, και την ακύρωση στην πράξη του αλυτρωτισμού. Αντιθέτως, τον επικυρώνουν, καθώς η «μακεδονική» ταυτότητα είναι το όχημα του αλυτρωτισμού, περισσότερο κι από την κρατική ονομασία.
Δεν βάζω καν στην κουβέντα το θέμα των προϊόντων της Μακεδονίας, των εμπορικών σημάτων και των ονομασιών, που είναι ένα τεράστιο ζήτημα και θεωρώ δεδομένο πως θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα και τεράστια οικονομική ζημία στα εξαγώγιμα προϊόντα μας.
Με αυτά ως δεδομένα, αλλά και πάρα πολλά άλλα τα οποία σίγουρα θα βρούμε στον δρόμο καθώς θα γίνονται γνωστές λεπτομέρειες της συμφωνίας, είναι απορίας άξιο πώς γίνεται να δηλώνει η κυβέρνηση ικανοποιημένη για την συμφωνία με τα Σκόπια.
Μιας συμφωνίας η οποία αποδέχεται την μετατροπή της σλαβομακεδονικής ταυτότητας σε «μακεδονική» και επικυρώνει τον Μακεδονισμό, το ιδεολόγημα, δηλαδή, της «διαμελισμένης μακεδονικής πατρίδας»
Αφήστε που ούτε η χρήση του erga-omnes δεν διασφαλίστηκε πλήρως, καθώς άλλο όνομα θα χρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί εντός της χώρας τους (Severna Makedonija) και άλλο όλος ο υπόλοιπος κόσμος (Northern Macedonia)
Αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά και να μην κοροϊδευόμαστε, οι όροι «Μακεδονία», «Μακεδόνας» και «Μακεδονικός» στο μέλλον θα παραπέμπουν στο γειτονικό κράτος και όχι στην Ελλάδα. Δηλαδή, οι πολίτες του γειτονικού κράτους θα ονομάζονται με τη σφραγίδα και της Ελλάδας «Μακεδόνες». Έτσι θα αναφέρονται και στα διαβατήρια. Διότι αυτοί θα είναι… χώρα, ενός εμείς εδώ στην Κεντρική, την Ανατολική και την Δυτική Μακεδονία, απλά περιφέρειες της Ελλάδας.
Απ’ όπου και αν πιάσει κανείς τα στοιχεία που έγιναν γνωστά για την συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια, με όσο καλή διάθεση κι αν προχωρήσει στην ανάλυσή τους, όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η χώρα μας έδωσε πολλά –κάποιοι λένε τα… πάντα- και δεν πήρε τίποτε.
Ότι αντί να πάμε ένα βήμα μπροστά σε αυτή την –εδώ και δεκαετίες- ανοιχτή υπόθεση με τους γείτονές μας, πήγαμε πολλά βήματα πίσω. Ότι χειρότερα τα κάναμε τα πράγματα κι ακόμη μεγαλύτερες πληγές -από αυτές που υπήρχαν- άνοιξε η κυβέρνηση…