Ο δήθεν κίνδυνος της υπερπροβολής και οι παίκτες – νόημα του ΠΑΟΚ

Θυμάμαι τότε που «παστέλωνε» ο πιτσιρικάς Στέφανος Αθανασιάδης το ένα γκολ μετά το άλλο, με ελάχιστα λεπτά συμμετοχής, ότι είχε θυμώσει ο Φερνάντο Σάντος, γιατί του αφιερώναμε πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες. Φοβόταν, όπως είπε, μη τυχόν πάρουν τα μυαλά του αέρα.

Ποτέ δεν τον πίστεψα. Ο λόγος που δεν ήθελε να προβάλλεται ο Κλάους ήταν ότι ο ίδιος δεν τον πίστευε. Και επειδή δεν τον πίστευε, αντί να ασχοληθεί για να δουλέψει ο ίδιος μαζί του, να τον βελτιώσει και να τον εξελίξει, τον έστειλε δανεικό στον Πανσερραικό, για να τον «ψήσουν», να τον «δέσουν» και να τον «ωριμάσουν», τάχα μου δήθεν, ο Γκιγιέρμο Ογιος και, στη συνέχεια, ο Λιούπκο Πέτροβιτς.

Ο Κλάους γύρισε από τον Πανσερραικό χειρότερος από ό,τι ήταν όταν πήγε. Διότι ούτε ο Ογιος, ούτε ο Πέτροβιτς είχαν κανέναν καημό να ασχοληθούν ιδιαίτερα με έναν παίκτη δανεικό, που ανήκε σε άλλη ομάδα. Παρ’ όλα αυτά, καθιερώθηκε στον ΠΑΟΚ και έγινε πολύ καλύτερος, φτάνοντας στο σημείο να είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη και ο έκτος σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΟΚ στο Πρωτάθλημα. Συνεπώς, ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΑΜΕ ΣΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΗΤΑΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ. Αυτό απέδειξε ο ίδιος, αυτό απέδειξαν και τα χρόνια που πέρασαν.

Θυμήθηκα την περίπτωση με αφορμή του Δημήτρη Πέλκα, καθώς, λίγο-πολύ, το ίδιο συνέβη αυτές τις μέρες, μετά τα δύο καταπληκτικά γκολ που πέτυχε στο 4-0 επί του Παναθηναικού. Και έβαλα, ετεροχρονισμένα, το ερώτημα που υποκριτικά έβαζε τότε με τον Κλάους ο Σάντος: Μήπως δεν του κάνουμε καλό του Δημητράκη; Μήπως θα κινδυνεύσει, με τόση προβολή και τόσους επαίνους, να πάρουν τα μυαλά του αέρα;

Θεωρητικά, υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Αλλά η απάντηση μία μόνο μπορεί να είναι. Το αν θα πάρουν αέρα τα μυαλά ενός νεαρού παίκτη δεν εξαρτάται από τους δικαιολογημένους μεγάλους τίτλους των εφημερίδων, αλλά από τον χαρακτήρα του. Λογικό είναι, όταν κάνεις θαύματα, να πέφτουν πάνω σου τα φώτα της δημοσιότητας. Οι κάμερες δείχνουν εσένα, σε εσένα κάνουν οι πάντες αφιερώματα, από εσένα ζητούν συνεντεύξεις. Αν παρασυρθείς και «το χάσεις» σημαίνει ότι είσαι ανώριμος. Αν κρατηθείς σοβαρός, μετρημένος και δουλέψεις ακόμη περισσότερο για να απολαύσεις πολλές παρόμοιες επιτυχίες, σημαίνει ότι είσαι ένας ολοκληρωμένος χαρακτήρας, που δεν έχει να φοβηθεί τίποτε ούτε από τις κάμερες, ούτε από τα μικρόφωνα, ούτε από όσα λένε και γράφουν για εσένα οι δημοσιογράφοι.

Προσωπικά, ωστόσο, βάζω και μία άλλη διάσταση: Πολύ ευχαρίστως συμμετέχω ακόμη και στην υπερπροβολή ενός ποδοσφαιριστή, όταν είναι πιτσιρικάκι και «ελληνάκι». Στην περίπτωση του Πέλκα, δοξάζοντας τον Πέλκα, αισθάνομαι ότι δοξάζω το... νόημα του ΠΑΟΚ. Τι είχε πει ο Ιβάν Σαββίδης για τον Κλάους. «Ο Αθανασιάδης είναι το νόημα του ΠΑΟΚ». Τώρα που δεν υπάρχει Αθανασιάδης, αν δεν είναι ο Πέλκας, ο Κουλούρης, ο Δεληγιαννίδης, ο Σιαμπάνης, ο Πούγγουρας και ο Δημητρίου το νόημα του ΠΑΟΚ, τότε ποιοι είναι; Ο Ελ Καντουρί και ο Σάχοφ;  Η, μήπως, κάποιοι Χούσεν, Μαντούρο και Σάμπο;