Βλέποντας τη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες με τη χθεσινή τους απόδοση, το ερωτηματικό που προκύπτει στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αν υπήρξε έστω και μια πιθανότητα οι γηπεδούχοι να πάρουν ένα θετικό αποτέλεσμα από τους εντυπωσιακούς φιλοξενούμενους τους.
Αβίαστα έρχεται η απάντηση στον κάθε αντικειμενικό και αμερόληπτο, πώς αυτές οι πιθανότητες υπολογίζονται από ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Ποντάροντας βέβαια σε κάποιους παράγοντες που μπορούν να εξισορροπήσουν διαφορές και ανόμοιες καταστάσεις όπως το πάθος, η καλή ή κακή ημέρα, οι φίλοι της υποδεέστερης σε ποιότητα ενδεκάδας (επί του προκειμένου φίλοι του ΠΑΟΚ) διατηρούσαν κάποιες ελπίδες για ένα αποτέλεσμα έξω από τις ποδοσφαιρικά λογικές – αν όχι υπερβέβαιες – αυτές προβλέψεις.
Δυστυχώς διαψεύστηκαν χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι και απογοητεύτηκαν, από τη στιγμή που η εξαιρετική εμφάνιση των αντιπάλων δικαιολογούσε απόλυτα το τελικό αποτέλεσμα. Στο ότι δεν «δικαιώθηκαν» στις κάπως υπερβολικές προσδοκίες τους για μια πιθανή υπέρβαση, πιθανόν να τους ενόχλησε. Ο χθεσινός ΠΑΟΚ αποδεδειγμένα ήταν μια ομάδα χωρίς ισορροπία και ιδιαίτερο αγωνιστικό πάθος. Μερικές από τις εμπνεύσεις του Ραζβάν δεν τον δικαίωσαν. Το να ξεκινήσεις χωρίς σέντερ φορ και με βασικό και μάλιστα σε κομβικό ρόλο τον Σάκχοφ, απέναντι σε μια ομάδα του επιπέδου της Τσέλσι, έμοιαζε σαν μια αγωνιστική αφέλεια. Το μπέρδεμα ήταν εμφανές. Ο συμπαθέστατος Ουκρανός σε έναν αδέσποτο ρόλο (που μοιάζει με τον αντίστοιχο του Πίτερ Παν) έδειχνε να είναι έξω από το αγωνιστικό περίγραμμα της οποιασδήποτε σοβαρής τακτικής, μπερδεύοντας συνολικά τον άξονα. Θαρρείς και του είχε δοθεί ο αποκλειστικός ρόλος να κυνηγάει τις χαμένες μπαλιές σε έναν χώρο που δεν τον γνώριζε και δίχως την παραμικρή σύνδεση με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του τόσο στον άξονα, όσο και στα άκρα. Ο από τη φύση του μαχητικός αλλά πολύ αργός Εβγέν, ήταν έξω από τα νερά και τα δικά του και του αγώνα. Ο ΠΑΟΚ έπαιζε από την αρχή με έναν παίκτη λιγότερο. Στο κέντρο βέβαια εμφανέστατη ήταν και η ανετοιμότητα του Βέρνμπλουμ, παρόλο που παρουσιάστηκε κατάτι βελτιωμένος, με τον Μαουρίσιο να προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα απέναντι σε αντιπάλους που έπαιζαν σε δύο ταχύτητες παραπάνω.
Με δυο λόγια ελπίδες και προοπτικές για βελτίωση δεν παρουσιάζονταν στην όλη εξέλιξη του αγώνα, με μόνη εξαίρεση και φωτεινό διάλειμμα το μικρό διάστημα που ήρθε μετά τις αλλαγές που επιχείρησε ο Λουτσέσκου. Υπήρξαν λοιπόν ατυχείς εμπνεύσεις και μια αγωνιστική νωθρότητα ως ένα σημείο αδικαιολόγητη. Ωστόσο μέσα από την όλη εικόνα της ομάδας προέκυψαν σαφέστατα χρήσιμα συμπεράσματα, πάνω στα οποία θα πρέπει να επικεντρωθεί ο Ρουμάνος κόουτς για να αποφύγει πιθανές κακοτοπιές και στραβές στα επόμενα πολύ σημαντικά παιχνίδια. Είμαστε σίγουροι ότι επισήμανε λάθη και παραλείψεις και ότι οι διορθωτικές κινήσεις από την Κυριακή θα αλλάξουν άρδην την εικόνα της ομάδας. Η ήττα ήταν φυσιολογική και θα μπορούσε μάλιστα να χαρακτηριστεί και αξιοπρεπής με βάση τη σωρεία των χαμένων ευκαιριών από τους φιλοξενούμενους. Η Τσέλσι αναμφίβολα είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα και δίκαια επικράτησε μέσα στην Τούμπα. Άνευ σημασίας το ότι δεν δόθηκε ένα πέναλτι στους γηπεδούχους.
Στο περιθώριο της χθεσινοβραδινής αναμέτρησης και με αφορμή το ντέρμπι της Κυριακής, αξίζει να αναφερθούμε σε κάποια γεγονότα τα οποία αφορούν τόσο τη διαιτησία του, όσο και τις εντυπώσεις που άφησε η πρώτη ευρωπαϊκή εμφάνιση της ψευτοπρωταθλήτριας Ένωσης. Για την πρώτη περίπτωση του ορισμού από μέρους του Μέλο Περέιρα της διαιτητικής τριπλέτας των Φινλανδών με «συμπλήρωμα» τον Θεσσαλό Τζήλο, μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί απλά την επιβεβαίωση μιας άποψης την οποία υποστηρίζουμε εδώ και πολύ καιρό, πως ο Πορτογάλος ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο με τη «βιτρίνα» του πρωταθλήματος ασχολούμενος με τα ντέρμπι και αφήνοντας όλο το υπόλοιπο πρόγραμμα να το διαχειρίζεται ο Τριτσώνης μαζί με τους ομόσταβλους του στο παραμάγαζο της ΚΕΔ, αδιαφορώντας πλήρως για το τι θα προκύψει από τις καθιερωμένες μαϊμουνιές και κατά παραγγελία ορισμούς τους.
Αρκούμενος μονοδιάστατα στην επιβολή ποινών μετά τα εγκλήματα. Ο Φινλανδός διεθνής διαιτητής Ματίας Γκεστράνιους και οι συμπατριώτες του Μίκο Αλακάρε και Ρίκου Βιρεαβουόρι μαζί με τον Έλληνα Τζήλο (απαραίτητη αλλά και ελεγχόμενη τσόντα) αποτελούν το τιμ που αναλαμβάνει τη μεγάλη ευθύνη της διεξαγωγής μιας ιδιαίτερα σημαντικής αναμέτρησης, ενός αγώνα υψηλής επικινδυνότητας, λόγω των σημαντικών ιδιαιτεροτήτων που τον συνοδεύουν. Γιατί στα αλήθεια δύσκολα μπορεί να ξεχάσει κανείς τι συνέβη σε ένα αντίστοιχο πολύ σημαντικό και καθοριστικό επίσης παιχνίδι, ανάμεσα στις ίδιες ομάδες στο οποίο πρωταγωνίστησαν άθλιοι Έλληνες διαιτητές κι επόπτες, οι οποίοι αλλοίωσαν και λεηλάτησαν ηθικά τα πάντα, ληστεύοντας στην κυριολεξία την νικήτρια ομάδα και ανακηρύσσοντας πρωταθλήτρια την ηττημένη. Αυτά σε ότι αφορά τον ορισμό για τον οποίο και δεν μπορούμε να είμαστε (αν και το ευχόμαστε από βάθους ψυχής) βέβαιοι ότι θα μπορέσουν να αποφύγουν λάθη τα οποία υπάρχει κίνδυνος να αποδειχθούν και καθοριστικά.
Πάμε όμως στη δεύτερη περίπτωση αυτή της εμφάνισης της ψευτοπρωταθλήτριας στην πρώτη ευρωπαϊκή της υποχρέωση. Εδώ υποστήκαμε ένα διπλό σοκ. Από τη μια η άθλια εικόνα της πρωταθλήτριας ομάδας της πατρίδας μας και από την άλλη η κωμικοτραγική προσπάθεια των εντεταλμένων της COSMOTE TV οι οποίοι ενώ έβλεπαν μπροστά τους έναν αγωνιστικό διασυρμό, προσπαθούσαν με άγαρμπο τρόπο να τον καλύψουν αναζητώντας δικαιολογίες και άλλοθι που δεν υπήρχαν. Έφτασαν στο σημείο να υποστηρίζουν ότι η απειρία των παικτών της ΑΕΚ (!) ήταν η βασική αιτία της ήττας και του θλιβερού θεάματος. Τη στιγμή κατά την οποία η αντίπαλη ομάδα απέναντι της απαρτιζόταν στο σύνολο της από πιτσιρικάδες, αμούστακα παιδιά τα οποία προφανώς εδικαιούντο να χαρακτηρίζονται το ελαχιστότερον όχι έμπειρα. Δεν ξέρουμε πως κρίνουν τα πράγματα αυτοί οι Αθηναίοι σχολιαστές (σοβαροί, σοβαροφανείς αλλά και ασόβαροι), αλλά βρε αδερφέ να πιστώνονται με απειρία οι «ενήλικες» όπως ήταν οι περισσότεροι παίκτες της ΑΕΚ και όχι οι «»ανήλικοι όπως ήταν ολόκληρη η ομάδα του Άγιαξ, είναι κάτι που ξεπερνάει τα όρια και της πιο αρρωστημένης φαντασίωσης. Βάλθηκαν να μας τρελάνουν οι Αθηναίοι.