Είμαι πολύ περίεργος (όπως, πιστεύω, όλοι οι φίλοι του ΠΑΟΚ) να δω τι είδους μεταγραφές θα γίνουν τον Ιανουάριο. Αν Ιβάν, Μίχελ και Ιβιτς στοχεύσουν ψηλά, αν ευστοχήσουν και αν καταφέρουν να αλλάξουν θεαματικά την εικόνα της ομάδας, όπως είναι η επιθυμία τους.
Πιο πολύ με ενδιαφέρει να διαπιστώσω αν βάζουν ψηλά τον πήχη. Αν, δηλαδή, με τις μεταγραφές που θα κάνουν θα στοχεύσουν στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος, αν απλώς θελήσουν να ενισχύσουν το ρόστερ για να αυξήσουν τις ελπίδες για κατάκτηση του Κυπέλλου και της πρωτιάς στα πλέι οφ, ελπίζοντας παράλληλα και σε πρόκριση στους 16 του Γιουρόπα Λιγκ.
Θα είναι πολύ ευχάριστο αν συμβεί το πρώτο, θα είναι κατανοητό, για εμένα, αν συμβεί το δεύτερο. Γιατί, κακά τα ψέματα, με τις μεταγραφές του Ιανουαρίου ποτέ μια ομάδα δεν μεταμορφώνεται εντελώς. Κι ακόμη, στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, δεν είναι εύκολο να βρεις πολλούς ποιοτικούς παίκτες. Λίγοι καλοί παίκτες είναι διαθέσιμοι.
Οι περισσότεροι διαθέσιμοι είναι είτε μέτριοι, είτε προβληματικοί, είτε προέρχονται από αγωνιστική απραξία λόγω τραυματισμού. Πέρα από αυτό, υπάρχει κι άλλο εμπόδιο. Ενας καλός ξένος παίκτης πολύ δύσκολα θα αποφασίσει να έρθει να παίξει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, εάν έχει προτάσεις και από ομάδες σοβαρών ποδοσφαιρικά χωρών...
Γενικώς, πιστεύω ότι για να δημιουργηθεί μια ομάδα ικανή να πάρει Πρωτάθλημα, αυτή η ομάδα πρέπει να είναι καλύτερη από την ομάδα που παίρνει τα Πρωταθλήματα. Για να γίνει όμως ο ΠΑΟΚ ανώτερος του Ολυμπιακού, έστω του φετινού Ολυμπιακού, θα χρειαστεί να πάρει πολλούς καλούς παίκτες. Ε, λοιπόν, αυτούς τους πολλούς καλούς παίκτες δεν τους βρίσκεις τον Ιανουάριο. Παίρνεις δυο – τρεις, αν μπορέσεις, τώρα και ετοιμάζεσαι για το μεγάλο «μπάσιμο» το καλοκαίρι.
Ενα «μπάσιμο» που επιχειρήθηκε τα τελευταία καλοκαίρια, αλλά απέτυχε. Οχι μόνο γιατί το μπάτζετ που διέθεσε ο Ιβάν Σαββίδης δεν ήταν τόσο υψηλό όσο θα έπρεπε, αλλά και γιατί αυτοί που διαχειρίστηκαν τα χρήματά του, τα σπατάλησαν σε επιπόλαιες επιλογές. Δυστυχώς, ο ΠΑΟΚ, στον τομέα των μεταγραφών, μπορεί να υπερηφανεύεται όχι για τις αγορές, αλλά για τις πωλήσεις που έκανε.
Ναι, 11 εκατομμύρια επέστρεψαν με τις παραχωρήσεις των Λούκας, Μακ, Ολσεν, αλλά αυτό έχει μικρότερη σημασία από το γεγονός ότι η μεγάλη ομάδα δεν έγινε. Οπου μεγάλη, εννοούμε μια ομάδα που δεν θα περιορίζεται στα ίδια και τα ίδια, αλλά θα κατακτά τίτλους στην Ελλάδα και θα μετέχει, επιτέλους, στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ποιο θα είναι ουσιαστικό κέρδος για τον Ηρακλή
Για τη μεταγραφή του Λάμπρου, αρκούν, νομίζω, λίγες αράδες: Μακάρι το παιδί να προκόψει και να αποδείξει ότι αξίζει. Μακάρι να ωφεληθεί ο ΠΑΟΚ αγωνιστικά. Μακάρι να βγει κερδισμένος και ο Ηρακλής.
Αλλά κέρδος για τον Ηρακλή, που εισπράττει αυτή τη στιγμή ένα γενναίο δώρο από τον Ιβάν Σαββίδη, δεν θα είναι να διαιωνιστεί το αδιέξοδο διοικητικό σχήμα Παπαθανασάκη – Καγιούλη.
Κέρδος θα είναι για τον Ηρακλή να δοθεί μια ξεκάθαρη και βιώσιμη λύση, που θα αλλάξει το παρόν και το μέλλον της ΠΑΕ και της ομάδας. Και, προς Θεού, δεν θέλω να πιστέψω ότι, άλλος επίσημα και άλλοι ανεπίσημα, ΠΑΟΚ, Αρης, Ηρακλής (και Βέροια) βρίσκονται πλέον κάτω από την ίδια ομπρέλα...
