Ψάχνοντας κάτι να κρατήσεις από τη χθεσινή ανούσια ρεβάνς του Κυπέλλου στην Τούμπα, τρία στοιχεία βρίσκεις. Την καλή απόδοση του Μπίσεσβαρ, που ούτε τη διάθεσή του έχασε, ούτε την τέχνη στην οργάνωση του παιχνιδιού ξέχασε. Την εγρήγορση στην οποία βρίσκεται πάντα ο Πρίγιοβιτς, έχοντας τον τρόπο να σκοράρει ακόμη κι όταν σπάνια παίρνει την μπάλα. Και, βέβαια, την καλή παρουσία του Μυστακίδη και των νεαρών Σιαμπάνη, Πούγγουρα, Δεληγιαννίδη.
Ο Μπίσεσβαρ είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί στη συνέχεια της προσπάθειας του ΠΑΟΚ να πάρει το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο και είμαι βέβαιος ότι κάποια στιγμή ο Λουτσέσκου θα παραδεχτεί ότι καλό θα ήταν να τον χρησιμοποιούσε περισσότερο. Για τον Πρίγιοβιτς, ας μην το συζητάμε. Οταν δεν βρίσκεται σε θέση βολής δεν είναι ο φόβος και ο τρόμος του αντιπάλου, αλλά δουλειά του είναι να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα κι αυτή τη δουλειά ξέρει να την κάνει πολύ καλά. Αν ήθελε ο ΠΑΟΚ έναν φορ παγκόσμιας κλάσης για να κάνει «παπάδες», ας έπαιρνε τον Ιμπραήμοβιτς.
Το θέμα με τον Πρίγιοβιτς, όπως και ο ίδιος πολλές φορές θαρραλέα το έθεσε δημοσίως, είναι να τροφοδοτείται συχνά και σωστά. Πρέπει ο τρόπος λειτουργίας της ομάδας να αξιοποιεί τον πρώτο σκόρερ της. Οχι να μένει ο πρώτος σκόρερ στο περιθώριο επειδή η ομάδα δεν μπορεί να τον αξιοποιήσει. Φτάνει που καταστράφηκε στον ΠΑΟΚ ένας σπουδαίος φορ. Θα είναι αμαρτία να καταστραφεί και δεύτερος...
Για τον Μυστακίδη επίσης είμαι βέβαιος ότι θα βοηθήσει στη συνέχεια. Εχει πάθος, έχει τεράστια δίψα για μπάλα, έχει ενέργεια, έχει και προσόντα. Τα έχει όλα για να αποτελεί, ανά πάσα στιγμή, μια αξιόπιστη λύση. Πρόλαβε να το δείξει και χθες, καθώς μέσα σε 30 λεπτά είχε αρκετές καλές ενέργειες. Είναι μεγάλος κέρδος για τον ΠΑΟΚ το γεγονός ότι είναι πλέον έτοιμος μνα προσφέρει.
Ο Σιαμπάνης έδειξε τα προσόντα του σε μια φάση, αμέσως μετά προδόθηκε όμως από το άπιαστο σουτ με το οποίο ισοφάρισαν τα Τρίκαλα. Ηταν άτυχος, γιατί πιστώνεται ένα γκολ από αυτά που δέχονται ακόμη και οι κορυφαίοι γκολκίπερ του πλανήτη. Αν ρωτάτε, βέβαια, πώς είναι δυνατόν να... περισσέψει χώρος για να παίξει ο νεαρός και όχι ένας από τους Ρέι, Πασχαλάκη, Γλύκο, η απάντηση είναι πολύ δύσκολη. Ενα έχω να πω: Χαρά στο κουράγιο, το πείσμα και την αισιοδοξία του...
Οσο για τον Πούγγουρα και τον Δεληγιαννίδη, είναι φανερά «σφιγμένα» και τα δύο παιδιά, ίσως γιατί ξέρουν ότι για να έρθει η δική τους σειρά πρέπει να ανατείλει ο ήλιος από τη... δύση. Οπως και ο Σιαμπάνης, χρειάζεται να παλέψουν με... τρελό πείσμα αν θέλουν να ελπίζουν ότι κάποτε θα καθιερωθούν στον ΠΑΟΚ. Μακάρι να το πετύχουν...