Εχω κουραστεί να γράφω για την αδυναμία του ΠΑΟΚ να λειτουργήσει ισορροπημένα.
Ειδικά τα τέσσερα τελευταία χρόνια, με την παρουσία του Ιβάν Σαββίδη να αποτελεί εγγύηση για την λύση των αυτονόητων προβλημάτων, είναι φοβερό το πόσο εύκολα ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να πέφτει θύμα των ασθενειών του.
Ακόμη και με έναν μεγαλομέτοχο, λοιπόν, ο οποίος ξοδεύει χρήματα, ο οποίος προχώρησε και ολοκλήρωσε την οικονομική εξυγίανση, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να ξεκολλήσει αγωνιστικά.
Τα χρόνια περνάνε, οι σεζόν διαδέχονται η μία την άλλη, ο ΠΑΟΚ ξεκινάει πάντα με όνειρα και προσδοκίες, ορισμένες φορές βάζει τον πήχη ψηλότερα από άλλες, όμως, καταλήγει πάντα μετά από μερικούς μήνες να διαπιστώνει την πλήρη κατάρρευση του –όποιου, τέλος πάντων- σχεδίου…
Το δοκίμασε με τους ανθρώπους που βρήκε στην Τούμπα ο Σαββίδης, το δοκίμασε με νεαρό και φιλόδοξο Ελληνα προπονητή, το δοκίμασε με έμπειρους και ικανότατους ξένους προπονητές, το δοκίμασε φέρνοντας και έναν από τους σπουδαιότερους αθλητικούς διευθυντές στην Ευρώπη, το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο.
Συνηθίζουμε να λέμε ότι ο ΠΑΟΚ δεν διαθέτει πλάνο, δεν οργανώνεται καλά το καλοκαίρι, συνήθως οι επιλογές του είναι λανθασμένες, ότι τα χρήματα του Σαββίδη πετιούνται στο καλάθι και πολλά άλλα.
Πράγματι, πολλά από αυτά, γιατί όχι και όλα, ισχύουν… Οντως, ο ΠΑΟΚ πάσχει αυτά τα τέσσερα χρόνια στις επιλογές παικτών. Αλήθεια είναι ότι ήρθαν καλά ονόματα, που πληρώθηκαν πανάκριβα, αλλά… πέρασαν και δεν ακούμπησαν.
Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε χρήσιμοι στην προσπάθεια για να βρεθεί τι τελικά φταίει, μήπως θα πρέπει εκτός από όλα τα παραπάνω να σκεφτούμε και κάποιες άλλες παραμέτρους, οι οποίες κάνουν την ίδια, ίσως, και μεγαλύτερη ζημιά;
Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε πιο σοβαρά να συζητάμε, πλέον, τις ευθύνες ενός περίγυρου, ο οποίος σήμερα αποθεώνει και αύριο αποκαθηλώνει;
Μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε συμπεριφορές συγκεκριμένων ανθρώπων κάθε καλοκαίρι, που πριν ακόμη δούνε τι κάνει ο καθένας, πριν ακόμη καταλάβουν την αξία του καθενός, παρουσιάζουν κάποιους ως… Μεσίες και 2-3 μήνες μετά, τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους τους παρουσιάζουν ως παντελώς ανίκανους;
Μήπως θα πρέπει να εξετάσουμε πόσο σοβαρή και πόσο αξιόπιστη είναι η επικοινωνιακή διαχείριση κρίσιμων θεμάτων για τον ΠΑΟΚ, μήπως θα πρέπει να δούμε ποια είναι η σχέση στελεχών της ΠΑΕ και οργανωμένων οπαδών, μήπως θα πρέπει να αναλύσουμε αν αποδίδει ή αν, τελικά, αποπροσανατολίζει και κάνει χειρότερα τα πράγματα, το support του αγωνιστικού τμήματος με τις ενέργειές του;
Μήπως θα πρέπει να συζητηθεί, επιτέλους, τι πραγματικά σημαίνει αυτή η «πίεση» για την οποία συνεχώς συζητάνε στον ΠΑΟΚ και κανένας δεν μπορεί να την διαχειριστεί, με συνέπεια συνεχώς να καταστρέφει την ομάδα;
Ο ΠΑΟΚ είναι η μοναδική ομάδα που έχει πίεση; Οι άλλες ομάδες που θέλουν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο δεν έχουν πίεση; Πώς τις άλλες ομάδες δεν τις λυγίζει;
Μήπως είναι μια καραμέλα, τελικά, ένα άλοθι κι αυτό για να δικαιολογήσει την ύπαρξη μέτριων, οι οποίοι υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν τίποτε περισσότερο να πετύχουν;
Αν δεχτούμε από τα τέλη Νοεμβρίου ότι απέτυχε και το projectΑρνεσεν, ειλικρινά, δεν βλέπω τι άλλο πρέπει να κάνει ο Σαββίδης.
Δύο πράγματα μπορώ να σκεφτώ. Ή να δοκιμάσει να ξεριζώσει ό,τι σάπιο έχει ως νοοτροπία, ό,τι λάθος έχει ως αντίληψη και ως κουλτούρα, συνολικά ως οργανισμός, ο ΠΑΟΚ, ή να δοκιμάσει τινάζοντας την μπάνκα στον αέρα, ξοδεύοντας, δηλαδή, τρελά λεφτά την επόμενη σεζόν, να φέρει μόνο μεγάλα ονόματα και μέσω αυτού του δρόμου να δοκιμάσει να φτάσει στην κορυφή…
