Η σκληρή φωνή του Διονύση Σαββόπουλου, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, με τη συνοδεία του μπουζουκιού και του μπαγλαμά στην αριστοτεχνική εκτέλεση του «Πολιτευτή», αποτύπωσε πλήρως το μέλλον, το οποίο με τα χρόνια έγινε παρόν. Σε μια απόστροφο του ο Νιόνιος τραγούδαγε: «Δεν θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία, και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία; Τώρα κοκορεύεσαι απάνω στον εξώστη και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη. Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή».
Ελα όμως που τον πονηρό πολιτευτή δεν τον έχουν ερωτευτεί, όχι μια, μα πολλές φοιτητριούλες και όχι μόνο. Τώρα εξ ανάγκης, από βίτσιο ή ιδεολογική καψούρα που θέλετε να γνωρίζω. Ακουσα τις προάλλες την αναφορά του Τομ Παπαδόπουλο σε συγκεκριμένες υποσχέσεις «πονηρών πολιτευτών» και μειδίασα. Βεβαίως μάλλον διπλωματικά παρουσιάστηκε αισιόδοξος, αλλά καπάκι ομολόγησε πως ακόμη περιμένουν τη χορηγία των 300.000 ευρώ, το θέμα της ρύθμισης των χρεών και της προστασίας της σε ειδικής εκκαθάρισης ευρισκομένης ΠΑΕ από τους επιθετικούς πιστωτές (ο οποίοι πληθαίνουν καθημερινά ως όρνεα αρπακτικά) ενώ η δέσμευση για υψηλό τηλεοπτικό συμβόλαιο λόγω εμπορικότητας, έγινε… «χαρτζιλίκι» των 40.000 ευρώ, ως έγραψε και ο Χαρίλαος.
Πάντως, σίγουρα τα έχει αρπάξει στο «κρανίο» διότι διεμήνυσε, ξιφουλκώντας μάλλον, εναντίον συγκεκριμένων «πονηρών πολιτευτών» , οι οποίοι το καλοκαίρι αράδιαζαν «γυμνές» αλήθειες εν είδη καταγγελιών και άρα παρανομιών, οι οποίες οδήγησαν τον Ηρακλή στο σημερινό γενικό χάλι, υποσχόμενοι «λαγούς με πετραχήλια». Και άστραψε ο Τομ που λέτε: «Αν δεν υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις της κυβέρνησης, θα δείτε έναν άλλο Τομ». Κι εγώ τι να σας πω. Πάλι εμειδίασα. ΝΑΙ… Διότι μέσα στον ορυμαγδό των ημερών και τον τριγμό των οδόντων, τα ακριβά ψίχουλα της ελπίδας μας: η αμετανόητη χαρά των Χριστουγέννων, μέσα στο δράμα της ευήθειας των σοφών και των υπεύθυνων, που μας εθίζουν σε μια επαναλαμβανόμενη αναμονή για μία ακόμα παροχολογία πώς να δώσεις βάση στο λόγια κάποιων, κάπου, κάποτε που να τα θυμούνται, αφού δεν κρατάνε και κιτάπια.
Κι ο Σαββόπουλος συνεχίζει ακάθεκτος : «Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή, τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω, το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό». Φυσικά στους καιρούς μας δεν είναι μόνο η φητητριούλα που έχει παραπλανηθεί, μα και πολλοί φοιτητές που από το «ακαρτέρει, κι ακαρτάρει… φιλελεύθερη λαλιά» γεράσαν στα θρανία. Όπως ο Τόμ για παράδειγμα, ο οποίος καταλήγοντας αποκάλυψε εν πλήρη ειλικρίνεια, πως αν οι πολιτευτές δεν τηρήσουν τα όσα θεώρησαν ως δίκαια αιτήματα του Ηρακλή τότε θα υπάρξει σίγουρα πρόβλημα βιωσιμότητας της ΠΑΕ. Καληνύχτα δηλαδή. Διότι αν και ξέραμε ότι θα είναι δύσκολα και ότι λάθη θα γίνουν και ότι θα δούμε και πρόσωπα που δεν γουστάρουμε δεξιά και αριστερά, γιατί θαύματα δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά και γιατί δεν μπορούν όλα να ταιριάζουν με το τι έχει ο καθένας στο κεφάλι του, γιατί πιστεύαμε ότι τελικά θα νικήσουμε γιατί έχουμε δίκιο και είναι μεγάλο όπλο το δίκιο.
Αλλά ο Τόμ ήταν ξεκάθαρος. Οτι ναι μεν δεν πρόκειται να τον απελπίσει και να τον διώξει η τυχόν αγωνιστική αποτυχία της ομάδας, αλλά η μη προστασία από την πολιτεία της προσπάθειάς του, όπως και η απουσία στήριξης από τον κόσμο, σίγουρα ναι. Οπότε θα κλείσω, όπως άρχισα με το φινάλε του Νιόνου για τον πονηρό πολιτευτή και θα συμπλήρωνα, κάπως παραλλαγμένα, σε ότι αφορά τον Ηρακλή για τον καθένα που πάει να τον μοιάσει. «Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις εκεί που με γλυκοκοιτάς χωρίς να το πιστεύεις».
