Θεωρητικά οι ομάδες που έχουν να αντιμετωπίσουν οι ελληνικές ομάδες στο Europa League είναι βατές ώστε να προκριθούν στους ομίλους, τόσο ο Ολυμπιακός, όσο ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε είναι ο βαθμός ετοιμότητας, αφού το πρωτάθλημα δεν έχει ξεκινήσει και τα μοναδικά επίσημα παιχνίδια που έχουν δώσει οι εκπρόσωποι μας στην Ευρώπη, είναι οι αγώνες του προηγούμενου γύρου. Θα τα καταφέρουν όμως και οι τρεις; Είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εσάς δεν θα έχετε καμία στεναχώρια και κανένα θέμα αν αποκλειστούν ακόμα και οι τρεις, είναι δικαίωμα σας, τα θέλω του καθένα είναι διαφορετικά.
Υπάρχει όμως το εξής πρόβλημα το οποίο το βρήκαμε μπροστά μας φέτος και αν συνεχίσουμε έτσι, θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο στο μέλλον. Η χώρα μας πέφτει συνεχώς στην βαθμολογία της Ευρώπης και όσο πιο χαμηλά τόσο πιο δύσκολα τα πράγματα τόσο στις κληρώσεις, όσο και στον αριθμό των ομάδων που θα μας εκπροσωπούν στα κύπελλα Ευρώπης. Αν κινήθηκαν σε ρηχά νερά οι διοικήσεις των ομάδων στις μεταγραφές του καλοκαιριού, καταλαβαίνεται τι θα γίνει αν δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Και μπορεί από τη μια οι εκπρόσωποι μας να είναι σχεδόν οι ίδιοι και οι ίδιοι, αλλά ταυτόχρονα χάνουν την ευκαιρία και οι ομάδες που θα κερδίσουν με το σπαθί τους μια ευρωπαϊκή συμμετοχή, να κερδίσουν τόσο χρήματα όσο και εμπειρίες.
Είναι αναγκαίο λοιπόν για τις ίδιες τις ομάδες-εταιρίες να προκριθούν και μάλιστα να κάνουν και καλή πορεία στους ομίλους αν και εφόσον περάσουν, για να έχουμε ελπίδες στο μέλλον για καλύτερες ημέρες των ομάδων μας στην Ευρώπη. Οι όποιες οπαδικές προτιμήσεις μπαίνουν στην άκρη και ας υπάρχει η απόλυτα δικαιολογημένη αντίληψη, ότι στο πρωτάθλημα μας απόλυτος κυρίαρχος στην Ελλάδα είναι όχι τόσο ο ισχυρός αγωνιστικά, όσο έξω αγωνιστικά. Αυτός είναι και ο λόγος που τα γήπεδα αδειάζουν και λέμε κάθε πέρσι και καλύτερα. Αυτό όμως είναι μια συζήτηση τεράστια που θέλει πάρα πολλά πράγματα να αλλάξουν στο ποδόσφαιρο της χώρας μας. προκειμένου όποτε βλέπουμε αγώνες ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη, να μην υπάρχει ικανοποίηση από τους οπαδούς των αντιπάλων ομάδων όταν αυτές χάνουν ή γνωρίζουν τον αποκλεισμό. Η απορία μου είναι πιο πολλοί θα χαρούν με την πρόκριση των ομάδων ή με τον αποκλεισμό τους;
Λευτέρης Πετρούνιας
«Ναι ρε φίλε», το είπες και το έκανες κατέκτησες το χρυσό μετάλλιο στο Ρίο. Ήταν το φαβορί, σύμφωνα με τους ειδικούς στο άθλημά του, και το επιβεβαίωσε ο Πετρούνιας με μια εμφάνιση καταπληκτική στο μεγάλο τελικό. Νιώθουμε υπερήφανοι για τον αθλητή μας που είδε την πολύ σκληρή δουλειά που κάνει τόσα χρόνια να ανταμείβεται με την κορυφαία διάκριση, κατά την ταπεινή μου γνώμη, που μπορεί να έχει ένας αθλητής. Το πιο ωραίο ήταν ότι από τον Λευτέρη το περιμέναμε, αφού έδειχνε τρομερή αυτοπεποίθηση πριν και κατά την διάρκεια των αγώνων.
Εργκους Κάτσε
Κατάφερε με πολύ σκληρή δουλειά να καθιερωθεί τα προηγούμενα χρόνια στην βασική ενδεκάδα του ΠΑΟΚ και να δείχνει ότι το μέλλον του ανήκει. Για λόγους που δεν τους γνωρίζω, έχασε τη θέση του βασικού και παράλληλα ο ΠΑΟΚ την ευκαιρία να πάρει αρκετά χρήματα από ενδεχόμενη πώληση του σε ομάδα του εξωτερικού. Έχω την αίσθηση ότι η διοίκηση της ομάδας διαχειρίστηκε λάθος την υπόθεση Κάτσε αφού με το να μην παίζει, αυτόματα δεν έχουν την ευκαιρία να τον δουν ομάδες που μπορεί να τους ενδιαφέρει να τον αποκτήσουν. Είναι καιρός για τέτοιες πολυτέλειες;
Ολυμπιακοί αγώνες
Παρακολουθώ όπως όλος ο κόσμος τους Ολυμπιακούς αγώνες που γίνονται στο Ρίο και έχω κρατήσει τα εξής για την ώρα. Το πρώτο είναι ότι μια φτωχή χώρα θα γίνει ακόμα φτωχότερη, αφού ξέφυγε κατά πολύ ο αρχικός προϋπολογισμός των αγώνων. Το δεύτερο είναι ότι τα γήπεδα δεν είναι γεμάτα τόσο γιατί η απόσταση είναι μεγάλη όσο και για το φόβο που υπάρχει παγκοσμίως για τρομοκρατικά χτυπήματα. Το τρίτο είναι αυτό που δεν χαλάει ποτέ εδώ και χρόνια, αφού οι αθλητές των Η.Π.Α χαίρουν πάντα ιδιαίτερης μεταχείρισης, δεν μένουν με τους υπόλοιπους με το επιχείρημα ότι είναι πάντα στόχος τρομοκρατών. Δηλαδή η Γαλλία, το Βέλγιο κλπ δεν είναι;