Στην αρχή το ζητούμενο ήταν να βρεθούν, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, βασικές αρχές που πρέπει να χαρακτηρίζουν μια ομάδα που έχει στόχο τον πρωταθλητισμό.
Να μην είναι ευάλωτη στην άμυνα, να έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο ανάπτυξης στην επίθεση και να μπορεί να διαχειριστεί την ένταση και τη διάρκεια του παιχνιδιού της, αφού το χαμηλό επίπεδο φυσικής κατάστασης ήταν από πριν εμφανές. Βασικό ζητούμενο βέβαια ήταν τα αποτελέσματα, ακόμα και αν δεν συνδυάζονταν με σπουδαίες εμφανίσεις. Οσο περνούσε ο χρόνος το αίσθημα ότι κάτι άλλαξε -προς το καλύτερο- στο Νέο Ρύσιο, από την έλευση του Κωστένογλου, γινόταν ολοένα και πιο έντονο. Ειδικά από άποψη ψυχολογίας και νοοτροπίας. Και όταν πια χρειάστηκε -τρανό παράδειγμα το ματς στη Μυτιλήνη-, ο Αρης απέδειξε πως μπορεί να βγάζει μαχητικότητα και πάθος, να είναι ένας ποδοσφαιρικός… survivor.
Στη Μυτιλήνη και προχθές, με τον Πανελευσινιακό, ο Αρης φρόντισε να δείξει πως είναι μια ομάδα με χαρακτήρα. Αυτό δηλαδή που επιθυμούσε από την αρχή ο Κωστένογλου. Να βρεθεί επίσης αγωνιστική ταυτότητα, ένα διαφορετικό αγωνιστικό στυλ που θα του ταιριάζει και θα μπορέσει να βγάλει στο γήπεδο την ποιότητα που διαθέτει το ρόστερ του. Εστω κι αν ακόμα η δουλειά του δεν έχει φτάσει στα μισά του δρόμου, είναι φανερό πως το δείγμα γραφής είναι θετικό. Και από τη διαχείριση του υλικού του και από το γεγονός ότι οι κιτρινόμαυροι έχουν ξεκινήσει εδώ και πέντε αγωνιστικές το δικό τους ντεμαράζ. Το θέμα είναι πώς ο Αρης θα παραμείνει συγκεντρωμένος και ενταγμένος στο πλάνο σταθερότητας και ανάπτυξης που έχει θέσει γι’ αυτόν ο προπονητής του και δεν θα παρασυρθεί στην πίεση που τού ασκείται για την κορυφή. Τα πράγματα είναι η αλήθεια πως δεν εξαρτώνται μόνο από τους κιτρινόμαυρους. Αλλά όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση και η αλλαγή που προέκυψε τις τελευταίες αγωνιστικές στις ισορροπίες του Πρωταθλήματος, είναι αλήθεια ότι έχουν φέρει τον Αρη σε απόσταση αναπνοής από την επίτευξη του στόχου.