Αυτό που περίμεναν τόσο καιρό στην ΚΑΕ Άρης έγινε. Με ένα τρόπο ψυχοβγαλτικό, που δεν εύχεσαι στο χειρότερο εχθρό σου. Πολλά έχουν γραφτεί εκάστοτε για λάθη που κάνουν οι διοικήσεις, για το πόσο μπορεί κάποιος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες, μιας ομάδας, ενός φίλαθλου κοινού, που είναι από τα πιο μεστά της Ευρώπης και έχει δει Γκάλη, Γιαννάκη και τα υπόλοιπα παιδιά της φοβερής ομάδας 1988-1999 να μην σηκώνουν τουλάχιστον ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Το πρώτο μεγάλο στοίχημα για την ομάδα ήταν να μπει σε κατάσταση εξυγίανσης στο άρθρο 99. Επιτεύχθηκε και έδωσε το δικαίωμα στην ομάδα να ελπίζει σε πολύ δύσκολη, αλλά ρεαλιστική λύτρωση από τα χρέη της αμαρτωλής εποχής. Όμως, χρειάζονται έσοδα και εδώ θα παίξει ρόλο η όποια ενεργή βοήθεια της αρειανής οικογένειας και η μαζική αγορά διαρκείας από τους φιλάθλους.
Το δεύτερο στοίχημα είναι να απαλλαχτεί από το αγωνιστικό βραχνά του περιορισμού των μεταγραφών και του ενδεχομένου να γίνεται έρμαιο διαθέσεων παικτών, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την δύσκολη οικονομική κατάσταση, έπρεπε να «βγάλουν το λάδι» στους εμπλεκόμενους φορείς, για να δεχθούν ένα συμβιβασμό.
Η FIBA EUROPE είναι «Κέρβερος» σε αυτές τις διαδικασίες και πλέον η σωστή οικονομική πολιτική έχει γίνει μάθημα στην ΚΑΕ Άρης με τον πλέον διδακτικό τρόπο. Και όπως έλεγε χαριτολογώντας ο Λευτέρης Αρβανίτης σε ένα σχόλιο…off the record, («Δεν πρόκειται να φύγω ούτε μέρα για διακοπές αν δε λυθεί το θέμα της ΦΙΜΠΑ»), μετά από αυτήν την εξέλιξη, ο ισχυρός άνδρας της ΚΑΕ δικαιούται μιας ήσυχης Κυριακής , με λογικά θέματα και απλή εφαρμογή των όσων έχουν συμφωνηθεί.
Και επειδή στη ζωή μας ένα καλός λόγος, με τα λάθη και τα σωστά, μιας χρόνιας και πολύ ψυχοφθόρας διαδικασίας , όπως είναι η συζήτηση για διακανονισμό χιλιάδων ευρώ , όταν αυτή φτάνει στο (αίσιο) τέλος της είναι η πεμπτουσία και αφήνει πάντα μια ηθική ικανοποίηση, αξίζει ένα ευχαριστώ ειδικά από αυτούς που το προκάλεσαν. Έτσι για το ονόρε…