Δεν ήταν καλός ο ΠΑΟΚ. Ήταν καλή η νίκη του. Αυτό τα λέει όλα. Δίχως πάντως, νη μη λέει πως δεν ήταν καλός ο ΠΑΟΚ. Εντάξει, Δεν μπορεί να είναι καλός σε όλους τους αγώνες. Αν και θα έπρεπε. Όπως και να το κάνουμε όμως, η νίκη μετρά καθώς συμπληρώνει ένα σερί νικών. Με αυτό ο ΠΑΟΚ κτίζει ψυχολογία. Σφυρηλατεί αυτοπεποίθηση. Φτιάχνει διάθεση. Διαμορφώνει χαρακτήρα. Κι ο χαρακτήρας έκανε την διαφορά χθες, στα Χανιά…
Μέτριος, μετριότατος ο ΠΑΟΚ μέχρι το 45ο έπεσε και πάνω στον εξαιρετικό «κίπερ» του Πλατανιά. Κι άφησε τις χειρότερες εντυπώσεις στο Α΄ ημίχρονο. Οι γηπεδούχοι ήταν καλά διαβασμένοι . Οι φιλοξενούμενοι δεν ήταν καλά οργανωμένοι. Και πώς να ήταν με τον Μαουρίσιο, ως κινητήριο μοχλό, τον Λημνιό ως «σπίθα» και τον Κάνιας ως ανασταλτικό πυλώνα «ωσεί παρόντες»;
Ναι μεν, ο ΠΑΟΚ έχασε κάποιες ευκαιρίες. Δεν τις έχασε όμως, επειδή έπαιξε καλή μπάλα. Τις έχασε επειδή απλά, υπερείχε σε ποιότητα παικτών. Ορισμένοι εξ αυτών τις δημιουργούσαν ενώ άλλοι τις έχαναν. Πέραν των εκπληκτικών αντιδράσεων του Κοκκαλά στην δράση του «δικεφάλου»…
Ο ΠΑΟΚ μέχρι το 45ο δεν είχε τη φλόγα, την οποία είχε κόντρα στην Ξάνθη και στον Παναθηναϊκό. Είχε όμως, σιγουριά κι άνεση. Αν και σε δυο – τρεις φάσεις λίγο έλειψε, να πληρώσει ακριβά… Πανάκριβα την άνεση αυτή. Στάθηκε τυχερός επειδή δεν την πλήρωσε.
Ίσως δε, για πρώτη φορά, αν και κακός, κάκιστος ο ΠΑΟΚ δεν απέπνεε ανησυχία κι αβεβαιότητα. Τούτο δεν ήταν εντύπωση. Ήταν εκτίμηση καθώς η διαφορά ποιότητας με τον Πλατανιά καθιστούσε το έργο, ακόμη και του κακού ΠΑΟΚ μη δύσκολο (sic)…
Έτσι λοιπόν, στο 55ο λεπτό ο Μαλεζάς έκοψε τον «γόρδιο δεσμό». Ο «κάπτεν» έκανε το 0-1 και διευκόλυνε το έργο του ΠΑΟΚ. Με καλύτερη ψυχολογία οι φιλοξενούμενοι πάτησαν καλύτερα. Δίχως οι γηπεδούχοι να παραδώσουν όπλα και πνεύμα. Καθώς μάλιστα, οι μπακ του ΠΑΟΚ – δίχως βοήθεια από τα χαφ – ήταν επιρρεπείς σε λάθη. Κι όχι μόνον οι μπακ. Κι ο «κίπερ» του ΠΑΟΚ δεν ήταν στην καλύτερη του βραδιά…
Το 0-1 κι οι αλλαγές του Λουτσέσκου – ουσιαστικά οι διορθώσεις σε λάθος, εκ του αποτελέσματος, επιλογές του – άλλαξαν τον ΠΑΟΚ. Μετά το 45ο λεπτό δεν ήταν , όπως ήταν πριν. Ήτοι κακός, κάκιστος. Δεν έπιασε standards Ξάνθης και Παναθηναϊκού. Και πάλι, δεν είχε τη φλόγα. Ήταν ολότελα διαφορετικός στο Β’ από ότι στο Α’ ημίχρονο αλλά… Δεν ήταν διαφορετικός, δεν ήταν ισορροπημένος και για τα 45 λεπτά του Β΄ ημιχρόνου. Ως εκ τούτου μετά το 75ο λεπτό έδωσε χώρο και χρόνο στον Πλατανιά. Κι αγχώθηκε! Οπισθοχώρησε κι ας έφτυσε τα λαρύγγια του ο Ραζβάν Λουτσέσκου περί του αντιθέτου.
Το φτωχό σκορ της νίκης του ΠΑΟΚ, τον και την αδικεί. Έχασε ένα τσουβάλι ευκαιρίες εξ αιτίας αστοχίας. Δηλαδή; Αδυναμίας να σκοράρει από θέσεις που σκοράρουν και σε παιδιά τμήματα. Δίχως φυσικά, να παραβλέπουμε ορισμένες κι εξ επαφής αποκρούσεις του «κίπερ» του Πλατανιά.
Άντε λοιπόν, και του χρόνου καλύτερα. Το σερί των τριών νικών (με δυο μάλιστα, εκτός έδρας) άλλαξε τον ΠΑΟΚ. Τον κράτησε στην τροχιά διεκδίκησης του τίτλου. Και μάλιστα, πείθοντας πως βελτιώθηκε αγωνιστικά και ψυχολογικά. Τούτο έπραξε με συγκεκριμένες αλλαγές του Ραζβάν Λουτσέσκου αλλά… Χρειάζονται κι άλλες. Τούτο επειδή δίχως ρεφλέξ στις διαφορετικές απαιτήσεις κάθε αγώνα επιτρέπεται στους αντιπάλους, να …διαβάζουν τον ΠΑΟΚ. Όπως έγινε και χθες, με τον Πλατανιά. Η διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων - υπέρ των φιλοξενούμενων – δεν επέτρεψε την αξιοποίηση του… διαβάσματος των γηπεδούχων.