Κι αφού υπομείναμε, αναστατωθήκαμε, τραγουδήσαμε άσματα πλήρους νοητικού περιεχομένου περί της γενικότερης κατάστασης εν Ελλάδι, εμείς όμως. Οι αφελείς και υποψιασμένοι. Οι ελάχιστοι των ελαχίστων, εκείνοι βεβαίως . Οι πολλά κρατούντες εν παντί εξουσία, τράβηξαν και μία αναβολή του Πρωταθλήματος, ύψωσαν κορώνες, αγανάκτησης, θλίψης και συμπόνιας για τον θανόντα εντέλει άμοιρο φίλαθλο Κατσούλη και έγειραν στην άλλη πλευρά για να συνεχίσουν τον ύπνο του ανήξερου και όχι πάντως του δικαίου.
Την ερχόμενη Κυριακή λοιπόν τα σπουδαία. Με τη συνέχιση των Πρωταθλημάτων και την πρεμιέρα της Football League. Επιτέλους δηλαδή και με την ευχή να μη ξανά αναβληθεί. Ο Ηρακλής ως άλλος Οδυσσέας αρχίζει από την Κατερίνη την μακρύ δρόμο της επιστροφής του στην Ιθάκη περνώντας, έτσι για να καταλάβει τι επιχειρεί, μέσα από τις συμπληγάδες των τεσσάρων εκτός έδρας παιχνιδιών. Με δρόμο διάσπαρτο χρυσά φθινοπωρινά φύλλα κάνει το πρώτο βήμα και με ξερόκλαδα θα επιστρέψει στο Καυτανζόγλειο. Ευχή και κατάρα ετούτη η αρχή. Όμως αν τα καταφέρει να περάσει αλώβητος κι από την Σκύλλα – Χάρυβδη θα έχει διανύσει έστω και νοητικά τα 2/3 των δυσκολιών στη στράτα του προς τα πλέϊ οφ πρωτίστως.
Προβλέψεις; Αδύνατες, όσο αδύνατες και οι βουλές των υπεράνω και όχι πάντων θεών. Ενας υπάρχει. Ο Ηρακλής, αφού για όσους γνωρίζουν την αρχαία ελληνική γραμματεία, πριν πεθάνει παρακάλεσε τον πατέρα του να τον πάρει στον Ολυμπο. Οπου και έγινε θεός, θάνατος τότε μεταξύ των αθανάτων. Για τους φιλάθλους του αυτή πορεία είναι η πίστη τους και σκοπός ζωής. Πίσω από τον Ηρακλή. Κατά πόδας να τον σηκώνουν σαν θα πέφτει. Καλή τους στράτα.
