Πάντα πίστευα στη δυναμική και την αξία των ερασιτεχνικών Συλλόγων οι οποίοι ήταν το κύτταρο που γέννησε τις επαγγελματικές ομάδες. Απλώς ορισμένες φορές η δυναμική των Συλλόγων φθείρεται από τα οικονομικά προβλήματα ή την απαξίωση των μελών του τα οποία έλκονται περισσότερο από τις επαγγελματικές ομάδες του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ.
Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο το οποίο δεν αποτελεί το θέμα του σημερινού μου σημειώματος. Απλώς έκανα μία μικρή αναφορά με αφορμή το αίτημα του Α.Σ. Αρης προς την ΚΑΕ για την προκήρυξη έκτακτης Γ.Σ. Εστω και καθυστερημένα η διοίκηση του Ερασιτέχνη έδειξε αντανακλαστικά «ελέγχου» του Νίκου Λάσκαρη στον οποίο μέχρι τώρα γκρίνιαζε μόνο για τη μη καταβολή των νόμιμων ποσοστών. Ποιος είναι ο λόγος που ο Α.Σ. Αρης αντέδρασε σε τούτη τη χρονική στιγμή, παρότι το πρόβλημα ήταν ορατό εδώ και αρκετούς μήνες;
Το οικονομικό αδιέξοδο του ιδιοκτήτη είναι η επίφαση. Η αλήθεια είναι ότι τώρα υπάρχουν και μνηστήρες για να καθίσουν στο τραπέζι των συζητήσεων με τον κ. Λάσκαρη με θέμα το μέλλον της ΚΑΕ. Ετούτο όμως από μόνο του δεν λέει τίποτα. Αξία έχει το πλαίσιο της πρότασης που θα κατατεθεί στον κ. Λάσκαρη. Αν είναι ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη, όσον αφορά το οικονομικό μέλλον της ΚΑΕ, λογικά ο ιδιοκτήτης των κίτρινων θα μπει στη διαδικασία να πάει και ένα βήμα παρακάτω την κουβέντα. Σε αντίθετη περίπτωση αναμένεται να τους δείξει την πόρτα της εξόδου.
Ο κ. Λάσκαρης λοιπόν, ανεξαρτήτως από τη δυσχερή θέση που βρίσκεται, είναι αυτός που αποφασίζει για το μέλλον του στην ΚΑΕ Αρης. Εκτός των άλλων έχει την ευθύνη να αξιολογήσει τους υποψήφιους διαδόχους του και να ζητήσει εγγυήσεις για τις υποχρεώσεις που έχει απέναντι στο δημόσιο και τους τρίτους. Αυτά ακούγονται λογικά. Το παράλογο θα είναι ο κ. Λάσκαρης να ζητήσει να πάρει αντίτιμο, για να παραδώσει τις μετοχές του.
Focus
Δεν θα αργήσει να φανεί πόσο μεγάλο δίκαιο έχουν οι Μυροφορίδης-Σπανός που ενθαρρύνουν, τον πάντα παρορμητικό Καρυπίδη, να αποφύγει τα μεταγραφικά έξοδα στην τρέχουσα αγωνιστική περίοδο.
