Δύσκολες στιγμές για τον ΠΑΟΚ και τους φίλους του. Στο τέλος τη χθεσινής αναμέτρησης οι διαπιστώσεις και τα συμπεράσματα οδηγούσαν μοιραία σε ακραίες σκέψεις και σε ψυχολογικές αντιδράσεις, οι οποίες στο σύνολό τους αποζητούσαν διεξόδους αποσυμπίεσης. Οι ευθύνες για το νέο «κάζο» απλώθηκαν σχεδόν αστραπιαία. Αναζητήθηκαν άμεσα και σε πρώτη φάση οι υπεύθυνοί του. Βέβαια, σήμερα θα ακολουθήσουν τα γνωστά λαϊκά ραδιοφωνικά δικαστήρια με τις κλασικές οπαδικές αντιπαραθέσεις, οι οποίες ως συνήθως δεν οδηγούν ποτέ σε μια συγκεκριμένη και ουσιαστική σύγκλιση απόψεων.
Η ουσία στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ο χθεσινός ΠΑΟΚ, ο οποίος ένα συγκεκριμένο διάστημα έδειξε ένα πολύ καλό αγωνιστικό πρόσωπο (ήταν έτοιμος ψυχολογικά και αγωνιστικά για να αντιμετωπίσει την τελευταία μεγάλη ευκαιρία) πριν ακόμη γίνει η σέντρα της ανατροπής (1-2), έβγαλε τα καλά του. Φορώντας τις φόρμες της αγγαρείας και της αφασίας με τους καθιερωμένους τραγικούς ερασιτεχνισμούς του, οι οποίοι αγγίζουν τα όρια της αυτοχειρίας, παρέδωσε τα ηνία του αγώνα στους «πεθαμένους» (ας χρησιμοποιήσουμε και μια προσφιλή έκφραση του Αναστασιάδη) αντιπάλους του. Και όχι μόνο τους παρέδωσε τα ηνία, αλλά και τους προσκάλεσε σε πάρτι, μέσα στην περιοχή του, δίνοντάς τους την υπόσχεση ότι δεν πρόκειται κανείς να τους ενοχλήσει!!! Κι έτσι οι «πεθαμένοι» αναθάρρησαν, αναστήθηκαν, αλλά και αποθρασύνθηκαν. Με τον προπονητή τους στο τέλος του αγώνα να χαρακτηρίζει τα έξοχα γκολ των Αθανασιάδη, Σκόνδρα, Νομπόα συμπτωματικά και τα δικά τους «προσφορά του καταστήματος», αποτέλεσμα σοφής τακτικής και ουσίας. Σαφέστατα μπορούμε να συμφωνήσουμε για τα περί «σοφής«τακτικής», μια και υπήρξε... τακτική από μέρους της μετριότατης ομάδας του. Κι αυτή δεν ήταν άλλη από εκείνη που χρησιμοποίησε στον τελικό, αλλά και σε όλες τις άλλες εύκολες επικρατήσεις του απέναντι στον ΠΑΟΚ. Μια τακτική-καρμπόν, θα τη χαρακτήριζε κανείς.
Την ευκαιρία την παραχώρησε γενναιόδωρα για ακόμη μια φορά στον κ. Αναστασίου ο ΠΑΟΚτσής κόουτς. Δε θα μείνω στην παρανοϊκή και ανεξήγητη απόφαση του αποκλεισμού του μοναδικού γρήγορου ανασταλτικού που διαθέτει ο ΠΑΟΚ (Κάτσε) στο χθεσινό παιχνίδι, ούτε και στο ότι ο «άκαπνος» επί πέντε αγωνιστικές Μπεργκ πραγματοποίησε χθες χατ-τρικ. Αυτά μετράνε βέβαια. Ωστόσο, θα προχωρήσω περισσότερο αναφερόμενος στο γεγονός του «ευνουχισμού» του κεντρικού διδύμου (Ρικάρντο Κόστα, Βίτορ) που για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε αχίλλειος πτέρνα εξαιτίας του γεγονότος ότι σε αυτό το δίδυμο δεν προσφέρεται από πλευράς κόουτς η κάλυψη από τους μέσους που απαιτείται για να μη βρίσκεται μονίμως εκτεθειμένο στις αντεπιθέσεις. Κάτι που φάνηκε σε αρκετά παιχνίδια του παρελθόντος, όπως και στο χθεσινό. Πολλά γκολ ξεκίνησαν από αυτή την αιτία. Δυστυχώς όμως προς αυτή την κατεύθυνση δεν είδαμε καμία διορθωτική κίνηση.
Όπως επίσης διαπιστώθηκε και η αδυναμία διαχείρισης του ντεφορμαρίσματος του Ρατς (βλέπετε στον ΠΑΟΚ οι εμμονές περισσεύουν). Πέρα από το γεγονός των επιμέρους τραγικών λαθών και εξόφθαλμων διαπιστώσεων, στη χθεσινή τραγική και κοροϊδίστικη ήττα, εκείνο που ενοχλεί και προβληματίζει περισσότερο είναι η ευκολία με την οποία εφαρμόζει τη μόνιμη συνταγή επιτυχέστατα ο ανύπαρκτος Παναθηναϊκός απέναντι στον ΠΑΟΚ. Τον οποίο οδηγεί εκ του... ασφαλούς και σε σκορ διασυρμού. Η ίδια μέθοδος δηλαδή από τη μία μεριά και η ίδια απαθής αντιμετώπιση από την άλλη. Δεν έχουν λογική εξήγηση μερικές φορές ορισμένα πράγματα. Δεν υπονοώ τίποτα περισσότερο από την έλλειψη σοβαρής αντιμετώπισης ενός συγκεκριμένου ποδοσφαιρικού αγώνα. Στον οποίο συμπτωματικά γίνονται τέλεια λάθη θαρρείς και ο κόουτς και οι παίκτες του είναι τελείως αδιάβαστοι να αντιμετωπίσουν για πρώτη φορά αυτή την ομάδα, όπως και τον ίδιο εκτελεστή που «βολτάρει» και σκοράρει ανενόχλητος. Και να παρουσιάζεσαι τελείως αδιάβαστος και «αμάθητος» κατ' εξακολούθηση ασφαλώς σημαίνει ότι κάπου σφάλλεις και έχεις και σοβαρότατες ευθύνες. Ο Νομπόα ήταν η... νότα αισιοδοξίας. Από εκεί και πέρα για την άμυνα τα είπαμε, Ο Ιτάνζ προδομένος αλλά και χωρίς γρήγορες αντιδράσεις. Ο Σκόνδρας «ακύρωσε» το έξοχο γκολ που πέτυχε με την γκάφα του, συνεχίζεται το ντεφορμάρισμα του Ρατς, ενώ ιδιαίτερη μνεία μπορεί να γίνει για τα τρία έξοχα γκολ που πέτυχε η ομάδα, όπως και για το χρονικό διάστημα που παρουσιάστηκε σαν πραγματικός ΠΑΟΚ. Δεν έφταναν όμως όλα αυτά. Όσο για τον κόουτς... Δεν του (ε) κατσε η ευκαιρία και σε αυτό έχει τη σχετική ευθύνη του. Με το να χάνεις με καρμπόν από «πεθαμένους» δεν είναι και ό,τι καλύτερο.
ΥΓ: Ευτυχώς διασκεδάσαμε το Σάββατο λίγο με τον τρόπο με τον οποίο αναλύθηκε ο κίνδυνος που απειλούσε την Κομοτηνή, έναν τυφώνα παρόμοιο της «Κατρίνα», για όσους έσπευσαν και πρόλαβαν την τραγωδία. Για γέλια είμαστε ή για κλάματα; Ο κύριος Μποροβήλος θα ζήλεψε σίγουρα τη συμπεριφορά του κ. Τζελέπη... Θα έχουμε να ξέρετε ζήλιες στα παραρτήματα...
