Οταν στις δυνατότητες της εθνικής μας υπάρχει η σκοπιμότητα βάση των δυνατοτήτων που έχει η ομάδα, καλώς επιλέγεται ο ανάλογος τρόπος παιχνιδιού που φέρνει το αποτέλεσμα.
Σήμερα και λίγο πριν το καθοριστικό ματς με τους Ιάπωνες, αυτή η «σκοπιμότητα» αλλάζει χαρακτηριστικά αφού η εθνική μας θέλει μόνο την νίκη για να ελπίζει στην πρόκρισή της.
Στην πρεμιέρα η άλλου είδους «σκοπιμότητα» δεν μας βγήκε και το αποτέλεσμα γνωστό αφού η Κολομβία έπαιξε σαν την Ελλάδα και πήρε την νίκη.
Στο παιχνίδι που ακολουθεί ένα είναι ξεκάθαρο, όσοι κληθούν να παίξουν από τον Φερνάντο Σάντος, οφείλουν να αλλάξουν ρότα, να αλλάξουν την «φιλοσοφία» του παιχνιδιού τους.
Η εθνική μας ομάδα απέναντι σε δυσκολότερο αντίπαλο θέλει την νίκη και το μόνο που μπορεί να βλέπει μπροστά της είναι φυσικά το γκολ.
Αλήθεια είναι ότι σε αυτό το Μουντιάλ όλα μπορούν να γίνουν άρα και η εθνική μας ομάδα μπορεί να ελπίζει στην πρόκρισή της. Άσχετα με τις επιλογές του Σάντος στην αρχική ενδεκάδα, αυτοί που θα κληθούν οφείλουν να παίξουν απλά μπάλα.
Το πρόβλημα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος σήμερα δεν είναι το ποιοι θα παίξουν αλλά ο τρόπος που θα παίξουν, ο εξ αρχής στόχος που οφείλει να είναι ξεκάθαρος.
Αλήθεια είναι ότι και το που έφτασε η ομάδα στο μουντιάλ είναι μια επιτυχία η οποία όμως μπορεί να έχει και συνέχεια αρκεί να ξεμπλοκάρει η ομάδα από την σκοπιμότητα και το άγχος της.
Σαφώς και υπάρχει ταλέντο όπως και αρκετοί «παλιοί» αλλά και νέοι παίκτες, ο απαραίτητος συνδυασμός αυτής της κατάστασης με δεδομένο ότι παίζουμε και χαιρόμαστε το παιχνίδι, μπορεί να φέρει στο τέλος τα χαμόγελα.
Το παιχνίδι με τους Ιάπωνες είναι και μια ευκαιρία για τους διεθνείς μας να δείξουν ότι μπορούν μέσα στο γήπεδο και να δώσουν απαντήσεις στην όποια κριτική τους γίνεται.
Εν κατακλείδι στο ματς με τους Ιάπωνες δεν θέλει «κόπο, θέλει...τρόπο!»