Ελάτε να συνοψίσουμε, με καθαρό μυαλό και ψύχραιμη σκέψη. Ο ΠΑΟΚ ήταν μετριότατος στον τελικό, αλλά καλύτερος από την κάκιστη ΑΕΚ και επικράτησε δίκαια. Το γκολ του Ενρίκε δεν έπρεπε να «μετρήσει». Προηγείται ωστόσο πέναλτι του Σιμόες στον Κρέσπο , που δεν το καταλογίζει ο Κομίνης, μολονότι γίνεται μπροστά στα μάτια του.
Οι της ΑΕΚ δεν ασχολούνται με την ανυπαρξία της ομάδας τους στον τελικό και επικαλούνται το οφ σάιντ του Ενρίκε, παραβλέποντας το πέναλτι. Υποκρισία. Υποστηρίζουν επίσης ότι θα έπρεπε να αποβληθεί ο Μάτος από το πρώτο δεκάλεπτο. Κατακριτέα η συμπεριφορά του Βραζιλιάνου στο ξεκίνημα του αγώνα, αλλά μια κίτρινη θα ήταν αρκετή. Κακώς δεν την έδειξε τότε ο Κομίνης, αυτό, όμως, δεν επηρέασε την έκβαση του αγώνα.
Πάμε παρακάτω: Ας δεχτούμε ότι ο ΠΑΟΚ ευνοήθηκε από τη διαιτησία σ’ αυτόν τον τελικό. Ποιος μπορεί να του πει του ΠΑΟΚτσή ότι θα έχει άδικο αν αισθανθεί ευνοημένος μόνο αν πάρει πέντε – έξι τίτλους που δεν τους άξιζε για να «ρεφάρει» τις αδικίες και να αρχίσει να κουβεντιάζει για ισονομία; Οχι, κανείς οπαδός του ΠΑΟΚ δεν γουστάρει κάλπικους τίτλους, αλλά δεν ανέχεται να του κουνάνε το δάχτυλο εκείνοι που επί χρόνια πανηγύριζαν κάλπικους τίτλους. Δεν ανέχεται σήμερα από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναικό να... συμπάσχουν με την ΑΕΚ και να καταγγέλλουν εύνοια υπέρ του Σαββίδη.
Θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε να αναβιώνει το ΠΟΚ. Να γίνεται συμμαχία μεταξύ των τριών της Αθήνας ενάντια στον ΠΑΟΚ του Σαββίδη.
Ας μη γελιόμαστε. Με τον Σαββίδη τα έχουν. Τον Σαββίδη φοβούνται. Τον Σαββίδη λιθοβολούν. Τον οποίο Σαββίδη βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν νέο «χαλίφη» στη θέση του «χαλίφη». Το είπαμε και άλλη φορά: Δεν περιμένουμε από αυτούς να μας πουν αν ο Σαββίδης έγινε «χαλίφης». Δεν χρειαζόμαστε τη βοήθειά τους. Πρώτοι εμείς θα το καταλάβουμε, πρώτα σ’ εμάς δεν θα αρέσει και πρώτοι εμείς θα το καταγγείλουμε, γιατί το ζητούμενο είναι ο Σαββίδης, με την όποια δύναμη διαθέτει, να βοηθήσει στην εξυγίανση του ποδοσφαίρου και όχι να γίνει ο νέος δυνάστης. Αυτό ακριβώς, πιστεύουμε ακράδαντα, θέλει και κάθε ΠΑΟΚτσής.
Απαντες οι φίλοι μας οι Αθηναίοι μια χαρά βολευόντουσαν με τους Γουλανδρήδες, τους Κοσκωτάδες, του Κόκκαληδες και τους Μαρινάκηδες, τους Βαρδινογιάννηδες και τους μεγαλοσυμμέτοχους, τους Μπάρλους, τους Ψωμιάδηδες και τους Μελισσανίδηδες. Δεν θα μας πείσουν ότι ξαφνικά άρχισαν να νοιάζονται για το ποδόσφαιρο.
Εμείς, μια ζωή, είμαστε οι κομπλεξικοί Βορειοελλαδίτες μακεδονομάχοι που φωνάζαμε για τη διαιτησία και δεν κοιτάζαμε να κάνουμε καλές ομάδες. Αυτοί είναι οι κανονικοί Ελληνες, οι υπεράνω, που δεν ασχολούνταν με τη διαιτησία. Οταν όμως (πολύ σπάνια) το αυγό μπαίνει στον δικό τους ποπό, δείχνουν πόσο πιο συμπλεγματικοί από εμάς τους κομπλεξικούς είναι...
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΑ ΛΕΒΕΝΤΟΠΑΙΔΑ
Είναι τεράστια επιτυχία αυτό που πέτυχαν φέτος τα παιδιά του βόλει του ΠΑΟΚ. Επισκιάζει κάθε άλλη, σε όλα τα αθλήματα, ακόμη και την κατάκτηση του Κυπέλλου από την ποδοσφαιρική ομάδα. Ο ΠΑΟΚ είναι για τρίτη σερί φορά πρωταθλητής κόντρα σε κάθε λογική, σε κάθε δυσκολία, σε κάθε κακοτυχία και σε κάθε πρόβλημα που δημιουργήθηκε στη διάρκεια της σεζόν.
Κατέκτησε τον τίτλο, με απίστευτη γενναιότητα από όλους τους παίκτες, μέσα στη χαβούζα του Ρέντη, μπροστά στα μούτρα των αληταράδων κάφρων του Ολυμπιακού, που θέλησαν στο τέλος να τους τιμωρήσουν, πετώντας τους φωτοβολίδες, καθίσματα και ό,τι άλλο βρέθηκε στα χέρια τους.
Χίλια μπράβο σ’ αυτά τα παιδιά. Τους αξίζει μόνο δόξα και τιμή.
