Μη έχοντας και κάτι σπουδαίο να σας αφηγηθώ, αφού η μοίρα του Ηρακλή, η προδιαγραμμένη εν πολλοίς, μοιάζει με βιβλίο του οποίου το τέλος καταλαβαίνει ο αναγνώστης από τις πρώτες σελίδες κιόλας, να σας ανιστορήσω το γεγονός της προέλευσης μιας παροιμίας, που ταιριάζει απόλυτα στον σημερινό φτωχό, ρακένδυτο, κολλήγο Ηρακλή, όπως τον κατάντησαν, δηλαδή ,οι γνωστοί κοτζαμπάσηδές του.
Ενας φτωχός λοιπόν αγρότης, του καιρού εκείνου, που είχε ένα βόδι (και δεν είχε να το ταΐσει τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο που έκανε βαρυχειμωνιά, το παρακαλούσε να ζήσει, να αντέξει ως το Μάιο που θα βγει το τριφύλλι, η φυσική τροφή , να φάει… και του έλεγε μια γνωστή φράση: « Ζήσε μαύρε μου να φας το Μάη τριφύλλι...« (Τα πιο πολλά βόδια είχαν τότε μαύρο χρώμα και εξακολουθούν να έχουν όσοι τρώνε παπά και τα υποκαθιστούν). Όταν έγινε αυτή η φράση παροιμία, προστέθηκε αυθαίρετα «και τον Αύγουστο σταφύλι» έτσι για ομοιοκαταληξία ή ευφωνία ή ακόμη για να υπονοηθεί το μάταιο της προσμονής του δόλιου Μαύρου ,από το γνωστό δημοτικό τραγούδι της πέρδικας «που 'σουν πέρδικα καημένη κι ήρθες το πρωί βρεγμένη. -Ημουνα πέρα στα πλάγια στις δροσιές και στα χορτάρια, κι έτρωγα το Μάη τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι».
Δεν σας θυμίζει καρντάσια τις υποσχέσεις αυτού του παμπόνηρου Καναδού που κορόιδευε τους πάντες μήνες τώρα και εξακολουθεί να τους εμπαίζει. Ο Μάης τελειώνει, ομάδα έφαγε το μισό τριφύλλι της (σώθηκε αγωνιστικά), αλλά το υπόλοιπο μισό το πρόλαβε η πέρδικα, που σας έλεγα μια και της το χρωστούσαν. Ετσι τώρα μένει ο Αύγουστος για το κακόμοιρο το βόιδι αφού ο καινούριος νομικός του Ηρακλή Δημήτρης Καρπετόπουλος, υποσχέθηκε πως την Τρίτη ή την Τετάρτη θα κατατεθεί η έφεση, εκτιμώντας προσωπικά πως δεν περιμένει οριστική εξέλιξη πριν τις 20 Ιουνίου.
Νταγιάντα καημένε Μαύρε. Διότι και σύμφωνα με «τον ρου των γεγονότων», όπως έλεγε μια χαζοζαρούμενη αφελής , στο κλασικό ελληνικό έργο με πρωταγωνιστή τον Φωτόπουλο «ο Θόδωρος και το δίκαννο» διηγούμενη πως την γκάστρωσε ο Βουτσάς, ο Καναδός και οι λοιποί μέχρι τον Αύγουστο και βάλε, θα έχουν παίκτες (φευγάτους και παραμένοντες) και φιλάθλους να περιμένουν το σταφύλι, όμως τρώγοντας τα… φιστίκια τους ήδη θα ΄εχουν γκαστρωθεί. Καλά γεννητούρια, αλλά πολύ φοβάμαι πως και πάλι θα έχετε να κάνετε με μια άλλη παροιμία που λέει: «Κοιλοπονούσε το βουνό και εγέννησε ποντίκι».