Με τη χθεσινή εντός έδρας ήττα από τη Λάρισα, μετά από 26 χρόνια (!), ο Αρης γκρέμισε ό,τι με πολύ κόπο και προσπάθεια κατάφερε να χτίσει τις προηγούμενες εβδομάδες. Η όποια ηρεμία είχε καλλιεργηθεί, από χθες δεν υφίσταται τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό.
Στο ποδόσφαιρο όμως δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Ούτε πάντα η ομάδα που δημιουργεί τις περισσότερες ευκαιρίες, αλλά αυτή που θα πετύχει τα περισσότερα γκολ. Όταν κάνεις 24 τελικές προσπάθειες (οι 12 εντός στόχου), έχει τρία δοκάρια, 15 κόρνερ δεν δικαιούσαι να μιλάς μόνο για ατυχία, αλλά θα πρέπει να προβληματιστείς και για ποιους λόγους δεν μπορείς να βάλεις γκολ. Την ίδια ώρα ο αντίπαλος με το ¼ των τελικών που είχες εσύ έστειλε τρεις φορές την μπάλα προς την εστία και πέτυχε ισάριθμα γκολ.
Η ουσία είναι οτι ο Αρης έδειξε σημάδια ποδοσφαιρικής αφέλειας για 15-20 λεπτά και κατάφερε να διευκολύνει την προσπάθεια της Λάρισας, που μετά το 2-0 πήρε αδικαιολόγητα μέτρα στο γήπεδο και έκανε παιχνίδι. Αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί γιατί αν συμβεί κάτι ανάλογο ο Αρης θα κάνει πολλά… δώρα στο φετινό Πρωτάθλημα. Και δεν τον παίρνει….
Τώρα, αν θέλει κανείς να δει επιμέρους κομμάτια που έφεραν το χθεσινό αποτέλεσμα μπορεί να σταθεί:
α) στη χειρότερη εμφάνιση του Ρόουζ από τότε που ήρθε στην ομάδα.
β) στην κακή αμυντική λειτουργία των πλάγιων μπακ, με τον Σούντγκρεν να επιβεβαιώνει το παρατεταμένο ντεφορμάρισμά του.
γ) στην απουσία ενός παίκτη με το μυαλό, την εμπειρία και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Λούκας Σάσα. Ο Αμπού Μπα δεν ήταν κακός για ντεμπούτο, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι του λείπει ο ρυθμός. Οσο για τον Ντουάρτε, ίσως έπρεπε είτε να περάσει νωρίτερα στο παιχνίδι, είτε να πάρει αυτός τη φανέλα.
δ) σε κάθε περίπτωση φάνηκε και η απειρία του Έμαν, ειδικά στο τρίτο γκολ της Λάρισας όπου ο Ουάρντα πήρε την κεφαλιά μέσα από δικό του πεδίο.
Στο δια ταύτα, αντί ο Αρης να αξιοποιήσει το γρήγορο προβάδισμα και να στήσει ένα… πάρτι, πλήρωσε τον έντονο (σε βαθμό αηδίας) εφησυχασμό του με αποτέλεσμα στο τέλος να μην καταλάβει από πού του ήρθε. Για τη χθεσινή ήττα δεν χωράνε δικαιολογίες. Ούτε για το ρεσιτάλ των χαμένων ευκαιριών, ούτε καν για τις αποφάσεις του Σκουλά. Ο Αρης πυροβόλησε τα πόδια του.
