Ο ξυλοδαρμός του οπαδού που πήγε φορώντας φανέλα του ΠΑΟ στο «Γ. Καραϊσκάκης» για να παρακολουθήσει τον αγώνα της εθνικής μας ομάδας με το Γιβραλτάρ, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του νοσηρού περιβάλλοντος στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Τέτοια περιστατικά επαναφέρουν όλο και πιο συχνά το θέμα της τριτοκοσμικής κατάστασης που επικρατεί στο ποδόσφαιρό μας, της μάχης των οπαδικών στρατών και του δηλητηρίου που συνεχώς χύνεται, οπλίζοντας το χέρι του κάθε ανεγκέφαλου και του κάθε περιθωριακού που συχνάζει στα ελληνικά γήπεδα.
Ακουγα χθες διάφορους ανόητους να λένε «μα το προκάλεσε και αυτός, τι δουλειά είχε να πάει στο γήπεδο του Ολυμπιακού, φορώντας φανέλα του ΠΑΟ»
Αν είναι δυνατόν… Για όνομα του Θεού. Μπορεί εν έτει 2017, σε μια χώρα του σύγχρονου δυτικού κόσμου, σε μια χώρα-μέλος της ΕΕ, να υπάρχουν ακόμη κάποιοι που να σκέφτονται κατά τέτοιο τρόπο; Που να θεωρούν φυσιολογικό να φάει ξύλο ένας οπαδός επειδή φοράει τη φανέλα της τάδε ή της δείνα ομάδας;
Δεν λέω, κι εγώ θα ήθελα από τον καθένα που πηγαίνει να δει αγώνα της εθνικής ομάδας, αν είναι να φορέσει αθλητική φανέλα να φορέσει αυτή του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα αποδεχτώ ως φυσιολογικό να ξυλοκοπηθεί κάποιος επειδή φόρεσε την φανέλα του συλλόγου που υποστηρίζει.
Δεν έχει σωτηρία το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι όποιος σας λέει το αντίθετο, όποιος προσπαθεί να σας πείσει ότι υπάρχει πρόοδος, ότι αλλάζουν πράγματα προς το καλύτερο, να ξέρετε ότι δεν σας λέει την αλήθεια.
Δεν υπάρχει κανένα σοβαρό στοιχείο που να αποδεικνύει ότι διορθωνόμαστε, ότι βλέπουμε με διαφορετικό μάτι το ποδόσφαιρο, ότι το αντιμετωπίζουμε ως διασκέδαση, ως μια καλή ευκαιρία για να περάσουμε όμορφα και ξένοιαστα ένα απόγευμα.
Ως… πόλεμο εξακολουθούμε να το βλέπουμε, ως μάχη, στην οποία το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να προκαλέσουμε θανάσιμα χτυπήματα στον εχθρό, να χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο για να τον εξοντώσουμε.
Όπως κι άλλη φορά έχω γράψει, δεν αγαπάμε το ποδόσφαιρο, δεν αγαπάμε τις ομάδες μας οι Ελληνες. Αγαπάμε μόνο το αποτέλεσμα και αδιαφορούμε για τον τρόπο με τον οποίο θα έρθει. Αν είναι καλό το αποτέλεσμα για την ομάδα μας, δεν μας νοιάζει καθόλου η πιθανότητα να έχουν χρησιμοποιηθεί αθέμιτα μέσα για να έρθει.
Αν είναι κακό και υπάρχει υποψία ότι χρησιμοποίησε αθέμιτα μέσα ο αντίπαλος, ξεσηκώνουμε τον κόσμο.
Μ’ αυτή την νοοτροπία, με αυτή την προσέγγιση, δεν έχουμε καμία απολύτως πιθανότητα να φτιάξουμε κι εμείς ποδόσφαιρο σαν αυτό που έχουν ευρωπαϊκές χώρες τις οποίες θαυμάζουμε, αλλά δεν κάνουμε απολύτως τίποτε για να πλησιάσουμε στο δικό τους επίπεδο…
