Παρακολουθούσα χαμογελαστός, χωρίς την παραμικρή διάθεση ειρωνείας, πολύ περισσότερο και αμφισβήτησης, την επιστημονική άποψη της διακεκριμένης ψυχολόγου, καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κυρίας Αντωνοπούλου για το «φαινόμενο» Κομίνη.
Η συμπεριφορά του οποίου, όπως αποδείχθηκε, κερδίζει με το σπαθί της μια θέση ιδιαίτερη στις υπό διερεύνηση μελλοντικά περιπτώσεις, την οποία δεν προνόησε να συμπεριλάβει στο τεράστιο επιστημονικό του έργο ο Φρόιντ. Το χαμόγελό μου, το οποίο επαναλαμβάνω δεν ήταν ειρωνικό, παραξένεψε συνάδελφο και φίλο μου, που έτυχε να ακούμε μαζί την εκπομπή του Γιώργου Μπούζου, ο οποίος με τη συνδρομή του Κυριάκου Θωμαϊδη και με προσκεκλημένη τη διακεκριμένη Αθηναία ψυχολόγο, επιχείρησαν να διερευνήσουν τα… άδυτα της διαταραγμένης σκέψης ενός ρέφερι που χωρίς καμιά αμφισβήτηση και κατά την προσωπική μου άποψη τα έχει τετρακόσια! Επιθυμώντας να μην αφήσω κάποιες αμφιβολίες στον φίλο και συνάδελφο τον οποίο παραξένεψε αυτό το περίεργο χαμόγελό μου και αφού άκουσα με μεγάλη προσοχή τις βαθυστόχαστες επιστημονικές εξηγήσεις, στο τέλος των διαλόγων, τον ρώτησα αν και ο ίδιος πείστηκε (από όσα άκουσε) ότι δηλαδή η συμπεριφορά του Κομίνη ήταν αποτέλεσμα μιας ψυχολογικής διαταραχής η οποία θα μπορούσε μάλιστα να κρατήσει και επ’ αόριστον!
Δεν είχε κάτι να μου πει επ’ αυτού και έτσι αρκέστηκε στα δικά μου, τα πολύ απλά και ευκολονόητα. Κάθισα λοιπόν και του εξιστόρησα με το «νι» και με το «σίγμα» την περίεργη αυτή υπόθεση με τις ανεξήγητες ανακολουθίες, τις σκοτεινές υπαναχωρήσεις, τις αλληλο-γρονθοκοπούμενες ενέργειες και τις κρυφές και φανερές μπαγαποντιές ενός ατόμου το οποίο τόσο κατά τη διάρκεια του αγώνα και των όσων με τη δική του ευθύνη προκλήθηκαν, όσο και στο διάστημα των ημερών που ακολούθησαν, με επιστέγασμα την άρνησή του να παραστεί ως μάρτυρας στην εκδίκαση της υπόθεσης, αλλά και επιπρόσθετα με την επιστολή ενός «διαφωτιστικού» e-mail καθ’ όλα πονηρού που έδειχνε ολοκάθαρα ότι ευνοούσε μια συγκεκριμένη ομάδα, έδειχναν έναν χαρακτήρα, όχι απλά που ήλεγχε τον εαυτό του, αλλά είχε και την ψυχραιμία και το θράσος να επιχειρεί και να αποτολμά να βάλει στην κατεύθυνση της εξαπάτησης, της παραπλάνησης αν θέλετε, του αθλητικού δικαστή. Προφανώς με τις ενέργειες του να έβαλε σε περιπέτειες άλλους, να επιχείρησε να τους τρελάνει.
Ο ίδιος όμως, επαναλαμβάνουμε, με όσα κάνει και με όσα σκέφτεται πιθανώς να κάνει, αποδεικνύει ότι έχει μυαλό ξυράφι και ότι τα έχει τετρακόσια. Κλείνοντας το μικρό ιστορικό όπως το παρουσίασα στον καλό συνάδελφο, υποχρεώθηκα από τον ίδιο να δώσω τη δική μου εξήγηση για όλα αυτά. Του απάντησα σχεδόν μονολεκτικά. Ότι ο τύπος απλά είναι ένα λαμόγιο! Το βεβαρυμμένο του διαιτητικό του μητρώτο τα εξηγεί και τα δικαιολογεί όλα! Μάταιος ο κόπος να επιζητούν μερικοί επιστημονικές βαθυστόχαστες διερευνήσεις και αναλύσεις. Γιατί ο «Θεσπρωτός-Αθηναίος» συμπεριφέρθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο καθοδηγούμενος από δόγματα και παθογένειες ενός φαύλου ποδοσφαιρικού κατεστημένου. Συμμετείχε πρωταγωνιστικά στο δεύτερο ποδοσφαιρικό πραξικόπημα σε βάρος μιας ομάδας, που για δεύτερη φορά τη λήστεψαν μέσα στο ίδιο της το σπίτι.
Υ. Γ. Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται σε «πόλεμο». Κάποιοι όμως δεν χάνουν το κέφι τους και δεν απομακρύνονται από τις αγαπημένες τους συνήθειες. Τα μανατζεριλίκια και οι ζουμερές εκπτώσεις τους εξιτάρουν! Ετσι το λαβράκι που προέκυψε (Ουάρντα) βλέπω να σπαρταράει μπροστά τους και να τρέχουν τα σάλια τους. Μετά τον Ροντρίγκες, μυαλό δεν έβαλαν. Και να σκεφτεί κανείς πως αυτός ο τύπος που έχει κάνει τόσες ζημιές με τις πρωτοβουλίες του θα έπρεπε ήδη να έχει απολυθεί τρεις φορές