Ανέλπιστα «αδιάβαστος», έχασε δίκαια από μια αξιόλογη ομάδα η οποία διέψευσε πανηγυρικά, όλους όσους ήθελαν να την παρουσιάσουν για λιμό.
«Στραβοπάτησε» στο δεύτερο ευρωπαϊκό του βήμα ο ΠΑΟΚ. Παρουσιάστηκε τελείως διαφορετικός, από ότι στις τελευταίες του εμφανίσεις, προκαλώντας συγχρόνως και έναν σχετικό προβληματισμό, όχι τόσο με το αποτέλεσμα, όσο με την κακή του απόδοση. Οι Γάλλοι σαφέστατα ήταν καλύτεροι, διαψεύδοντας παταγωδώς όλους εκείνους οι οποίοι τους είχαν πετάξει (σχεδόν)…στα σκουπίδια! Με πρώτο και καλύτερο το χθεσινό σχολιαστή του αγώνα, ο οποίος δεν ξέφυγε από τις γνώριμες συνήθειες του (έχουν βέβαια τις οπαδικές τους καταβολές)…να «μειώνει» πάντοτε τους αντιπάλους του ΠΑΟΚ, προκειμένου να υποβαθμίσει τυχόν επιτυχίες του, συγκρίνοντας τες με τις αντίστοιχες της ομάδας της καρδιάς του. Η εικόνα του παιχνιδιού και το αποτέλεσμα αντικατοπτρίζουν και αποδίδουν πιστά τόσο την κακή απόδοση του Δικεφάλου, όσο και την αντίστοιχη πολύ καλή της αγωνιστικότατης και μαχητικής όπως αποδείχθηκε Γκινγκάμπ. Όλα πήγαν στραβά χθες για τον κόουτς.
Τίποτα δεν λειτούργησε σωστά. Και το κυριότερο, διαπιστώθηκε μία «μαζική»…καθίζηση, με τους περισσότερους παίκτες που χρησιμοποιήθηκαν να έχουν μια επιεικώς μετριότατη απόδοση. Ξεκομμένη η επίθεση. Ασυντόνιστο και βραδυκίνητο το κέντρο. Η άμυνα ευάλωτη να πλαγιοκοπείται κατά ριπάς. Και ο τερματοφύλακας; Αδύναμος (εκτός από μιας περίπτωσης προς το φινάλε του αγώνα) να… αποσοβήσει το «μοιραίο». Απλά πράγματα, αυτός ο ΠΑΟΚ δεν είχε καμία σχέση με την ομάδα των τελευταίων εμφανίσεων και ως εκ τούτου, φυσιολογικά, δεν είχε και καμία τύχη για να πετύχει κάτι σοβαρό. Μουδιασμένος, βραχυκυκλωμένος, «λίγος» και αδικαιολόγητα αργός έχασε δίκαια. Η χθεσινή ήττα ασφαλώς δεν του αφαιρεί το δικαίωμα να επανορθώσει και να κερδίσει το χαμένο έδαφος. Του στέρησε όμως την ευκαιρία να πατήσει γερά και να διασφαλίσει από χθες την πρόκριση του. Τα «μηνύματα» που εξέπεμψε η χθεσινή πολύ άσχημη εμφάνιση θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους αρμόδιους και υπευθύνους. Ιδιαίτερα από τον κόουτς. Ήταν μια δυσάρεστη ευρωπαϊκή βραδιά η χθεσινή για την ασπρόμαυρη οικογένεια. Θα απαιτηθεί -παρόλα και πάλι – μία ρεαλιστική και ψύχραιμη εκτίμηση και διαχείριση της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Υπάρχει και συνέχεια.
Στο περιθώριο των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων των ελληνικών ομάδων, αξίζει να σταθούμε σε κάποιες διαπιστώσεις που προκάλεσαν σημαντικές συναισθηματικές αναταράξεις και σχολιάστηκαν έντονα από τη φίλαθλη κοινή γνώμη. Οι θετικές αλλά και οι αρνητικές αντιδράσεις που σημειώθηκαν παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Καταγράφονται σαν ξεχωριστές απόψεις με «ειδικό βάρος» και αφορούν τις αναμετρήσεις Μάλμε – Ολυμπιακός και ΑΠΟΕΛ – Άγιαξ και ότι «άφησαν» σαν εικόνα για όσα συνέβησαν «εντός» και «εκτός» του αγωνιστικού χώρου. Χαρακτηριστικές και αντιπροσωπευτικές συμπεριφορές που από μόνες τους κατατάσσουν σε ανάλογα επίπεδα συλλόγους αλλά και οπαδούς. Ξεκινώντας από το νέο ναυάγιο των πρωταθλητών Ελλάδος για μια ακόμη φορά διαπιστώνουμε πως…ότι και να συμβεί κάποια πράγματα που συνδέονται άρρηκτα με καταγέλαστες νοοτροπίες, συμπεριφορές και προπαγάνδες δεν πρόκειται να αλλάξουν, ακόμη και να αναποδογυρίσει η Γη. Το «χαστούκι» από την συμπαθέστατη και… άπειρη σουηδική ομάδα, δεν φάνηκε αρκετό, μετά και από τις πρόσφατες εγχώριες φάπες (Αγρίνιο και Περιστέρι) για να συμμαζευτούν και να σιγουρευτούν κάποιοι. Πολύ περισσότερο να προχωρήσουν στην αυτοκριτική τους. Να αποδεχθούν δηλαδή ότι έσκαβαν το δικό τους λάκκο, ευλογώντας, αλλά και εξυμνώντας το «ξήλωμα», το «ξεπούλημα», με τις μεταγραφικές μαγκιές της ηγεσίας τους και ήρθαν τα αποκαλυπτήρια! Και να σου πάλι το…μανιάτικο μοιρολόι της αδικίας και το λερωμένο από εμετούς ντιβανοσκέπασμα της κρατικής τηλεόρασης να ανασύρεται άρον – άρον για να σκεπάσει το νέο ρεζιλίκι.
Χαμός για το πέναλτι που δεν δόθηκε στον Πρύτανη του fairplay και κορυφαίο ένοχο της μεγαλύτερης διαιτητικής αθλιότητας, στον τελικό της ντροπής. Βέβαια το πέναλτι του Αμπιντάλ πριν από το δεύτερο γκολ που δεν το είδε ο Ρώσος, ξεχάστηκε. Όπως και η δεύτερη κίτρινη, που θα ήταν κόκκινη για το εριστικό πρωτοπαλίκαρο του λιμανιού. Οι δηλώσεις του ψυχρού εκτελεστή Μάρκους Ρόζενμπεργκ λένε τη μεγάλη αλήθεια. Είπε ο σκόρερ του αγώνα: «Καλό παιχνίδι, παλέψαμε πάρα πολύ και δημιουργήσαμε σαφέστατα καλύτερες και πιο κλασικές ευκαιρίες από τον Ολυμπιακό». Οι ερυθρόλευκοι μαϊντανοί όμως και οι νεροκουβαλητές των ΜΜΕ της διαπλοκής άλλα ήθελαν και προσπάθησαν να περάσουν προς τα έξω. Δυστυχώς όμως για αυτούς ο κόσμος τους έχει πάρει χαμπάρι και γελάει μαζί τους. Το να προσπαθείς να σκεπάσεις τέτοιο χάλι δείχνεις πόσο φτηνός και εξαρτημένος είσαι. Αυτά σχετικά με τα «παραλειπόμενα» του νέου ερυθρόλευκου στριπτίζ. Ας πάμε όμως και στον αγώνα ΑΠΟΕΛ – Άγιαξ.
Εκεί στον αντίποδα και κόντρα στην ερυθρόλευκη θολούρα, την μικροψυχία και τα συμπλέγματα που «πλαισίωσαν» τον αγώνα της Σουηδίας είχαν μια τελείως διαφορετική εικόνα με προσεγγίσεις και συμπεριφορές ψυχικού μεγαλείου και ανεπανάληπτης προσήλωσης σε υψηλά ιδανικά και αξιακούς κώδικες. Αναδημοσιεύω ένα μικρό σχόλιο συναδέλφου και με αυτό κλείνω το σημερινό σημείωμα: «Σε αυτήν την ζωή με τη σκληρή παγκοσμιοποίηση της και το στραγγαλισμό κάθε φωνής που ενοχλεί, υπάρχουν πράγματα που ξεπερνούν τις συμβατικές υποχρεώσεις. Στέκονται πάνω από όλα. Διδάσκουν και παραδειγματίζουν. Και αυτό το έκανε ο «μικρούλης» ΑΠΟΕΛ, με έναν τρόπο συγκλονιστικό. Στο παιχνίδι με τον Άγιαξ, οι οπαδοί της κυπριακής ομάδας έκαναν μαθήματα ιστορίας, παρουσιάζοντας ένα φανταστικό κορεό, από αυτά που φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Έφτιαξαν την Κύπρο με την διχοτόμηση του αίματος για να θυμίζουν σε όλους τη μοιρασμένη ακόμα πατρίδα τους. Κι ας έχουν περάσει 40 χρόνια. «Δεν ξεχνώ», «η Κύπρος είναι ελληνική» έγραφαν τα πανό σε διάφορες γλώσσες. Συγκλόνιζαν στην κυριολεξία οι εκδηλώσεις στην κερκίδα». Ολυμπιακός λοιπόν και Πειραιάς από τη μια μεριά και ΑΠΟΕΛ και Κύπρος από την άλλη. Η τραγωδία και η φτήνια και απέναντι τους το μεγαλείο και η ανάταση ψυχής. Είναι οι δύο ξεχωριστές επισημάνσεις που προαναφέραμε.
