Ο άθλος τους καταγράφεται στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, σαν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες. Βάλσαμο, κουράγιο και ενθάρρυνση σε όσα βιώνει σήμερα η πατρίδα μας. Περήφανοι οι πανέλληνες, νιώθουν ευγνωμοσύνη για αυτά τα παλικαράκια που θρυμμάτισαν τη «μαύρη κρούστα» της απαισιοδοξίας. Ο φόβος, το άγχος και η πίκρα για κάποιες στιγμές μπήκαν στην άκρη και μια ιδιαίτερα ευεργετική αύρα «επισκέφτηκε» τις ανήσυχες ψυχές των Ελλήνων που παλεύουν να ξεφύγουν από τον μνημονιακό Προκρούστη.
Μπράβο στα «παιδιά» του Παπαθεοδώρου. Σήμερα το ακούς σε κάθε βήμα σου. Κι έτσι πρέπει. Πρωταθλητές Ευρώπης, χρυσοί για δεύτερη φορά!!! Αν το καλοσκεφτεί κανείς αυτό το… θεϊκό «ντουμπλάρισμα» ξεπερνάει τα όρια και των πλέον ακραίων φαντασιώσεων. Με δεδομένες βέβαια τις συνθήκες και το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν οι Έλληνες καλαθοσφαιριστές, μικροί και μεγάλοι, στην πατρίδα τους.
Αλήθεια πως αισθάνθηκαν και πως «ερμήνευσαν» αυτό το συγκλονιστικό μήνυμα κάποιοι άσχετοι, επιπόλαιοι προφανώς και ασυνείδητοι; Και το λέμε αυτό, γιατί από τη θέση ευθύνης που έχουν εδώ και χρόνια, επί μονίμου βάσεως, με την απαράδεκτη τακτική τους, στερούν από τα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ την ευκαιρία να κερδίσουν το μέλλον τους, μέσα στα σύνορα της πατρίδας τους. Οι ξενολάγνοι, υποχείρια, εκτελεστές και αυτοκαταστροφικοί, έχουν αποδείξει, ότι αδιαφορούν και ότι τα αισθήματα από τα οποία διακατέχονται για ό,τι «ελληνικό» στο μπάσκετ, ιδιαίτερα για τους νεαρούς, είναι σκοτεινά και υποκριτικά.
Η διαχρονική νοοτροπία και συμπεριφορά τους έχει παγιωθεί με την δουλικότητα και τις φτηνές σκοπιμότητες να υπηρετούν πιστά, ότι «ξένο» περάσει τα ελληνικά σύνορα. Για τα ελληνόπουλα; Το επαναλαμβάνουμε: Δεν τους καίγεται καρφί. Οι μεγάλες επιτυχίες τους, ακόμη κι αυτού του τεράστιου μεγέθους, όπως η προχθεσινή, απλά για αυτούς αποτελούν ένα πρόσκαιρο περιστατικό και τίποτα περισσότερο. Άλλωστε νομίζουν ότι βγαίνουν από την υποχρέωση με δύο - τρεις εγκωμιαστικές κουβέντες και από εκεί και πέρα στην κοσμάρα τους. Τον χαβά δηλαδή της ξενομανίας. Δείχνουν ολοφάνερα, ότι δεν τους νοιάζει πιο θα είναι το «αύριο» του κάθε Κόνιαρη, Χαραλαμπόπουλου, Χρηστίδη, Λούντζη, Φλιώνη και των άλλων «παιδιών» του Ηλία Παπαθεοδώρου.
Για αυτούς ας είναι καλά το παζάρι των έγχρωμων (και μη) ξένων που θα σαρώσει όλες τις θέσεις στα ελληνικά Πρωταθλήματα και θα συγκεντρώσει και όλο το… χρήμα (προμήθειες και τα συναφή). Πανηγυρίζουν λοιπόν οι συγκεκριμένοι περιστασιακά και υποκριτικά, για τα μάτια του κόσμου. Και αυτό, γιατί από αύριο οι κατακτητές της Ευρώπης δεν θα είναι για αυτούς τίποτα περισσότερο από κάτι αναλώσιμο το οποίο θα ακολουθήσει μια προδιαγεγραμμένη μοίρα. Αυτός ο θλιβερός και φονικός αφελληνισμός δυστυχώς δεν συμβαίνει μόνο στο μπάσκετ, αλλά και στο ποδόσφαιρο. Κι όπως όλα δείχνουν διατηρείται όρθιος και θα συνεχίσει να διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο. Ρίξτε μια ματιά στο τι έγινε και στον δικό μας ΠΑΟΚ. Όλα τα ελληνόπουλα (ταλαντούχα κι εξελίξιμα όπως ο Χαρίσης) τα έστειλαν «πακέτο» στην ξενιτιά.
Είναι βέβαιο, το επαναλαμβάνουμε, ότι το χαστούκι του αφελληνισμού, μπορεί να ήχησε εκκωφαντικά, αλλά σίγουρα τα μάγουλα κάποιων δεν κοκκίνισαν. Χωρίς να τρέφουμε λοιπόν αυταπάτες, ότι δηλαδή θα αλλάξει κάτι σε αυτή την «πονεμένη ιστορία» και δίχως να έχουμε πρόθεση να απογοητεύσουμε τους κατακτητές της Ευρώπης, τους συγχαίρουμε, τους εκφράζουμε την αγάπη μας, τον σεβασμό μας και τον θαυμασμό μας και τους ευχόμαστε καλή τύχη. Γιατί την αξίζουν.
