Παιχνίδια που παίζει η μπάλα και σε κάνει κάποιες φορές να αναρωτιέσαι πόσο μεγάλο δίκαιο είχε ο Ιβιτσα Οσιμ που τη χαρακτήρισε «πόρνη».
Η Γαλλία, ομάδα με ποιότητα και πλουραλισμό στο ρόστερ που κέρδισε με 4-0 την Ολλανδία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου «έσπασε» τα μούτρα της προχθές το βράδυ πάνω στο Λουξεμβούργο! Αυτό κι αν είναι έκπληξη. Οι Γάλλοι να υποχρεωθούν στο 0-0, αποτέλεσμα το οποίο θα μείνει στην ιστορία. Και πώς να μη μείνει από τη στιγμή που Εμπαπέ, Γκριεζμάν, Ζιρού, Λεμάρ ταπεινώθηκαν από τους ασήμαντους αντιπάλους τους.
Αρα η στεναχώρια μας από την ήττα της Εθνικής μας ομάδας από το Βέλγιο μετριάζεται, παρότι πλέον η Ελλάδα δεν κρατάει στα χέρια την υπόθεση της πρόκρισης. Η αλήθεια πάντως είναι ότι το μεγάλο κακό έγινε για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα την Πέμπτη στον αγώνα με την Εσθονία. Εκεί ήτα το μεγάλο στραβοπάτημα και όχι προχθές με το Βέλγιο. Βραδιά πού η Εθνική αγωνίσθηκε με περίσσιο πάθος, αποφασιστικότητα και αλληλεγγύη. Ο ένας για όλους και όλοι για έναν. Στην απόλυτη εφαρμογή του επί 90’ λεπτά. Απόδοση παρακαταθήκη για το μέλλον. Ανεξαρτήτως από το εάν η Εθνική τελικώς καταφέρει να πάρει στη Ρωσία.
Απόδοση ελπίδα για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα για την επόμενη ημέρα. Επιβεβαίωση ότι κάτι άλλαξε με την παρουσία του Σκίμπε. Σε επίπεδο λειτουργίας και τρόπου σκέψης. Μετά τους διασυρμούς από τα Νησιά Φερόε και τον εμφατικό αποκλεισμό, η Εθνική είναι ομάδα η οποία δικαιούται να έχει και καλές και κακές βραδιές. Απ’ αυτές που έχουν όλες οι ομάδες, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι χάνουν τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά. Κι αν κάποιος αμφιβάλει το θερμό χειροκρότημα των φιλάθλων προς τους διεθνείς στο τέλος, παρά την ήττα, αποτελεί την αναγνώριση αυτής της προσπάθειας.