Θαρρώ πως την ίδια αίσθηση της σιγουριάς για τη νίκη των γηπεδούχων που ένιωθα εγώ, θα την είχαν και όλοι όσοι βρέθηκαν χθες στην Τούμπα. Διαπιστώνοντας διάχυτη μια αύρα υπερ-αισιοδοξίας και βεβαιότητας για την τελική επικράτηση, η αναμονή για όλους δεν είχε τα χαρακτηριστικά προηγουμένων ψυχοβγαλτικών εμφανίσεων, με τον εκνευρισμό και τον φόβο να χτυπάνε κόκκινο.
Ισως, η σταθερή και σοβαρή προσπάθεια που καταβάλλει η ομάδα τον τελευταίο καιρό να ήταν ένας επιπλέον λόγος για αυτή τη γαλήνια αντιμετώπιση, χωρίς βέβαια να αγνοηθεί και η κρυφή ελπίδα ότι κάποια στιγμή και οι νεοαποκτηθέντες, με τα βαριά και αξιόπιστα βιογραφικά τους, θα έμπαιναν στον πόλεμο. Πέρα από όλα αυτά, τα περί θετικής αύρας και βεβαιότητας ότι τελικά όπως και να έχει και ό,τι και να γίνει η ομάδα δεν πρόκειται να υποκύψει άλλη φορά στις διαστροφές της μοίρας της, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο κόσμος το ΠΑΟΚ, επιστρέφοντας μαζικά, ήταν προετοιμασμένος πιθανότατα και πιο ώριμος ώστε να αποδεχθεί ακόμη και κάποια «στραβή», αν βέβαια διαπίστωνε ότι η ομάδα παλεύει όπως το δείχνει τώρα τελευταία.
Η χθεσινή εμφάνιση και η διπλή ανατροπή θα καταγραφούν ως μια ιδιαίτερη σημαντική επιτυχία, γιατί, εκτός από το νικηφόρο αποτέλεσμα, υπήρξε και ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός. Και αυτό δεν είναι άλλο από τον καταλυτικό τρόπο με τον οποίο δυο νεοαποκτηθέντες που επιστρατεύτηκαν σαν αλλαγές «συστήθηκαν» στους οπαδούς της ομάδας τους με έναν πολύ θεαματικό και ουσιαστικό τρόπο. «Κομματιάζοντας» το ηθικό των αντιπάλων τους και εκτελώντας τους εν ψυχρώ με συνοπτικές διαδικασίες. Θαρρείς και ήταν έτοιμοι από παλιά για τέτοιου είδους εκκωφαντικές ανατροπές και αγωνιστικές περιπέτειες. Οι συστάσεις λοιπόν στον κόσμο του ΠΑΟΚ ήρθαν με τον πλέον συγκλονιστικό τρόπο. Θα έλεγε κανείς δανειζόμενος βέβαια και λίγο υπερβολή, ότι η είσοδος του διδύμου έμοιαζε σαν μια… «εκτόξευση πυραύλου» με τον πάγκο της Τούμπας να μοιάζει με ένα μικρό «Canaveral».
Η διαμόρφωση του αποτελέσματος με τη δική τους παρέμβαση ήταν σαφέστατα ιδιαίτερη και η πλέον έντονη νότα της αναμέτρησης. Δεν είναι δα και μικρό πράγμα να βλέπεις δυο παίκτες να επιβεβαιώνουν τόσο γρήγορα, τόσο ουσιαστικά και τόσο θεαματικά, όλα όσα ελπίζεις να έχεις από τη δική τους βοήθεια και ποιότητα. Χάρηκε ο κόσμος τη διπλή ανατροπή και το «κομμάτιασμα» της ομάδας του Μποροβήλου. Ο Αστέρας της Τρίπολης βέβαια αποδείχθηκε δύσκολος αντίπαλος. Κάτι η κούραση του ΠΑΟΚ από τη μάχη της Τετάρτης, δυο τρεις χθεσινές αμυντικές ασυνεννοησίες που έχρισαν σκόρερ τον Μανιά, χωρίς βέβαια ότι να υπάρχει η παραμικρή αμφισβήτηση για την ανωτερότητα και τη δίκαιη νίκη των γηπεδούχων. Σε ατομικό επίπεδο έχουμε τον Γλύκο να παραμένει σταθερός, να μην ευθύνεται για το πρώτο γκολ (για το οποίο βέβαια έχουν συμμετοχική ευθύνη όλοι οι αμυντικοί παίκτες) όμως υπάρχει μια υποψία ότι θα μπορούσε να «καθαρίσει» τη φάση πριν το δεύτερο γκολ.
Ο Μάτος… «μάτωσε» και πάλι για τη νίκη. Ο Βαρέλα καλός. Ο Λέοβατς αγωνιστικός. Ο Κρέσπο με κάποια λίγα λάθη. Βελτιωμένος ο Σάκχοφ. Πολύ καλός για μια ακόμη φορά ο Τσίμιροτ. Ελαφρά κουρασμένος ο Μπίσεσβαρ. Ο Κάνιας όσο έπαιξε βοήθησε σημαντικά. Περιορισμένη η δραστηριότητα του Μυστακίδη όπως και ο ρόλος του Κουλούρη. Για το «πυραυλοκίνητο δίδυμο» των νεοφερμένων οι πρώτες εντυπώσεις χαρακτηρίζονται εξαιρετικές ως άριστες.
