Η ποδοσφαιρική ιστορία του Αντελίνο Βιεϊρίνια είναι σημαδεμένη από δύσκολες στιγμές. Αυτές που άλλους θα τους λύγιζαν, αυτές που ατσάλωσαν τον δικό του χαρακτήρα. Στο τελευταίο χτύπημα, πόνεσε, έκλαψε, σηκώθηκε και, αφού έμαθε τα μαντάτα πως θα μείνει μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης, ξαναμπήκε στην πύρινη Τούμπα για να απολαύσει τους κόπους του. Την αποθέωση για έναν πραγματικό πρωταθλητή, έναν μεγάλο ηγέτη!
«Γύρισα στον ΠΑΟΚ για να περάσουµε τον Ολυµπιακό. Για να κερδίσεις το Πρωτάθληµα πρέπει πρώτα να το πιστέψεις εσύ. Και αν δεν υπάρχουν τίποτα περίεργα πράγµατα, µπορούµε να το κερδίσουµε», είχε πει όταν επέστρεψε. Και αν έγιναν... περίεργα πράγματα, όπως φοβόταν, στο περσινό Πρωτάθλημα, φέτος τίποτα δεν μπορούσε να στερήσει τον τίτλο από τον ΠΑΟΚ του. Τον λόγο του τον κράτησε.
Όντας ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης μέσα και έξω από τον αγωνιστικό χώρο, κέρδισε πρώτα τον σεβασμό των συμπαικτών του και μετά τον... τρόμο των αντιπάλων του. Έγινε μακράν του δευτέρου ο καλύτερος δεξιός μπακ, παρότι πάντα ήθελε να παίζει μπροστά. Κατάφερε ακόμα και από εκεί να βάλει σπουδαία γκολ και να χαρίσει στην ομάδα του πολύτιμους βαθμούς.
Εκτέλεσε με υπέροχο φάουλ τον Αστέρα Τρίπολης, άρχισε το... πάρτι κόντρα στον Ολυμπιακό, σκόραρε και εναντίον του Αρη, ενώ δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς το γκολ στον περσινό τελικό με την ΑΕΚ. Τότε που ο ΠΑΟΚ «φώναξε» ποια είναι η καλύτερη ομάδα και έστειλε μήνυμα για το τι θα ακολουθούσε...
Το παιδάκι που δεν ήξερε πού ερχόταν το καλοκαίρι του 2008 (πιστέψτε το, αρχικά νόμιζε πως θα πήγαινε στην ΑΕΚ), 11 χρόνια μετά θα οδηγούσε τον ΠΑΟΚ στη γη της επαγγελίας. Η είσοδός του στον αγωνιστικό χώρο με το περιβραχιόνιο, το δάκρυ του και η κούπα από τα χέρια του στον ουρανό της Τούμπας έχουν ήδη μπει στις all time classic στιγμές της ιστορίας του ΠΑΟΚ. Υπόκλιση και χειροκρότημα για έναν πραγματικά μεγάλο...