Μεταξύ της δυναμικής παρέμβασης και της σιωπής, (δυστυχώς) η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων της Α1 έχουν επιλέξει την πρώτη οδό.
Νιώθουν ανίσχυρες, εναρμονίζονται πλήρως με τον βοηθητικό ρόλο στη διεξαγωγή του πρωταθλήματος, αυτή η υποτακτικότητα που τους χαρακτηρίζει είναι τουλάχιστον ενοχλητική. Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι το μοναδικό που δεν έχει κεντρική διαχείριση. Εχει μάθει να «επιβιώνει» με το συγκεκριμένο πρόβλημα το οποίο λειτουργεί υποστηρικτικά στη διατήρηση των αποστάσεων ασφαλείας των δύο πρώτων από τους υπόλοιπους.
Για παράδειγμα, ο ΟΠΑΠ έδωσε 2,9 εκατομμύρια ευρώ στους Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό από τα 4,3 συνολικά που ενδέχεται να διαθέσει για την Α1. Ο υποθετικός χρόνος είναι απαραίτητος διότι δεν έχει κλείσει η κεντρική συμφωνία με τις υπόλοιπες ομάδες. Το ερχόμενο καλοκαίρι θα υπάρξει σχετικό ζήτημα και με τα τηλεοπτικά δικαιώματα καθώς το συμβόλαιο με το συνδρομητικό κανάλι εκπνέει στο τέλος της τρέχουσας σεζόν. Τα παραπάνω, δυστυχώς, είναι αναπόφευκτα γιατί οι ομάδες φοβούνται να υψώσουν ανάστημα απέναντι στους «δύο». Κι όσο θα έχουν ρόλο φτωχού συγγενή η κατάσταση θα διαιωνίζεται.
Από χθες όμως και πέρα από τις οικονομικές συμφωνίες μεταξύ αθλητικών ανωνύμων εταιριών και ιδιωτικών οργανισμών, προέκυψε κι ένα άλλο ζήτημα. Ενας απίστευτα ερασιτεχνικός χειρισμός. Αφήνοντας στην άκρη την έλλειψη σοβαρότητας με την ύπαρξη της «Ομάδας Α» (σ. σ. η αρμόδια επιτροπή επί της λήψης της απόφασης κωλύεται στην επιλογή του εκλεκτού μεταξύ των έξι υποψηφίων), χθες διαπιστώθηκε ότι το μείζων πρόβλημα της διοργανώτριας αρχής βρίσκεται στον αριθμό των ομάδων των πλέι οφ και στις ενέργειες που απαιτείται να γίνουν ούτως ώστε μην συμμετέχουν στον πρώτο γύρο οι δύο πρώτοι, δηλαδή Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός.
Δηλαδή, λύθηκαν τα προβλήματα που καθιστούν αμφίβολη την παρουσία των ομάδων του πρωταθλήματος και τώρα… η προσοχή εστιάζεται στις λεπτομέρειες. Αντί λοιπόν να διευρυνθεί ο κύκλος, να αυξηθούν οι ομάδες που θα αγωνίζονται στα πλέι οφ και να αναζητηθεί τρόπος χορήγησης οικονομικών κινήτρων για τους συλλόγους που θα αγωνίζονται στην τελική φάση – ώστε να αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον οι τελευταίες αγωνιστικές – ο ΕΣΑΚΕ «αποφασίζει» να «ξεκουράσει» τους Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και να μειώσει τις ομάδες.
Και τα εισαγωγικά είναι εξίσου αναγκαία διότι το συγκεκριμένο ζήτημα ουδέποτε τέθηκε στο δ. σ. του ΕΣΑΚΕ ή σε γ. σ., όπως απαιτείται να γίνει. Οι περισσότερες ομάδες είχαν πλήρη άγνοια περί των προθέσεων/δηλώσεων του κ. Μιχάλη Μελή, αποδείχθηκε και από την ανακοίνωση του Προμηθέα Πατρών. Εκτός κι αν ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ τελευταίος ακολούθησε τη γνώριμη τακτική των Αμερικάνων που συνηθίζουν να… τσεκάρουν τα νερά (σ. σ. «taste the water», λένε) πριν το ζήτημα τεθεί προς ψήφιση.
Πάντως, αυτές οι πρακτικές είναι τουλάχιστον ερασιτεχνικές, πέραν του ότι θα είναι ανήκουστο να περνούν «μπάι» οι δύο πρώτοι και οι άλλοι να «τσακίζονται» σε μια σειρά best of Three. Δε συμβαίνει πουθενά στον κόσμο, αλλά στην Ελλάδα της πρωτοτυπίας και της εξυπηρέτησης των ισχυρών, όλα είναι πιθανά. Μένει επίσης να φανεί η στάση των τριών ομάδων (ΑΕΚ, Αρης, ΠΑΟΚ) που συμμετέχουν στο Τσάμπιονς Λιγκ της ΦΙΜΠΑ σε ότι αφορά το πρόγραμμα του πρωταθλήματος. Μέχρι και πέρυσι, το πρόγραμμα ήταν κομμένο και ραμμένο στο πλάνο της Ευρωλίγκα.
Τώρα όμως ο ΕΣΑΚΕ είναι μέτοχος της νέας διοργάνωσης της ΦΙΜΠΑ και θεωρητικά οφείλει να την υποστηρίξει. Θα το κάνει ή θα κοιτάξει και φέτος την αγωνιστική ευκολία των «2» με το… 72ωρο μεταξύ των αγώνων της Ευρωλίγκα και της Basketleague. Και το ερώτημα είναι: Οι τρεις ομάδες σκοπεύουν να αντιδράσουν κατά της πρότασης για απευθείας πρόκριση των «2» στα ημιτελικά; Θα απαιτήσουν να αποκτήσουν κι αυτές τη δυνατότητα τουλάχιστον δύο ημερών ξεκούρασης/προπόνησης μεταξύ των αγώνων;
