Μετά τη 2η αγωνιστική της Super League βάζαμε κάτω τα συν και τα πλην των όσων είδαμε στους αγώνες. Με ποιο στόχο; Για να βγάλουμε το πρώτο συμπέρασμα για την ομάδα που έχει την καλύτερη αγωνιστική δυναμική. Κ αι ενώ κάναμε τις αναλύσεις ήρθε το τσουνάμι των μεταγραφών από τους big 4 του Πρωταθλήματος που άλλαξε ολόκληρο το σκηνικό.
Κάπου στα μέσα στη μεταγραφικής περιόδου υπήρχε η αίσθηση ότι οι ιδιοκτήτες θα κρατούσαν χαμηλά τον πήχη, απογοητευμένοι από τη μιζέρια του Πρωταθλήματος και τα χαμηλά έσοδα. Στο φινάλε όμως όλοι έπαιξαν τα ρέστα τους. Κι άντε ο Ολυμπιακός έχοντας την ασφάλεια των περίπου 30 εκατ. που θα εισπράξει από τους Ομίλους του Champions League ή η ΑΕΚ πού με το market pool του Europa League μετά τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ μπορεί να φτάσει τα έσοδα της μέχρι και 10 εκατ. ευρώ, αλλά ο ΠΑΟΚ κατά πρώτο λόγο και ο Παναθηναϊκός κατά δεύτερο γιατί μπήκαν στον μεταγραφικό χορό εκατομμυρίων; Για έναν απλούστατο λόγο: για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος πού εκτός των άλλων θα καλύψει και την υστεροφημία των ιδιοκτητών. Ηταν να μην κάνει ο πρώτος την αρχή. Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός άρχισε να ανεβάζει τον πήχη των μεταγραφών, έχοντας στο ταμείο του και τα λεφτά από τη μεταγραφή του Ρέτσου, λογικό ήταν να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Αλλωστε ο Ιβάν Σαββίδης σχεδόν το έχει κάνει τάμα φέτος ο ΠΑΟΚ να παίξει τα ρέστα του για την κατάκτηση του τίτλου και απέδειξε ότι είναι αποφασισμένος να δώσει τη μάχη του μέχρι το τέλος.
Ο Ολυμπιακός απέκτησε Οφόε, Καρσελά, Εμενίκε, Ζιλέ, Τζούρτζεβιτς και Ενγκελς ενισχύοντας βασικά τη μεσαία γραμμή και την επίθεση.
Ο ΠΑΟΚ άνοιξε τον μεταγραφικό χορό με τον Ρόμπερτ Μακ ενισχύοντας επίθεση, ενώ οι Ελ Καντουρί και Μαουρίσιο προσθέτουν ποιότητα στη μεσαία γραμμή της ομάδας.
Τα μεγάλα μπαμ με Βιεϊρίνια και Σαμπράνο τα άφησε για το τέλος ο Ιβάν Σαββίδης και πλέον ο Δικέφαλος διαθέτει ρόστερ σπάνιας πληρότητας και ποιότητας. Τέτοιο που δικαίως έχει γεμίσει με αισιοδοξία τους φίλους της ομάδας οι οποίοι διαπιστώνουν ότι ο ΠΑΟΚ θα διεκδικήσει τον τίτλο με περισσότερες πιθανότητες από κάθε άλλη φορά.
Η ΑΕΚ με την απόκτηση του Αραούχο έχει έναν παίκτη-εγγύηση στην επίθεση ικανό να ξεκλειδώσει τις αντίπαλες άμυνες. Στα μεταγραφικά συν της Ενωσης η απόκτηση του Κλωναρίδη και του Κονέ.
Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε έστω και στα παραπέντε να αξιοποιήσει τα έσοδα από την φυγή του Μπεργκ και του Ζέκα. Δύο ποδοσφαιριστές σύμβολα για τους «πράσινους». Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο αλλά η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι οι μεταγραφές των Σιλά, Μουνιέ και Χίλιεμαρκ έχουν καλό βιογραφικό οπότε θεωρητικά θα προσφέρουν ποιότητα στο παιχνίδι των «πράσινων».
Οι big 4 λοιπόν μετά από αρκετά χρόνια ανέβασαν τον πήχη της ποιότητας του ρόστερ τους μέσα σε εποχή κρίσης. Κίνηση η οποία θεωρητικά αποτελεί προμήνυμα ότι θα αυξηθεί το ενδιαφέρον στην κορυφή.
Τι απομένει; Οι ιδιοκτήτες να σεβαστούν τις επενδύσεις που έχουν κάνει και να αφήσουν το Πρωτάθλημα να παιχτεί μέσα στις γραμμές του γηπέδου. Γιατί ένα δηλητηριασμένο Πρωτάθλημα δεν συγκινεί και χάνει τη λάμψη του ανεξαρτήτως από το θέαμα που θα προσφέρουν οι ποδοσφαιριστές κάθε σαββατοκύριακο.
Οσο για τις ομάδες της δεύτερης και της τρίτης ταχύτητας του Πρωταθλήματος τίποτε το θεαματικό. Σαφώς και οι ομάδες δεν έχουν το μπάτζετ να ακολουθήσουν αυτές της κορυφής, οπότε το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο εάν ο Πανιώνιος θα αντέξει την πίεση από Ατρόμητο, Γιάννινα και Αστέρα Τρίπολης για την 5η θέση. Οσο για τη βάση λίγη αξία έχει ποια ομάδα θα επιβιώσει. Γιατί όλες τις παρακολουθούν γνωστοί και φίλοι οπότε δεν προσφέρουν καμία ουσιαστική υπηρεσία στη Super League. Aπλώς να παρακαλάμε να αργίσει να ξεκαθαρίσουν οι θέσεις του υποβιβασμού μήπως και κοντράρουν τις ομάδες του big 4 ώστε να ανεβάσουν ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον του Πρωταθλήματος.
