Θεωρώ άδοξο το τέλος του Δημήτρη Σαλπιγγίδη στον ΠΑΟΚ. Θα του άρμοζε να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του στην Τούμπα, ολοκληρώνοντας μια αγωνιστική περίοδο.
Θα του άξιζε επίσης περισσότερος σεβασμός από τους λίγους που επέμεναν να του επιτίθενται, να τον βρίζουν και να τον λοιδορούν. Η προσφορά του στον ΠΑΟΚ υπήρξε τεράστια, είναι από τους ελάχιστους ποιοτικούς παίκτες που αναδείχτηκαν από τα σπλάχνα της ομάδας και, βέβαια, δεν έχει καμία ευθύνη για το αν κάποια στιγμή ο απελπισμένος Γιάννης Γούμενος τον πούλησε στον Παναθηναικό, είτε για να συντηρήσει όρθια την υπόλοιπη ομάδα, όπως έλεγε τότε, είτε για ρεφάρει μέρος της χασούρας του, όπως ανέκαθεν πίστευα.
Προσωπικά, αναγνώριζα και αναγνωρίζω στον “Σάλπι” μια σπουδαία ποδοσφαιρική προσωπικότητα, που δόξασε και τη φανέλα της Εθνικής ομάδας και έναν υποδειγματικό χαρακτήρα με τον οποίο όλοι ανεξαίρετα οι προπονητές του ΠΑΟΚ, του Παναθηναικού και της Εθνικής Ελλάδας, ήθελαν να συνεργάζονται. Αυτό ακριβώς αποτελεί και την αποστομωτική απάντηση στους μόνιμους επικριτές του, όπως βέβαια και τα σπουδαία αριθμητικά στοιχεία που “φωτογραφίζουν” τις συμμετοχές του και τα γκολ που πέτυχε. Του εύχομαι ό,τι καλύτερο στη συνέχεια της καριέρας του, αν αποφασίσει να φορέσει τη φανέλα κι άλλης ομάδας και, γενικότερα, στη ζωή του.
Πρέπει να συνηθίσει
στο “έργο” ο Τούντορ
Αρχίζει να μαθαίνει ο Ιγκόρ Τούντορ. Αρχίζει να μαθαίνει τι εστί ελληνικό Πρωτάθλημα. Του έκανε εντύπωση το γεγονός ότι η Ξάνθη έπαιξε πολύ συντηρητικά, με κλειστή άμυνα και άφθονο “ροκάνισμα” του χρόνου. Κακώς. Θα έπρεπε να το περιμένει, ή να φρόντιζαν κάποιοι να του το πουν. Εστω και τώρα, φαντάζομαι κατάλαβε ότι πολλές θα είναι οι ομάδες οι οποίες θα κατεβούν στην Τούμπα για να παίξουν με το ίδιο στιλ. Το είπε, άλλωστε, ξεκάθαρα ο Λουτσέκσου: “Προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε τα λάθη των ομάδων που νίκησε ο ΠΑΟΚ στο Γιουρόπα Λιγκ”. Που σημαίνει ότι επιδίωξε την ισοπαλία και δεν θέλησε να ρισκάρει μια πανωλεθρία για να διεκδικήσει, με επιθετικό ποδόσφαιρο, μια θριαμβευτική νίκη. Αυτό το έργο πρέπει να το συνηθίσει από τώρα ο Τούντορ, γιατί θα το βλέπει πολύ συχνά.
Το πρόβλημα για τον ΠΑΟΚ και κάθε ισχυρή στην έδρα της ομάδα είναι πάντα πώς θα διασπάσει τις πολυπρόσωπες αντίπαλες άμυνες. Οι ελληνικές ομάδες δεν είναι... Μπρόντμπι να παίζουν με αφέλεια και με άγνοια κινδύνου. Επομένως, πρέπει να βρεθεί ο μηχανισμός της διάσπασης του μπετόν αρμέ, αλλά και οι κατάλληλοι παίκτες που δεν θα “βραχυκυκλώνονται” από τις συμπαγείς, πολυπρόσωπες αμυντικές ζώνες και από την έλλειψη ελεύθερων χώρων. Μέσα στην Τούμπα, αλλά και σε αρκετά εκτός έδρας ματς, τους ελεύθερους χώρους πρέπει να τους δημιουργούν οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Με ταχύτητα, με φαντασία, με καλούς συνδυασμούς, με έξυπνα οργανωμένες επιθέσεις. Αυτά ήταν άλλωστε όλα τα στοιχεία που έλειπαν από την ομάδα τα τελευταία χρόνια.
Το 0-0 με την Ξάνθη προκάλεσε το πρώτο “ξενέρωμα” της χρονιάς, αλλά προφανώς κανείς οπαδός του ΠΑΟΚ δεν θα καθίσει να τα βάψει μαύρα. Πέρσι στην πρεμιέρα ήρθε το 1-1 με την Καλλονή στην Τούμπα, αλλά τον Δεκέμβριο ο ΠΑΟΚ ήταν πρωτοπόρος. Γιατί να μην έχουμε και φέτος την ίδια εξέλιξη; Σαφώς δεν χάθηκε ο κόσμος με την απώλεια δύο βαθμών, αλλά βέβαια πρέπει να αξιοποιηθούν σωστά τα συμπεράσματα που βγήκαν για τα αίτια που οδήγησαν στην ισοπαλία. Διότι, ανεξάρτητα με τον τρόπο που αγωνίστηκε η Ξάνθη και ανεξάρτητα από το γεγονός ότι στη αρχική ενδεκάδα εμφανίστηκαν τέσσερις νεοφερμένοι ξένοι παίκτες με προπόνηση μόλις δύο ημερών, εξήγηση πρέπει να δοθεί στο ότι ο ΠΑΟΚ σε όλο το παιχνίδι δημιούργησε μόνο δύο καλές ευκαιρίες, με τον Ροντρίγκες, που τις έχασε ο Μακ.
Ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα υπό διαμόρφωση και ίσως, τώρα, στο ξεκίνημα της σεζόν, πληρώσει σε ορισμένα παιχνίδια τις πολλές καθυστερημένες μεταγραφές. Είναι λογικό να χρειάζονται χρόνο οι νεοαποκτηθέντες, όπως είναι λογικό να έρθουν και “ανάποδα” αποτελέσματα όσο η ομάδα προσπαθεί να βρει τη “χημεία” της.