Ικανοποίηση για την εμφάνιση, αλλά και για το αποτέλεσμα. Μπορεί το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, σε ένα κομμάτι του αγώνα και ιδιαίτερα μετά την αποβολή του Ταχτσίδη να πιέστηκε ασφυκτικά από τους γηπεδούχους, οι οποίοι όπως έδειξαν τουλάχιστον με το πάθος τους, ήθελαν όσο τίποτε άλλο να αποφύγουν μέσα στην έδρα τους μια σκληρή (σχεδόν ταπεινωτική) ήττα, όμως αντέδρασε και υπερασπίστηκε με ηρωισμό και αποτελεσματικότητα την αποστολή του. Κι όταν λέμε αποστολή, αναφερόμαστε στο δικαίωμα να φύγει μέσα από μία πυρακτωμένη έδρα με ένα θετικό αποτέλεσμα. Βέβαια, ο χρόνος της ισοφάρισης αφήνει μια πικρία.
Θα ήταν άδικο όμως πέρα από αυτή την πίκρα να μην αισθανθούμε υπερήφανοι και να μην εκτιμήσουμε την όλη προσπάθεια των παικτών μας όπως και το έξυπνο κοουτσάρισμα του Σκίμπε. Ο σοβαρός και ολιγόλογος Γερμανός κόουτς είχε τον τρόπο να οδηγήσει την ομάδα του μέσα από τη «φωτιά» με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες. Η γενική εικόνα της εθνικής μας παρά τη μεγάλη πίεση των γηπεδούχων ήταν καλή. Μπορεί να μην ενθουσίασε με την εμφάνισή της, σίγουρα όμως άφησε αρκετά θετικά στοιχεία μαζί και την υπόσχεση και την αισιοδοξία για περαιτέρω βελτίωση. Η καλή ψυχολογία που αποκτήθηκε από το αποτέλεσμα θα βοηθήσει σίγουρα προς αυτή την κατεύθυνση. Στο αγωνιστικό κομμάτι, που αφορά την απόδοση των δύο ομάδων, οι διαπιστώσεις επικεντρώνονται στην καθολική κατοχή των γηπεδούχων, στην αποβολή του Ταχτσίδη και στην εξαιρετική αντίδραση των φιλοξενουμένων.
Σε ατομικό επίπεδο, ο Καπίνο, ο Παπασταθόπουλος, ο Μανωλάς (παρά τα λάθη του), ο Σταφυλίδης και ο Τζαβέλλας όπως και ο Σάμαρης μπαίνουν στην πρώτη γραμμή». Ο Φορτούνης στα ρηχά νερά, το ίδιο και ο Μάνταλος. Όσο για το Μήτρογλου το γεγονός και μόνο ότι ήταν ο σκόρερ σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι τα λέει όλα. Με την ευκαιρία της προχθεσινής αναμέτρησής μας με τους Βέλγους, νομίζουμε ότι ένα μικρό χρονικό για τις μεταξύ μας συναντήσεις θα σας ήταν χρήσιμο: «Η εθνική ομάδα του Βελγίου το 1984 ήρθε στην Αθήνα και έγινε η πρώτη που αντιμετώπισε η ελληνική στο νεόκτιστο ακόμη Ολυμπιακό Στάδιο σε προκριματική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ως τότε, η εθνική είχε παίξει στο ΟΑΚΑ σε αγώνες για τα προκριματικά του euro 1984 και σε φιλικά. Για την ιστορία, να πούμε ότι ο πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ ήταν ένα φιλικό με την Ελβετία (1-3 στις 1/12/1982) και το πρώτο επίσημο, αυτό με τη Δανία (0-2 στις 16 11 1983) για τα προκριματικά του Euro 1984. Ετσι λοιπόν, στις 19 Δεκεμβρίου 1984, η εθνική μας με ομοσπονδιακό προπονητή τον Μίλτο Παπαποστόλου, που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή, αντιμετώπισε το Βέλγιο του Γκι Τάις, με αποτέλεσμα ισόπαλο χωρίς γκολ. Για την ιστορία τη σύνθεση αποτελούσαν οι: Σαργκάνης, Ξανθόπουλος, Καρούλιας, Κυράστας, Μανωλάς, Αλαβάντας, Σαραβάκος, Βαμβακούλας (81’ Κωστίκος), Αναστόπουλος, Μητρόπουλος και Λ. Παπαϊωάννου. Αυτό ήταν μάλιστα το πρώτο παιχνίδι της εθνικής μας απέναντι στο Βέλγιο. Η ελληνική ομάδα είχε πάρει την τέταρτη θέση στον όμιλο, όπου ήταν η Πολωνία και η Αλβανία.
Οι Βέλγοι ήταν δεύτεροι νίκησαν σε πλέι-οφ την Ολλανδία και πήγαν στα τελικά του Μεξικού, όπου μάλιστα έφθασαν ως τα ημιτελικά, χάνοντας από την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα με 2-0. Είχαν χάσει και στον μικρό τελικό από τη Γαλλία με 3-2. Τέτοιες μέρες το 1985 (27 Μαρτίου) έγινε και ο αγώνας με γηπεδούχο την ομάδα του Βελγίου στο «Χέιζελ», εκεί που δύο μήνες αργότερα είχε γραφτεί η μεγάλη τραγωδία στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ανάμεσα στη Γιουβέντους και τη Λίβερπουλ. Οι Βέλγοι είχαν επικρατήσει με 2-0 με γκολ του Φρανκ Βερκότερεν (69’) και Έντσο Σίφο (89’). Η ελληνική ομάδα είχε αγωνιστεί με τους: Σαργκάνη, Αλαβάντα, Καρούλια, Κυράστα, Μανωλά, Μίχο, Αντωνίου (29’ Κωφίδη), Σαραβάκο (79΄Θανάση Δημόπουλο, Αναστόπουλο, Μητρόπουλο και Λ. Παπαϊωάννου.
ΥΓ1: Ο Μιραλάς χαρακτήρισε την Ελλάδα του Σκίμπε «ανανεωμένη και επικίνδυνη» και απαντώντας στους επικριτές της οι οποίοι χαρακτηρίζουν τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται ενοχλητικό, δήλωσε ότι θα ήταν κι αυτός πολύ ευχαριστημένος αν το Βέλγιο αγωνιζόταν με τον ίδιο τρόπο και κατακτούσε ένα πανευρωπαϊκό τρόπαιο όπως κατέκτησαν οι Έλληνες το 2004.
ΥΓ2: Να μην ξεχνάμε τις επετείους. 26 Μαρτίου του 1991 ήταν που ο ΠΑΟΚ κατέκτησε στη Γενεύη το πρώτο ευρωπαϊκό του τίτλο, νικώντας τη Σαραγόσα με 76-72 (κόουτς ο Σάκοτα).
ΥΓ3: Για την επίσκεψη του Ιβάν Σαββίδη και τις εκδηλώσεις στο Σ.Φ. ΠΑΟΚ Νέας Υόρκης, θα αναφερθούμε στο αυριανό μας σχόλιο.
